အင္တာနက္ရဲ့ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳး

ေရးသားသူ — အင္ၾကင္း


က်မ ေရးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ တုိက္ဆိုင္စြာ ဒီမနက္ ညိဳသူႏြယ္ ေရးသားတဲ့ "အင္တာနက္က လူငယ္ေတြအတြက္ ေဆးလား၊ အဆိပ္လား" ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေလး ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ဒီစာကို ေရးျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ က်ယ္ျပန္႔လာတဲ့ ကြန္ယက္ၾကီး တခုျဖစ္တဲ့ အင္တာနက္ရဲ့ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳးေတြ အေၾကာင္းပါ။ ေရးမယ္ဆို အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ေရးတဲ့သူေတြလဲ အမ်ားၾကီး ရွိမယ္ ထင္ပါတယ္။ အင္တာနက္ ဆိုတာ သက္ရွိတခုလို မဟုတ္ေပမယ့္ သံေယာဇဥ္ တမ်ိဳးလို စဲြလမ္းမူ ျဖစ္ေစႏိုင္တဲ့ အရာဝထၱဳတခုလုိ႔ ထင္ပါတယ္။



ယေန႔ အဖက္ဖက္က ေျပာင္းလဲ တိုးတက္လာတဲ့ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ အင္တာနက္ဆိုတာ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တဲ့ ေခတ္မွီ အသုံးအေဆာင္ တမ်ိဳးပါပဲ။ ညိဳသူႏြယ္ ေျပာသလို ေခတ္အလိုက္ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အထဲမွာ တျခားအရာေတြထက္ လူထုကို တုိက္ရိုက္ ထိေတြ႔ လာႏိုင္တာကေတာ့ အင္တာနက္လို႔ က်မလဲ ထင္ပါတယ္။ ကေလးလူၾကီး လူမ်ိဳးဘာသာစုံ ေနရာေဒသ အသီးသီးကေန သုံးစဲြေနၾကတာ ယေန႔ေခတ္မွာ ေခတ္မီွတယ္လို႔ ေျပာလို႔ မရေတာ့ေအာင္ စာအုပ္ဖတ္သလို သာမန္ အပန္းေျဖ ကိစၥအေနနဲ႔ပါ သုံးလာၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

က်မတို႔လို ရပ္ေဝးေရာက္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ အင္တာနက္ဟာ ဆက္သြယ္ေရး ကိရိယာေကာင္း တခုပါပဲ။ က်မ ေမေမကေတာင္ ေျပာဖူးပါတယ္ "အင္တာနက္ တီထြင္တဲ့ သူေတြကို ေက်းဇူးတင္ရမယ္" တဲ့ …က်မ ဒီကို ေရာက္ခါစက အိမ္က မိသားစုနဲ႔ အင္တာနက္ ကတဆင့္ ေတြ႔ရေျပာရေတာ့ ေမေမနဲ႔ ေဖေဖက ဝမ္းသာၾကပါတယ္။ က်မ ႏိုင္ငံျခား မသြားခင္ ေဖေဖ့အတြက္ Gmail ကတဆင့္ အီးေမးလ္ လိပ္စာအသစ္ တခု လုပ္ေပးထားခဲ့ပါတယ္။ က်မက သင္ေပးကာစ ကေတာ့ ေဖေဖက သိပ္စိတ္မပါပါဘူး။ ခုေတာ့ ေမေမက ေျပာပါတယ္ "ညီးအေဖ အင္တာနက္စဲြေနျပီ္" တဲ့။ ခုဆို ပိုက္ဆံမကုန္ပဲ ေဖေဖနဲ႔ မၾကာခဏ Chatting လုပ္လို႔ ရတဲ့အတြက္ အလြန္အဆင္ေျပသလို ဟိုေခတ္အခါကလို စာေစာင့္ျပီး သတင္းေစာင့္ နားေထာင္ရတဲ့ ေခတ္မဟုတ္တဲ့အတြက္ ေမေမေျပာသလို အင္တာနက္ကို ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။

ခုဆို အေဝးမွာ တေယာက္ထဲ ေနရတဲ့ က်မအတြက္ေတာ့ ကြန္ျပဴတာနဲ႔ အင္တာနက္က မရွိမျဖစ္ အေဖာ္တစ္ေယာက္ေပါ့။ ရန္ကုန္ အိမ္မွာတုန္းက မနက္ဆို ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ရုပ္ျမင္သံၾကား ခဏတျဖဳတ္ ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ ထုိင္ၾကည့္ေန ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီမွာလဲ က်မအခန္းမွာ ၾကည့္စရာ ရုပ္ျမင္သံၾကားစက္ ရွိေပမယ့္ သိပ္မၾကည့္ ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ အင္တာနက္ကို ပိုၿပီး သေဘာက်မိလို႔ပဲ ေျပာရမွာပါပဲ။ မနက္ဆို ကြန္ျပဴတာကို အရင္ဆုံးဖြင့္ျပီး အင္တာနက္က သတင္းေတြကိုသာ အရင္ ဝင္ၾကည့္မိပါတယ္။ က်ယ္ျပန္႔လွတဲ့ ကြန္ယက္ႀကီးကို ဝင္ၾကည့္မိရင္း တခါတေလ နာရီ မၾကည့္မိလို႔ ထမင္းစားဖို႔ ေနာက္က်တာ အၾကိမ္ၾကိမ္ပါပဲ။ အင္တာနက္ထဲ ေရာက္သြားရင္ အခ်ိန္ေတြ အေတာ္ ကုန္မွန္းမသိ ကုန္သြားတတ္ပါတယ္။ စာလုပ္မယ္ဆို ကြန္ျပဴတာဖြင့္ျပီး အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေပၚ ေရာက္သြားရင္ က်မ စာမလုပ္မိတာေရာ လုပ္စရာ အလုပ္ေတြ ပ်က္တာေရာ ခဏခဏပါ။

ခုဆို ေနရာတိုင္းမွာ အင္တာနက္ကို အဖက္ဖက္က အသံုးျပဳ လာၾကပါၿပီ။ ဘယ္နယ္ပယ္မွာ လိုအပ္သလဲ၊ လိုအပ္ခ်က္အတြက္ ေျဖရွင္းဖို႔ နည္းလမ္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သတင္း အခ်က္အလက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း အျမန္ ရရွိႏိုင္တဲ့အတြက္ လူတန္းစား အရပ္ရပ္ကလည္း အသံုးျပဳ ေနၾကပါတယ္။ အမ်ားဆံုး ေတြ႔ရတာေတာ့ ဆက္သြယ္ေရး၊ ေဖ်ာ္ေျဖေရး၊ တခ်ိဳ႕ေတြမွာေတာ့ ပညာေရးအတြက္၊ စီးပြားေရးအတြက္၊ လူမႈေရးအတြက္ဆိုတဲ့ နယ္ပယ္ေတြကို အသံုးျပဳၾကပါတယ္။ ဒီထက္မကလည္း အသံုးျပဳႏိုင္ေသးတဲ့ အင္မတန္ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ကြန္ယက္ႀကီးပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ က်ေတာ့လဲ မေကာင္းတဲ့ဘက္မွာ အသုံးခ် လာတာေတြ႔ရပါတယ္။ ခုဆို Facebook လူမႈကြန္ယက္မွာ က်မတို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြလဲ အေတာ္မ်ားမ်ား အသုံးျပဳလာတာ ေတြ ႔ရပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ တင္တဲ့ ဓါတ္ပံုေတြမွာ မွတ္ခ်က္ေတြေပး၊ ကိုယ္လဲ ဓါတ္ပုံေတြတင္ျပီး ခုဆို ေရးထားျဖစ္တဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ တင္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကတဆင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ အမ်ားၾကီးရွိလာပါတယ္။

က်မ Facebook မွာ ခုလို တင္ျဖစ္တာက ေတာ့ World Student in Korea(WSK) member အသင္းေက်ာင္းသား တေယာက္ အေနနဲ႔ ကိုရီးယားနဲ႔ ပါတ္သက္တာေလးေတြ တင္ရင္းနဲ႔ ခုလို ဓါတ္ပုံေတြပါ တင္ျဖစ္ပါတယ္။ WSK အသင္းဝင္အေနနဲ႔ လက္ခံဖို႔ ေက်ာင္းသားဟာ Blogဘေလာ့တခု မျဖစ္မေန ရွိရပါတယ္။ ျပီးရင္ကိုရီးယားရဲ့ ႏိုင္ငံေရး စီးပြားေရး လူမႈေရး အဓိကကေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ပါတ္သက္ တာေတြကို တျခားႏိုင္ငံေတြကို ထိုးေဖာက္ ျပသႏိုင္ဖို႔ က်မတို႔လို ဒီမွာ ပညာလာသင္ေနတဲ့ အသင္းဝင္ ေက်ာင္းသားေတြက ဘေလာ့ေရးရပါတယ္။ ဒါဟာလဲ အင္တာနက္ကေန သူတို႔ ႏိုင္ငံရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈကို တျခားႏိုင္ငံေတြက သိေအာင္ ႏိုင္ငံတကာ ေက်ာင္းသားေတြက တဆင့္ အသုံးခ်တာပါပဲ။ က်မက ဘေလာ့အတြက္ ေရးဖို႔ အခ်ိန္ မေပးႏိုင္တဲ့အတြက္ Facebook လို စာေတြ ပုံေတြ တင္ရ လြယ္ကူတဲ့ ေနရာမွာ မၾကာခဏ သတင္း အခ်က္အလက္ ေလးေတြ တင္ျဖစ္တာပါ။

ဒါေပမယ့္ တခါတေလေတာ့လဲ ဓါတ္ပုံေတြကို အဲဒီကတင္ရတာ သိပ္ေတာ့မေကာင္းဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ခုဆို အဲဒီကတဆင့္ မျမင္ဖူး မေတြ႔ဖူးတဲ့ သူေတြပါ ရွိတဲ့အတြက္ပါ။ Facebook ကေန ဓါတ္ပုံကို ကူးယူရတာလဲ လြယ္ကူတာေၾကာင့္ ကိုယ္မသိတဲ့သူကေန ကူးယူျပီး မဟုတ္တာေျပာမွာလဲ စိုးမိပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ ကိုလဲ အံ့ၾသမိပါတယ္ Personalကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းသာ ၾကည့္သင့္တဲ့ပုံမ်ိဳးကို ဥပမာ အေတာ္မလုံျခဳံတဲ့ ေရကူးဝတ္စုံနဲ႔ ဖက္လဲွတကင္း ကိုယိုးကားယား ရိုက္ထားတဲ့ပုံမ်ိဳးကို အမ်ား ၾကည့္လို႔ရေအာင္ ျပထားပါတယ္။ က်မဆိုလိုတာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ မဟုတ္ပါဘူး ျမန္မာအမ်ားစုပါ။အဲဒီ ဓါတ္ပုံမ်ိဳးေတြကို ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးေတြက တင္ထားတာကို ေျပာတာပါ။ ကဲ့ရဲ့ခ်င္တဲ့စိတ္နဲ့ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ တခ်ိဳ႕ကလဲ ဓါတ္ပံုေတြမွာ မွတ္ခ်က္ေတြ ေပးထားတာ ရိုင္းစိုုင္းစြာ ေရးထားတာေတြပါ ေတြ႔လာရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕လဲ အင္တာနက္ ဆိုတာႀကီးက ဘယ္သူမွန္း မသိတာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အေပ်ာ္ ရည္းစားရွာဖို႔လား။ မိုက္မိုက္ရိုင္းရိုင္းေတြ ေျပာဖို႔လားဆိုတာ က်မလဲ ေမးခ်င္မိပါတယ္။ ဒါကို လူတန္းစားအစံု အသံုးျပဳေနတာပါ။ က်မက Facebookမွာ ေကာ Chatting မွာပါ လူတိုင္းကို လက္မခံပါဘူး။ အရင္ကေတာ့ အျပင္မွာ သိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ မ်ားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တဆင့္ဆင့္ သိလာျပီး မ်ားလာတာပါ။ အရင္ကေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက တဆင့္ သိတဲ့လူမွ လက္ခံျဖစ္ပါတယ္။ တခါတေလေတာ့ က်မက သူငယ္ခ်င္းေတြ နာမည္နဲ႔ ဆင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားလားဆို လက္ခံလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဒီတိုင္း ထည့္ထားလိုက္ရင္း ဘယ္သူေတြမွန္းေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူး။

က်မက Gtalk ကိုသုံးျဖစ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာရတာ စိတ္ထြက္ေပါက္ တခုအေနနဲ႔ တခါတေလလဲ ေပ်ာ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဖေဖ့ကိုတင္ မဟုတ္ပဲ တူမေလးကိုပါ သီးသန္႔ အီးေမးလ္တခု ဖြင့္ခိုင္း ထားလိုက္ပါတယ္။ အင္တာနက္ထဲက မျမင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ အင္တာနက္ သံုးေနၾကသူေတြ အဖို႔ ရုိးေနပါၿပီ။ အဲဒီလို မျမင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ အရမ္းခင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ရွိလာပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း ရသလို မေကာင္းတဲ့ သူေတြနဲ႔ပါ ေတြ႔ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခုဆို က်မရဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ တူမေလးကို က်မကပဲ အင္တာနက္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးမိတာ မွားျပီလားလို႔ေတာင္ ထင္မိပါတယ္။ တခါတေလ သူက ဆိုင္က လာသုံးတာဆိုေတာ့ က်မက ဒီကေန "မျပန္ေသးဘူးလား ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဘယ္သူနဲ႔ ေျပာေနတာလဲ။ လူတိုင္းကို လက္မခံနဲ႔ေနာ္" လို႔ စိတ္ပူစြာ သတိေပး ေနမိပါတယ္။

က်မလဲ အမ်ားစုလို ၾကဳံဖူးတာက တရက္မွာ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ စကားေျပာေနရင္း ကၽြန္မ မရင္းႏွီးတဲ့ နာမည္တစ္ခုက က်မကို လာႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ ဒါကလည္း အင္တာနက္ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ေလ။ အဲဒီေတာ့ က်မကလဲ ျပန္ႏႈတ္ဆက္ လိုက္ပါတယ္။ အဲဒါကို ခ်က္ခ်င္းႀကီး ဆိုသလိုပဲ က်မကို ခ်စ္ေၾကာင္း ၾကိဳက္ေၾကာင္းေတြ ေျပာလာေတာ့ တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီသူကို ျပန္ထုတ္လိုက္ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကိုလဲ အံ့ၾသမိတာက မျမင္ရ မသိရပဲ ရမ္းေျပာေနတာကိုပါ။ ေျပာျပရရင္ အမ်ားၾကီးပါ။ အင္တာနက္ သုံးဖူးသူတိုင္း ၾကဳံေတြ႔ဖူးမယ့္ ကိစၥမ်ိဳးေတြပါ။

ညိဳသူႏြယ္ ေျပာသလို ေပါ့ သတိထား ၾကည့္လာတဲ့အခါ ျမင္ဖို႔ မခဲယဥ္းပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ လူငယ္ေတြဟာ အင္တာနက္ကို ရည္ရြယ္ခ်က္အလြဲေတြနဲ႔ အသံုးျပဳ ေနၾကပါတယ္။ ခဏခဏ ဂ်ာနယ္ေတြမွာလည္း ပါတတ္ပါတယ္။ အင္တာနက္ေပၚက ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီး သူရွိတဲ့ႏိုင္ငံကို လုိက္သြားေတာ့ ကိုယ့္ကို တျခားလူဆီမွာ ေရာင္းစားတာတို႔၊ အင္တာနက္ေပၚမွာ ကိုယ့္ကို အယံုသြင္းၿပီး လုပ္ငန္းလုပ္မယ္ဆိုၿပီး ပိုက္ဆံေတြ လိမ္သြားတာတို႔ ဆိုတာ လူေတြသိၿပီး၊ ၾကားၿပီးသား ျဖစ္ရပ္ေတြပါ။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ ေခတ္မီနည္းပညာေတြ သံုးၿပီး ႏွမခ်င္း မစာမနာ မိန္းကေလးတို႔ကို အရွက္ခြဲတာေတြပါပဲ။

အဲဒီလိုပဲ မေကာင္းတာေတြ ရွိေပမယ့္ ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေလးေတြလဲ အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္ က်မ အင္တာနက္ကတဆင့္ ေဝးသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္ေတြ႔ရသလို ခံစားခ်က္ျခင္း ဖလွယ္ႏိုင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေတြနဲ႕လဲ ခင္ရ သိရပါတယ္။ က်မ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ဆို အင္တာနက္ကတဆင့္ ဖူးစာဖက္ ေတြ႔ျပီး ခုဆို သမီးေလး တေယာက္ေတာင္ ရေနပါျပီ။

ေနာက္ျပီး က်မ မသိေသးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို သူတို႔ကတဆင့္ သိႏိုင္သလို က်မ ကြန္ျပဴတာ တခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္လဲ အြန္လိုင္းေပၚကတဆင့္ ခ်က္ျခင္း လွမ္းေမးလို႔ ရတာေတြဟာ အင္တာနက္ရဲ့ ေက်းဇူးေတြေပါ့ရွင္။ သံုးတတ္ရင္ ကိုယ့္အတြက္ အႏွစ္က်န္ေစဖို႔ပါပဲ။ မျမင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဆုိႏိုင္ေပမယ့္ ဝါသနာတူတဲ့ သူခ်င္းဆို စကားေကာင္းေကာင္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ မ်ားျပားလွတဲ့ Websiteေတြမွာ ဗဟုသုတမ်ားစြာ ရွာေဖြႏိုင္ပါတယ္။ အပန္းေျဖဖို႔ သီခ်င္း၊ ရုပ္ရွင္၊ ဂိမ္း ဒါတင္မက အေပ်ာ္တမ္းေဗဒင္ အစရွိတာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။

ဒီမွာေတာ့ ရာသီဥတုက ေအးျပီး အျပင္မထြက္ျဖစ္တဲ့ ပိတ္ရက္ေတြမွာေတာ့ တေယာက္ထဲ ေနရတဲ့ က်မအတြက္ ဒါေတြဟာ အင္တာနက္က တဆင့္ အပန္းေျဖစရာ ျဖစ္သလို အင္တာနက္သုံးရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္သြားမိလို့ အလုပ္ေတြပ်က္ရတဲ့ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးေတြလဲ က်မျဖစ္ရပါတယ္။
က်မေျပာခ်င္တဲ့အပိုင္းေတြအမ်ားၾကီးက်န္ပါေသးတယ္။ ေနာက္မွပဲ ဆက္တင္ပါေတာ့မယ္။

အင္ၾကင္း (Incheon, Korea)