Monday, March 9, 2009

စစ္တုရင္

ပြဲအစမွာေတာ့
သူ႔ေနရာ သူ႔အ႐ုပ္ေတြနဲ႔
အစုံအစီ ထုတ္ခင္းလို႔
စည္းမ်ဥ္း အလိုက်ေပေပါ့။
စၿပီေဟ့...
ေအာင္ပြဲဆိုတာ လက္တကမ္းမွာလို
တိုက္စစ္ေတြက ေျဗာင္းဆန္
ရဲမာန္ေတြက တႁခြင္ႁခြင္
ထီမထင္တဲ့ ဒီပြဲမွာ
ငါပဲလို႔ အထင္ေရာက္ဆဲ
ခံစစ္ထဲ ဘယ္တုန္းက ေရာက္ေနခဲ့ပါလိမ့္။
အကြက္ ကေျပာင္းကျပန္
အ႐ုပ္ အႂကြင္းအက်န္
ပြဲလက္က်န္ နည္းေနေပမယ့္
ကစားကြက္ေတြ ထြင္မဆုံးေအာင္
လက္ရည္ေသြးလို႔လဲ မဝ
စိတ္ေဇာေတြကလဲ မက်
ႏိုင္ပြဲကလဲ မရတရမို႔
အခ်ိန္ ကေသာကေမ်ာကိုျဖင့္
ဆြဲဆန္႔ထားခ်င္ေသးသပ။

1 comment:

win latt said...

ဘုရင္နဲ႔ ဘုရင္မ
ေနရာ တက်ျဖစ္ဖို႔....
ေနရာက မက်ဖို႕....
ေရွ႔ကေနအေသခံၾကရ...
ကာကြယ္ေပးၾကရ...
သူတို႔ရဲ႕ဘဝေလးေတြမ်ား
မသနားဘူးလား...ဆရာ...၇ယ္.....။