ေရးသားသူ — ကုိဘေဆြ
ငါ့အလြမ္းေတြနဲ႔ပဲ
ငါ့ကိုယ္ငါ ထိန္ထိန္သာေနခဲ့ရတယ္
လမင္းေရ.....။
ငါ့ကိုယ္ငါ ထိန္ထိန္သာေနခဲ့ရတယ္
လမင္းေရ.....။
ေဟာဒီ..အလြမ္းညဥ့္နက္နက္ေတြထဲ
မိုးစင္စင္ မလင္းနိုင္ေသးသမွ်ေတာ့
ခုလို လျပည့္ညေတြမွာ
ငါ့ကိုယ္ငါေတာင္
အသက္႐ႉ မ၀နိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ
ငါ့ကိုယ္ငါ ေလာင္ကၽြမ္းရင္း
ငါၾကယ္တစ္စင္းျဖစ္ေနခဲ့မလား
ဒီလို လျပည့္ညေတြထဲမေတာ့
ငါဟာ မွိန္ျပေဖ်ာ့ေတာ့လို႔။
အိမ္ကေလးရယ္ေလ.....
အခုအခ်ိန္ဆို ငါ့ကိုတမ္းတတဲ့စိတ္နဲ႔
မီးေရာင္စံုေတြ ခ်ိတ္ဆြဲထားေလမလား
ငါ့ရင္ထဲမွာေတာ့
ေသာကဆီမီးေတြက တေငြ႔ေငြ႔ ။
ငါေနတဲ့အရပ္ဆီက
ေအးစက္စက္ လေရာင္နဲ႔ ညေတြထက္စာရင္
မင္းရင္ခြင္ထဲက ေရာင္စံုလျပည့္ညေလးကိုပဲ
ငါ.....ခ်စ္ေနခဲ့တယ္ေလ။
ဒီလိုပါပဲ......
ငါ့အတြက္ေတာ့ ဘ၀ဆိုတာ
ေနသားမက်နိုင္ေသးတဲ့ ေကာင္းကင္တစ္ခုေအာက္မွာ
႐ွင္သန္ေနထိုင္ျခင္းလား
ကမာၻတစ္ျခမ္းစီ အလွမ္းေ၀းခဲ့ၿပီ
အိမ္ကေလးေရ....။
အခုေတာ့လည္း
ျပန္မဆံုနိုင္ေသးတဲ့ ကမာၻတစ္ျခမ္းစီမွာ
အလြမ္းေတြ ကိုယ္စီထြန္းညႇိရင္း
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲမွာ လသာေနေပမဲ့
မင္းရင္ခြင္ထဲမွာ ေနမ၀င္နိုင္ေသးတာပဲ ခက္တယ္
အိမ္ကေလးရယ္.....။
ကိုဘေဆြ
(ကိုရီးယားလျပည့္ညအမွတ္တရ)
No comments:
Post a Comment