က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားဘ၀ကတည္းက သမိုင္းထဲမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ၁၈၈၅ ခုႏွစ္မွာ ျဗိတိသွ်ကိုယ္လိုနီလက္ေအာက္ က်ေရာက္ခဲ႔ျပီး အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို လက္လြတ္ဆံုးရွံဳးခဲ႔ရတယ္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇႏၷ၀ါရီလ(၄)ရက္ေန႔မွာ လြတ္လပ္ေရးရရွိခဲ႔ျပီး လြတ္လပ္တဲ႔ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္တဲ႔ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္လို႔ အလြတ္က်က္ခဲ႔ျပီး အဲဒီအတိုင္းပဲ ခပ္ေပါ႔ေပါ႔ေလး သေဘာထားလာခဲ႔တယ္။ ဒီေန႔ မီဒီယာေတြမွာလည္း ဒီလိုပဲ ေရးေန၊ ေျပာေနၾကတယ္။ ဒီတပတ္ေတာ႔ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံဟာ တကယ္ပဲ လြတ္လပ္တဲ႔ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ႏိုင္ငံ တကယ္ျဖစ္ျပီလား ဆိုတာကို စဥ္းစားၾကည္႔ၾကရေအာင္ဗ်ာ။
သိၾကတဲ႔အတိုင္း အခ်ဳပ္အျခာအာဏာဆိုတာ ဥပေဒျပဳေရးအာဏာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ၊ တရားစီရင္ေရးအာဏာ သံုးရပ္ကိုေခၚတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ဳပ္အျခာအာဏာဟာ ျပည္သူထံကေန ဆင္းသက္ရပါတယ္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အခန္း (၁)၊ ပုဒ္မ (၁)မွာ “ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ လြတ္လပ္သည္႔ႏိုင္ငံျဖစ္သည္” လို႔ပါရွိျပီး ပုဒ္မ (၄)မွာေတာ႔ “ႏိုင္ငံေတာ္ဧ။္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာသည္ ႏို္င္ငံသားမ်ားထံမွ ဆင္းသက္ျပီး ႏိုင္ငံေတာ္တ၀န္းလံုး၌တည္သည္” လို႔ ျပဌာန္းထားပါတယ္။
ႏိုင္ငံသားမ်ားထံမွ ဆင္းသက္ရမယ္ဆိုေတာ႔ ျပည္သူေတြက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္လိုက္တဲ႔ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ေတြကပဲ ဒီအခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို က်င္႔သံုးခြင္႔ရွိတာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ ေရွ႕ေနာက္မညီတဲ႔ ျပဌာန္းခ်က္ေတြအရ လႊတ္ေတာ္အရပ္ရပ္တိုင္းမွာ စစ္တပ္က (၂၅)ရာခိုင္ႏွဳန္းက အလကားမတ္တင္းေစ်းနဲ႔ တက္ထိုင္ေနတာဟာ ျပည္သူကေရြးေကာက္တာမဟုတ္ဘဲ ဥပေဒျပဳအာဏာကို ၀င္ျပီးခ်ယ္လွယ္ေနတာပါ။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဘက္ကိုလည္း ၾကည္႔လိုက္ပါဦး။ ကာကြယ္ေရး၊ ျပည္ထဲေရး၊ နယ္စပ္ေရးရာ၀န္ၾကီးေတြလည္း စစ္တပ္ကပဲ။ ဒါတင္ဘယ္ကမလဲ။ သမၼတကစျပီး တျခား၀န္ၾကီးေတြအမ်ားစုၾကီးကလည္း စစ္ယူနီေဖာင္းခၽြတ္ထားတဲ႔ လူေတြပဲ မဟုတ္လား။ တရားစီရင္ေရးနယ္ပယ္မွာလည္း စစ္အုပ္စုရဲ႕လႊမ္းမိုးမွဳက မလြတ္ပါဘူး။ အေထာက္အထားေတြ ဒုနဲ႔ေဒးရွိပါတယ္။
ဒါကိုၾကည္႔ရင္ စစ္အုပ္စုက ပါတီစံုဗန္းျပျပီး က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ခ်ယ္လွယ္ေနတာ ထင္ရွားပါတယ္။ အခုလက္ရွိ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို စစ္တပ္ကပဲ အပိုင္စီးထားတာပါ။ သူတို႔ကမဟုတ္ပါဘူးလို႔ စြတ္ျငင္းရင္ေတာ႔ မင္းဖင္မွာ ဘယ္သူ႕ေခ်းလဲလို႔ ေမးလိုက္ရံုပဲ ရွိေတာ႔တယ္။ ျပည္သူက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္လိုက္တဲ႔ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ေတြ လက္ထဲကို အဲဒီအာဏာသံုးရပ္ လံုးလံုးလ်ားလ်ား မေရာက္ေသးသေရြ႕ေတာ႔ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ျပည္သူပိုင္ျပီလို႔ေျပာရင္ မွားပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံကို လြတ္လပ္တဲ႔ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ႏိုင္ငံပါလို႔ ေျပာလို႔ရကိုမရပါဘူး။ ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ဗ်ာ။ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ကလည္း အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ဘုရင္ကပိုင္ခဲ႔တယ္။ အဲဒီေနာက္ ျဗိတိသွ်က ပိုင္ခဲ႔တယ္။ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးဟုတ္တာ မဟုတ္တာဘဲ ကြာတယ္။
ကၽြန္ျပဳခံရတာခ်င္းက အတူတူပဲ။ က်ေနာ႔အေနနဲ႔ကေတာ႔ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးက ကၽြန္ျပဳအုပ္ခ်ဳပ္တာပဲ ဖာႏိုင္ငံျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္႔မင္းကိုယ္႔ခ်င္းဆိုျပီး ဂုဏ္မယူႏိုင္ဘူး။ သူ႔ကၽြန္ဘ၀ေကာ ကိုယ္႔ကၽြန္ဘ၀ကိုပါ လံုး၀လက္မခံဘူး။ သခင္လည္း မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ ကၽြန္လည္း မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ လူ ပီပီသသ ျဖစ္ဖို႔ပဲလိုတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရျပီးစ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္ကိုပဲ ျပည္သူက အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ပိုင္ခဲ႔ရပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ (၂)ရက္ေန႔ကစျပီး စစ္အုပ္စုအဆက္ဆက္က စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး(Martial Law)နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္လိုက္၊ အာဏာကို လက္မလြတ္ႏိုင္တဲ႔ အာဏာရူးေတြ(Megalomaniac)ဆိုေတာ႔ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို ဗန္းျပ၊ အခုလည္း ပါတီစံုဒီမိုကေရစီကို ဗန္းျပျပီး လိမ္လာလုိက္တာ ဒီကေန႔အထိ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို က်ေနာ္တို႔ျပည္သူေတြ လက္လြတ္ဆံုးရွံဳး ေနရဆဲပါဗ်ာ။
ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကိုေတာ႔ ဆိုေတာ႔ဆိုခ်င္သား
တရားမွ်တလြတ္လပ္ျခင္းနဲ႔မေသြ အစခ်ီတဲ႔ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို စဥ္းစားမိတိုင္းလည္း ရင္နာတယ္။ သီခ်င္းက ေလးနက္က်ယ္ျပန္႔သေလာက္ လက္ရွိပကတိ အေျခအေနနဲ႔က တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲေနေတာ႔တာပဲ။ ဒါတို႔ျပည္ ဒါတို႔ေျမ တို႔ပိုင္တဲ႔ေျမဆိုတဲ႔ စာသားကိုေရာက္ရင္ အသည္းကို တဆတ္ဆတ္တုန္ေအာင္ နာတယ္။ ဟိုေနရာလည္း တပ္ပိုင္တဲ႔ေျမ၊ ဒီေနရာလည္း တပ္ပိုင္တဲ႔ေျမနဲ႔ တပ္ပိုင္တဲ႔ေျမေတြက ေနရာအႏွံ႔ပဲ။ ျပီးေတာ႔ သူတို႔ကပဲ မူလပိုင္ရွင္ေတြကို တရားစြဲျပီး ေထာင္ခ်လိုက္ေသးသဗ်။ တရားခံက တရားသူၾကီး တက္လုပ္ေနၾကတယ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕ အျမင္႔ဆံုးအခ်ဳပ္အျခာအာဏာကိုေတာင္ လက္မလႊတ္တမ္း အပိုင္စီးထားမွေတာ႔ က်န္တာေတြကေတာ႔ သူတို႔ သေဘာရွိ မေနာရွိေပါ႔ဗ်ာ။
ဒါေၾကာင္႔ လက္ရွိ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ဒီမိုကေရစီ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြနဲ႔အညီ ျပင္ဆင္ေရးဆြဲႏိုင္မွသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာဟာ မူလပိုင္ရွင္ ျပည္သူ႔လက္ထဲကို ျပန္ေရာက္မွာျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔အားလံုးရဲ႕မဟာတာ၀န္ျဖစ္ပါတယ္။
သက္ႏိုင္ (၁၆. ၂. ၂၀၁၄)
No comments:
Post a Comment