႐ႈံးမဲမဲၿပီး ရွက္ရမ္းရမ္းေနတဲ့ မင္းေအာင္လႈိင္

ေရးသားသူ — ေအာင္သဇင္

မင္းေအာင္လႈိင္ဟာ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၉-၁၀-၁၁-၁၂ ရက္ေတြတံုးက သူ႔တပ္ေတြအထိနာသြားခဲ့တဲ့ ကိုးကန္႔ေဒသမွာ တပ္ရင္း ၃၀ ေက်ာ္ထပ္ျဖည့္သံုးေနေပမဲ့ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၇-၂၈-မတ္ ၁ ရက္ေန႔ သံုးရက္အတြင္း တိုက္ပြဲေတြမွာ တပ္မ ၃၃ လက္ေအာက္ခံ ခမရ ၁၁၁ နဲ႔ ခမရ ၁၂၀ က အရာရွိ ၂ ေယာက္အပါဝင္ ၆၈ ေယာက္က်ခဲ့တယ္။ မတ္လထဲမွာဘဲ ခမရ ၁၁၉ ကို ေလတပ္ကမွားဗံုးၾကဲလို႔ ၈ ေယာက္ေလာက္က်သြားေသးတယ္။

ဗမာစစ္တပ္ေတြ စုတ္ျပတ္သတ္ေအာင္ခံလိုက္ရတဲ့အတြက္ မင္းေအာင္လႈိင္ဟာ အခဲမေၾကႏိုင္ဘဲ ကိုးကန္႔တပ္ေတြကို အျပဳတ္တိုက္မယ္ အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းမယ္ ေႂကြးေၾကာ္ၿပီး ေျခလ်င္တပ္မ တစ္မ ထပ္ေပးမယ္၊ ေလေၾကာင္းပစ္ကူ၊ အေျမာက္ပစ္ကူ လိုသေလာက္ေပးမယ္လို႔ တပ္မမႉး ကစထမႉးေတြကို ကတိေပးၿပီး ကတိကိုျဖည့္ဆီးေပးႏိုင္ဖို႔ အသည္းအသန္ႀကိဳးစားေနရရွာတယ္။

ေလာေလာဆယ္ ကခ်င္ျပည္မွာ တပ္မ ၉၉ နဲ႔ တပ္မ ၁၀၁ ကိုထည့္ထားၿပီး တပ္မ ၁၀၁ က ၂ ရင္းကို ေလာက္ကိုင္ ပို႔ထားရတယ္။ ဖားကန္႔-ကာမိုင္းဘက္မွာေတာ့ ဖယ္ခံုက စကခ ၇ ကုိထည့္ထားတယ္။ တပ္မ ၇၇ နဲ႔ တပ္မ ၈၈ က ေတာ့ ပေလာင္အဖြဲ႔ TNLA ကို ဆိုင္ထားတယ္။ ဒီၾကားထဲက တပ္မ ၈၈ ႏွစ္ရင္းကို ေလာက္ကိုင္ဘက္ စစ္ကူသြား ခိုင္းၿပီး တပ္မ ၉၉ ကတခ်ဳိ႕ကိုလဲ ကြတ္ခိုင္လံုျခံဳေရးနဲ႔ ကိုးကန္႔အေနာက္ဘက္ သံလြင္ကူးတို႔ဆိပ္ေတြ ပိတ္ဆို႔ေရး လုပ္ခိုင္းထားရတယ္။

တပ္မ ၃၃ မွာ ၆ ရင္းဘဲ ကိုးကန္႔တပ္ေတြကို တိုက္ေနရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေနာက္ေျမာက္တိုင္း (နမခ) လက္ေအာက္ခံ ၂ ရင္းကို တပ္မ ၃၃ ေအာက္ထည့္ထားေပးလို႔ ၈ ရင္းျဖစ္ေနတယ္။ ေတာင္ဘက္ ဝ နယ္စပ္ကို ထိန္းထားတဲ့ တပ္မ ၁၁ ဆီက ၃ ရင္းကို ေလာက္ကိုင္ဘက္ပို႔ၿပီး အားျဖည့္ေပးရတယ္။ သိႏၷီ စကခ ၁၆ က ၆ ရင္းပုိ႔ခဲ့တာ ခမရ ၅၂၂ ကေတာ့ တရင္းလံုးျပဳတ္သြားလို႔ ၅ ရင္းဘဲက်န္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာက္မဲ စကခ ၁ က ၃ ရင္း ထပ္ပို႔ရတယ္။ မူလရွိေနတဲ့ ဒကစ(ေလာက္ကုိင္) လက္ေအာက္ခံ ၅ ရင္းမွာ ခလရ ၁၂၅ နဲ႔ ၁၂၉ ရင္းလိုက္ျပဳတ္သြားလို႔ ၃ ရင္းဘဲက်န္တဲ့အတြက္ အေရွ႕ေျမာက္တိုင္း (ရမခ) တပ္ ၂ ရင္း ျဖည့္ေပးထားရတယ္။

လက္က်န္တပ္မေတြထဲမွာ တပ္မ ၅၅ က ကရင္နီျပည္မွာ ထိန္းထားရတယ္။ ေနာက္တန္းေစာင့္ ၂ ရင္းက်န္တဲ့ထဲက ခမရ ၁၈ ကို အေရွ႕အလယ္ပိုင္းတိုင္းက တပ္အသစ္ ၂ ရင္းနဲ႔ေပါင္းၿပီး ကိုးကန္႔ေဒသကို ပို႔ခိုင္းလိုက္ရတယ္။ KNU နဲ႔ ဘယ္ေလာက္ အဆင္ေျပတယ္ေျပာေျပာ ကရင္ျပည္၊ မြန္ျပည္ေတြမွာ အေျခစိုက္တဲ့ တပ္မ ၂၂ နဲ႔ တပ္မ ၄၄ တုိ႔ကိုလဲ အဲ့ဒီျပည္နယ္ေတြကေန အေဝးကို မသြားခိုင္းရဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကရင္ျပည္က BGF ေတြနဲ႔ DKBA KNU တို႔က ကိုးကန္႔မွာ မင္းေအာင္လႈိင္ဘက္ကသြားတိုက္မယ္လို႔ စစ္ေလာ္ဘီေတြ သတင္းလႊင့္ေတာ့ တပ္မ ၂၂ နဲ႔ ၄၄ အေျခ အေနကိုသိထားသူေတြအဖို႔ ရယ္စရာျဖစ္ေနတယ္။

ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း၊ အေရွ႕ပိုင္း၊ မြန္ျပည္နယ္ နဲ႔ တနသၤာရီတုိင္းတို႔က နယ္ေျမခံ စကခ ေတြကလဲ ေဒသထဲက SSA-ေျမာက္ပိုင္း၊ SSA-ေတာင္ပိုင္း၊ KNU DKBA တို႔ကိုထိန္းဖို႔ ထားေနရတယ္။ ကကၾကည္းအရံထားတဲ့ တပ္မေတြမွာ ရခိုင္ျပည္ဘက္က စကခ ေတြကေတာ့ ကရင္ျပည္နယ္ဘက္ပို႔ဖို႔ ဖယ္ထားရတယ္။ ရန္ကုန္တိုင္းက စကခ ၄ ကို ေတာင္ ကရင္ျပည္ ပို႔ထားရေသးတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကခ်င္ျပည္မွာ တႏွစ္ေက်ာ္ ေရွ႕တန္းတာဝန္ထမ္းခဲ့ရၿပီး ေနာက္တန္းျပန္ေရာက္တာ ၁၅ ရက္ေက်ာ္ေက်ာ္ဘဲ ရွိေသးတဲ့ တပ္မ ၆၆ တခုလံုးကို ကိုးကန္႔နယ္ကိုပို႔ၿပီး တိုက္ပြဲျပန္ဝင္ခိုင္းလာရတယ္။ ၇ ရင္းကို ရဟတ္ယာဥ္ေတြနဲ႔ ေလာက္ကိုင္ပို႔ခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ဗမာျပည္စစ္သမိုင္းမွာ ေလေၾကာင္းခ်ီစစ္ကူပို႔မႈ အမ်ားဆံုးအေရအတြက္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ကြတ္ခိုင္ကေနသံလြင္ကို ကုန္းလမ္းသြားခိုင္းတဲ့ ၃ ရင္းကေတာ့ သံလြင္အေနာက္ဖက္မွာတင္ ျဖတ္အတိုက္ခံရလို႔ ၃ ေယာက္ေသ၊ ၄ ေယာက္ဒဏ္ရာရေသးတယ္။

တပ္မ ၆၆ ဟာ ဖားကန္႔မွာ စကခ ၇ နဲ႔လဲၿပီး ေနာက္တန္းျပန္ဖို႔ကို တခါတည္းတန္းမျပန္ရဘဲ ေမၿမိဳ႕မွာ လက္နက္ခဲ ယမ္းေတြ ထပ္ျဖည့္ၿပီး ေလာက္ကိုင္လႊတ္ဖို႔ အသင့္စုဖြဲ႔ေနခဲ့ရေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရွ႕တန္းစစ္ဆင္ေရးထြက္တာ တႏွစ္ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီး အထိလည္းနာခဲ့ၿပီး အခုမွေနာက္တန္းျပန္နားဖို႔ ဆင္းလာတဲ့တပ္ကို ေနာက္တန္းေပးမျပန္ဘဲ ေလာက္ကိုင္ တန္းလႊတ္လိုက္ရင္ ျပႆနာတက္မွာစိုးလို႔ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၂ ရက္က်မွ အင္းမ ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ေနာက္တန္းမွာ တလျပည့္ေအာင္ မေနရဘဲ မတ္လ ၁၁ ရက္မွာ ေလာက္ကိုင္ကို တက္လာရတာကိုၾကည့္ရင္ မင္းေအာင္လႈိင္ဟာ သူ႔ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ ရဲေဘာ္ေတြကို ခ်နင္းဖို႔စဥ္းစားတာ အင္မတန္သိသာေနတယ္။

ခ်င္းျပည္နယ္အစပ္က ကေလးအေျခစိုက္ စကခ ၁၀ ကိုလဲ ကိုးကန္႔ကိုပို႔ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတယ္။ စုစုေပါင္းလိုက္ရင္ေတာ့ ကိုးကန္႔ေဒသမွာ တပ္ရင္း ၅၀ ေက်ာ္သြားႏိုင္တယ္။ ဒါဟာ ဟိုတခ်ိန္က ဗမာျပည္မွာ အႀကီးဆံုးစစ္ဆင္ေရးေတြ ျဖစ္တဲ့ မင္းရန္ေအာင္ထိုးစစ္၊ စီစီဝန္စစ္ဆင္ေရး၊ မယ္သေဝါစစ္ဆင္ေရး၊ မာနယ္ပေလာစစ္ဆင္ေရးတို႔ထက္ အမ်ားႀကီးသာ သြားၿပီျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခု တပ္ရင္းတရင္းဆိုတာကလဲ လူ ၁၀၀ ဝန္းက်င္ဘဲရွိလို႔ နံပတ္အရသာမ်ားၿပီး တကယ့္ အင္အားအရ သနားစရာပါ။ ဟိုးအရင္ ၇၀ ခုႏွစ္ ၈၀ ခုႏွစ္ေတြတံုးကဆိုရင္ တပ္မ ၇၇ တပ္မ ၈၈ တပ္မ ၉၉ တို႔ တပ္မတစ္မထဲမွာဘဲ ေရွ႕တန္းထြက္ တိုက္ခိုက္ေရးအင္အား ၅၀၀၀ ေလာက္ ရွိခဲ့ၾကတယ္။ အခု အင္အား ၅၀၀၀ ကေတာ့ ကြပ္ကဲမႈမ်ဳိးစံု ေခါင္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ႐ႈပ္ေထြးေနတယ္။

ဒါ့အျပင္ ကိုးကန္႔ေဒသမွာ တရားဝင္အားျဖင့္ အျမင့္ဆံုးတပ္မႉးျဖစ္ေနတဲ့ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး-ဒကစမႉး ဗိုလ္မႉးႀကီး ေစာျမင့္ဦး (ငယ္နာမည္ ေပါက္က်ဳိင္း) ဟာ ကိုးကန္႔ထဲစစ္ဆင္ေရးဝင္ေနတဲ့ တပ္မ ၆၆ နဲ႔ စကခ ၁၆ တပ္မမႉးေတြ ထက္ ဂ်ဴနီယာက်ေနေတာ့ ဘယ္လိုကြပ္ကဲေနလဲ မေျပာတတ္။ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႔တိုင္းဆြဲရတဲ့ စီမံခ်က္ေလးမ်ဳိး (ဌာနခ်ဳပ္ လံုျခံဳေရး၊ နယ္ေျမလံုျခံဳေရး၊ နယ္ေျမစိုးမိုးေရး၊ နယ္ေျမစည္း႐ံုးေရး) နဲ႔ သာမန္အခ်ိန္၊ အေရးႀကီးအခ်ိန္၊ အေရးေပၚ အခ်ိန္ဆိုင္ရာအစီအမံေတြဟာ ကိုးကန္႔ေဒသအတြက္ ဘာမွအလုပ္မျဖစ္တာ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၉ ရက္မွာ ပြင့္က်သြားခဲ့လို႔ အေရးယူခံရမွာ ေသခ်ာေနတဲ့ ဒကစမႉးဟာ ေရွ႕ဆက္လက္ၿပီး ဘယ္လို စစ္ႏိုင္ေအာင္ ကြပ္ကဲႏိုင္မွာလဲ။

ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းမွာ ပေလာင္တပ္နဲ႔ ကခ်င္တပ္ေတြကို စစ္ဆင္ေရးဝင္ေနရတဲ့ တပ္မ ၇၇၊ တပ္မ ၈၈၊ တပ္မ ၁၁ တို႔ဟာလဲ ေရွ႕တန္းစစ္ဆင္ေရးကာလ တႏွစ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္လုိ႔ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း စည္းကမ္းအတိုင္းဆိုရင္ တပ္လဲေပးရ ေတာ့မွာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ လဲစရာအရံတပ္မ မရွိ။ ေနာက္တန္းမျပန္ရဘဲ ဒါေလာက္အၾကာႀကီး ေရွ႕တန္းမွာ ေနရတာ ေၾကာင့္ စစ္သားေတြမွာ နာက်ည္းစိတ္ေတြျမင့္ၿပီး တပ္ေျပးမႈ၊ လုယက္မႈ၊ မုဒိန္းမႈ၊ လူသတ္မႈေတြ ပိုေပါက္ကြဲလာ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗမာစစ္တပ္အဖို႔၊ တနည္းအားျဖင့္ ကာခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လႈိင္အဖို႔ အက်ပ္အတည္းႀကီးေနၿပီျဖစ္တယ္။ အကယ္၍သာ ၈ ေလးလံုးတံုးကလို ၿမိဳ႕ေတြေပၚမွာ လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြ အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္လာရင္ ပတ္တုတ္မရတဲ့ အေျခအေန ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။

ေနာက္တခါ တိုက္ပြဲအေနအထားၾကည့္ရင္ ကိုးကန္႔တပ္ေတြဟာ ဗကပ လက္ထြက္ေတြပီပီ ဘဇူကာ လို႔ေခၚတဲ့ RPG ေတြကို တပ္စိတ္လက္နက္အျဖစ္ ေဖာေဖာသီသီသံုးေနေတာ့ ဗမာစစ္တပ္မွာ ထိခိုက္က်ဆံုးကမ်ားေနတယ္။ လြန္ေရာ ကၽြံေရာ အင္အား ၁၀၀ ေလာက္ဘဲရိွတဲ့ တပ္ရင္းတရင္းမွာ က်ဆံုးဒဏ္ရာ ၅၀ ေလာက္ျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ ဒီတပ္ရင္းဟာ ဘာမွဆက္လုပ္လို႔ရေတာ့မွာ မဟုတ္ပါ။

ကိုးကန္႔စစ္ပြဲ ျပန္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၉ ရက္ကေန မတ္လ ၉ ရက္အထိ တစ္လစာရင္းခ်ဳပ္လိုက္ရင္ ဗမာအစိုးရ စစ္တပ္ဘက္က တပ္ရင္းမႉး ၃ ေယာက္အပါ အရာရွိ ၃၂ ေယာက္က်ဆံုးၿပီး တပ္ရင္းမႉး/ဒုရင္းမႉး ၉ ေယာက္အပါ အရာရွိ ၅၇ ေယာက္ ဒဏ္ရာရခဲ့တယ္။ အျခားအဆင့္ေတြပါ ေပါင္းလိုက္ရင္ စုစုေပါင္းက်ဆံုးဒဏ္ရာ ၇၀၀ နီးပါးရွိေနၿပီ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ တိုင္းရင္းသားတပ္ေတြဘက္မွာေတာ့ က်ဆံုးတာ ၂၀ နီးပါး၊ ဒဏ္ရာက ၄၀ ေက်ာ္-၅၀ ေလာက္ ဘဲရွိတာေတြ႔ရတယ္။ မယံုႏိုင္စရာေကာင္းေပမဲ့ လက္ေတြ႔အျဖစ္မွန္က အဲသလိုဘဲျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ မင္းေအာင္လႈိင္ဟာ ဒါေလာက္အထိ ႐ႈံးမဲမဲေနတာ ျဖစ္တယ္။

တပ္ေတြထဲမွာလဲ တခ်ဳိ႕တပ္ေတြက အေသခံတိုက္ေနခ်ိန္မွာ တခ်ဳိ႕တပ္ေတြက ရန္သူေဝးတဲ့ရြာေတြထဲ ပစၥည္းေတြ ဝင္လုေနၾကတာလဲရွိတယ္။ တပ္ကို လူမ်ဳိးေရးနဲ႔ မႈိင္းတိုက္ၿပီး ခိုင္းစားေနတယ္။

တုိင္းရင္းသားဘက္မွာေတာ့ ပေလာင္တပ္နဲ႔ ရခိုင္တပ္က အက်အဆံုးမရွိေသးဘဲ ဒဏ္ရာရတာဘဲ ရွိေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုးကန္႔ေဒသထဲက ကိုးကန္႔ရြာသားေတြနဲ႔ ပေလာင္ရြာသားေတြက ေတာ္လွန္ေရးထဲ အစုျပဳံလုိက္ဝင္လာ ၾကလို႔ အင္အားေတြ ရာဂဏန္းတိုးလာခဲ့တယ္။

စစ္သည္အင္အားျဖဳန္းတီးမႈအျပင္ ဘ႑ာေရးဘက္ကၾကည့္ရင္လဲ ျပည္သူေတြရဲ႕ အခြန္ေငြေတြကို အခ်ည္းႏွီး ျဖဳန္းတီးေနတာ ျဖစ္ေနတယ္။ ၁၀၅မမ အေျမာက္နဲ႔ ၁၂၀မမ ေမာ္တာကို တရက္ အလံုး ၂၀၀ ေက်ာ္အထိပစ္ေနေတာ့ ေငြဘယ္ေလာက္ကုန္မလဲ စဥ္းစားၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ အေျမာက္လက္နက္ႀကီးက်ည္ေတြ၊ ေလယာဥ္ ရဟတ္ယာဥ္ေတြ ကပစ္တဲ့ ေရာ့ကက္နဲ႔ဗံုးေတြဟာ တန္ဖိုးႀကီး႐ံုတင္မက ေလယာဥ္နဲ႔ ရဟတ္ယာဥ္ေတြပ်ံဖို႔ ေလယာဥ္ဆီကလဲ ေရႊနဲ႔စက္ ဝယ္ရတာ ျဖစ္တယ္။ ဗီယက္နမ္စစ္မွာ ေလယာဥ္ ရဟတ္ယာဥ္ေတြ ေဖာေဖာသီသီ ကာလရွည္သံုးခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ ေဒၚလာကို ေရႊနဲ႔ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳတဲ့စနစ္ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ရၿပီး ၁၉၇၃-၇၄ ကမၻာ့ေရနံ ေစ်းျမႇင့္ခ်ိန္မွာ စီးပြားေရးကပ္ဆိုက္သြားခဲ့ရတယ္။ လက္ရွိကိုးကန္႔စစ္ပဲြဟာ ဗမာျပည္ ျပည္တြင္းစစ္သမိုင္းမွာ ေလ ေၾကာင္းပစ္ကူ အသံုးဆံုးစစ္ပြဲျဖစ္ေနတယ္။

တပ္မေတာ္ေန႔စစ္ေရးျပပြဲ၊ မိတၳီလာ စစ္ေလ့က်င့္ခန္း၊ ေက်ာက္ဆည္ တင့္စြမ္းရည္ျပပြဲ တို႔မွာ ထုတ္ႂကြားခဲ့တဲ့ တင့္ကား ေတြ၊ သံခ်ပ္ကားေတြကလဲ ကိုးကန္႔ ပေလာင္ ကခ်င္တို႔နဲ႔ ေတာတြင္းစစ္ပြဲ ေတာင္ေပၚစစ္ပြဲေတြမွာ သံုးစားမရျဖစ္ေန တယ္။ ယူကရိန္းႏိုင္ငံဆီက အစီးတေထာင္ထုတ္ခြင့္လိုင္စင္ရထားတဲ့ BTR-3U စစ္သည္တင္သံခ်ပ္ကားေတြကို လမ္း လံုျခံဳေရးစိတ္မခ်ရတဲ့ ကိုးကန္႔ေဒသမွာ ဗမာစစ္သားေတြအသက္ေဘးလံုျခံဳမႈအတြက္ လမ္းေၾကာသံုးဖို႔ တိုက္တြန္းေန ၾကေပမဲ့ ဆီစားႏႈန္းျမင့္တဲ့ အဲဒီယာဥ္ေတြအတြက္ အထူးေလာင္စာဆီ စုပံုထားတာလည္းမရွိ၊ သံခ်ပ္ကားေတြရဲ႕ဝန္ကို ခံႏိုင္ရည္ရွိတဲ့တံတားေတြလည္းမရွိေတာ့ သံုးမရတဲ့အေျခအေနျဖစ္ေနတယ္။ အညိဳေရာင္ေဒသေတြမွာ ေလာင္စာဆီ အမ်ားႀကီးစုပံုရင္လည္း ကိုယ့္ေသတြင္းကုိယ္တူးတာျဖစ္မွာမို႔လို႔ ေစ်းႀကီးေပးဝယ္ထားရတဲ့ တင့္ကား သံခ်ပ္ကားေတြ ဟာ တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္၊ တပ္မဌာနခ်ဳပ္ေတြတည္ရွိရာ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြနဲ႔မလွမ္းမကမ္း ယာဥ္ေပၚပါဆီတိုင္ကီဆန္႔ သေလာက္အကြာအေဝး ဒါမွမဟုတ္ ေလာင္စာဆီစုပံုႏိုင္တဲ့ အျဖဴေရာင္နယ္ေျမေတြမွာဘဲ လႈပ္ရွားစစ္ကစားႏိုင္တာ ျဖစ္ေနတယ္။

ဒီေတာ့ ဒီလို ဗမာ့တပ္မေတာ္အတြက္ အဓိပၸယ္မရိွတဲ့စစ္ပြဲကို မင္းေအာင္လႈိင္က ဘယ္လိုစဥ္းစားၿပီး ဇြတ္တိုက္ေနတာ လဲ။ ႏိုင္ငံေရးအရၾကည့္ရင္ ဖံုက်ားရွင္းဟာ ၈၈ အေရးအခင္းအၿပီး စစ္အုပ္စုအတြက္ အက်ပ္အတည္းႀကီးေနခ်ိန္မွာ အသက္ကယ္ေပးခဲ့သူ၊ ၁၉၈၉ ခုကေန ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အထိ ၿငိမ္းအဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရသူ၊ ေညာင္ႏွစ္ပင္ ညီလာခံကို ကိုယ္စားလွယ္လႊတ္ခဲ့သူျဖစ္တာ ဘယ္လိုမွ ျငင္းမရပါဘူး။ တဖက္မွာ ဘိန္းလုပ္ငန္း၊ မူးယစ္ေဆးလုပ္ငန္း၊ လက္နက္ေမွာင္ခိုလုပ္ငန္းလုပ္တယ္ဆိုတာ ဖံုးက်ားရွင္းေနာက္ပိုင္းတက္လာတဲ့ အစိုးရအသိအမွတ္ျပဳကိုးကန္႔ေခါင္း ေဆာင္ေတြ၊ တျခားတျခားေသာ အပစ္ရပ္-ၿငိမ္းေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အစိုးရလက္ေအာက္ခံ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ BGF ေတြ နဲ႔ ျပည္သူ႔စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဘယ္သူမွမကင္းတာ ျပည္သူေတြသိၾကပါတယ္၊ မင္းေအာင္လႈိင္တို႔ကိုယ္တိုင္လဲ သိသလို မင္းေအာင္လႈိင္တပ္က တပ္မႉးေတြကိုယ္တိုင္ ဝင္ပါေနတာ အမ်ားသိၾကပါတယ္။

မူဆယ္-လား႐ႈိးလမ္းမွာ မၾကာခင္ကဖမ္းမိတဲ့ ကား ၁၇ စီးတိုက္ ေဒၚလာ ၃ သန္းဖိုး တရားမဝင္ေဖာက္ခြဲေရးပစၥည္း အမႈကိုဘဲၾကည့္ၾကည့္၊ ၂၀၁၄ တံုးက ေကာ့ေသာင္းပင္လယ္ျပင္နဲ႔ ေမာ္လၿမိဳင္မုပြန္ဆိပ္မွာဖမ္းမိတဲ့ ေဒၚလာသန္း ၅၀ ဖိုး အဆင့္ျမင့္ Ecstasy မူးယစ္ေဆးျပား ၄.၂ သန္းအမႈကိုဘဲၾကည့္ၾကည့္ ဗမာစစ္တပ္နဲ႔ စစ္တပ္ၾသဇာခံလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ေတြ ပတ္သက္မႈကို ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ ဆယ္ခါခိုး တခါမိတဲ့အမႈေတြပါ။

၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအရ တည္ေထာင္ထားတဲ့ ကိုးကန္႔ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသဦးစီးအဖြဲ႔ ဆိုတဲ့ စစ္အုပ္စု႐ုပ္ေသး ကိုးကန္႔အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ေတြဟာ ကိုးကန္႔နယ္ထဲမွာ တေယာက္မွမက်န္ေတာ့ဘဲ ထြက္ေျပးသြားခဲ့ၿပီျဖစ္တယ္။ ဘယ္ အစိုးရဘက္သားမွ ကိုးကန္႔လူထုဘက္က မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ေပးတာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဗမာစစ္တပ္က ရိကၡာ လစာေပးၿပီး ဖြဲ႔ေပးထားတဲ့ ကိုးကန္႔ BGF ေတြလဲ အားလံုးေတာခိုၿပီး ကိုးကန္႔သူပုန္နဲ႔ သြားေပါင္းလိုက္ပါၿပီ။ ဗမာ စစ္တပ္ေတြကလဲ ကိုးကန္႔ေဒသလူထုကို ၿမိဳ႕ေရာေတာပါ တအားသတ္ တအားလု လုပ္ေနေတာ့ လူထုနဲ႔ လံုးဝကင္း ကြာသြားၿပီ။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ ဗမာအစိုးရဟာ ကိုးကန္႔ေဒသမွာ ႏိုင္ငံေရးအရအ႐ႈံးႀကီး႐ႈံးသြားခဲ့ၿပီ။

ကိုးကန္႔စစ္တပ္ ေထာင္ဂဏန္းကိုတိုက္တာေတာင္ ဒါေလာက္အက်အဆံုးမ်ားေနမွေတာ့ တကယ္တန္းျပည္ပရန္ကို ကာကြယ္ဖို႔ ဘယ္လိုတိုက္မွာလဲ။ ဗမာျပည္ရဲ႕ျပည္တြင္းစစ္ေတြကို ႏိုင္ငံေရးနည္းအရအေျဖရွာ၊ တိုင္းရင္းသားျပ ႆနာေျပလည္ဖို႔ ဖက္ဒရယ္စနစ္က်င့္သံုးၿပီး စစ္တပ္ကို professional စစ္တပ္ျဖစ္ေအာင္ ႏိုင္ငံေရးနယ္ထဲက ထြက္ ခြာၿပီးလုပ္ဖို႔ အထူးအေရးတႀကီးလိုအပ္ခ်ိန္ ေရာက္ေနပါၿပီ။

ဒါေၾကာင့္ ကိုးကန္႔စစ္ပြဲဟာ မင္းေအာင္လႈိင္ သမတရာထူးအတြက္ စစ္သည္ေတြရဲ႕ အသက္ေသြးေခၽြးေတြ ေပးဆပ္ေန ရတာဘဲျဖစ္တယ္။ မင္းေအာင္လႈိင္ သိကၡာဆည္ဖို႔အတြက္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ဘ႑ာေငြကိုလည္း အလဟသျဖံဳးတီးပစ္ေန တာျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးအရ အက်ဳိးအျမတ္မရွိဘဲ စစ္ေရးအရ ဘ႑ာေရးအရ ဆံုး႐ႈံးမႈႀကီးလွတဲ့စစ္ပြဲကို ဘာေၾကာင့္ ဆက္ၿပီးလုပ္ေနသလဲ။ ကိုဂါမဏိေရးခဲ့သလို အာဏာနီတည္ေဆာက္ေနတာလား။ ႐ႈံးမဲမဲၿပီး ရွက္ရမ္းရမ္းေနတာကို အျမန္ဆံုးရပ္သင့္ပါၿပီ။ စစ္သားေတြရဲ႕အသက္ေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕အသက္ေတြ၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ လူသားရင္းျမစ္၊ စီးပြားရင္းျမစ္ေတြ အဆံုး႐ႈံးမခံသင့္ေတာ့ပါဘူး။ ဗမာစစ္တပ္နဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြၾကား အမုန္းတရားေတြ၊ လူမ်ဳိးငယ္ ေတြရဲ႕ သံသယစိတ္ေတြ ထပ္ပြားလာေအာင္၊ ႀကီးထြားလာေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့။