ႏြမ္းလုလု ပန္းကေလးေတြ

ေရးသားသူ — ေအးခ်မ္းေျမ့

(ဧရာ၀တီမဂၢဇင္း မွတဆင့္ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)

သူတို႔မ်က္ႏွာထားေတြက အားလံုး တပုံစံတည္း။ သူတို႔ ကိုဖမ္းမိလို႔ တုံ႔ျပန္ပံုကလည္း တေထရာတည္း။ သူတို႔အားလံုး၏ အရြယ္၊ သူတို႔လာတတ္သည့္အခ်ိန္၊ သူတို႔ လုပ္ပံု လုပ္နည္းမ်ားက အားလံုး တပံုစံ တည္းျဖစ္သည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ စမ္းေခ်ာင္း၊ ၾကည့္ျမင္တုိင္ႏွင့္ လိႈင္ၿမိဳ႕နယ္တို႔တြင္ က်က္စားေနေသာ ကေလး သူခိုး ကေလးမ်ားအေၾကာင္းကို စမ္းေခ်ာင္းသား တဦးက ေျပာျပေနျခင္းျဖစ္၏။

ကေလးမ်ား၏ အရြယ္မွာ ၁၂ ႏွစ္ ၁၃ ႏွစ္ ပတ္ဝန္းက်င္ျဖစ္ၿပီး အုပ္စုတစုလ်င္ အနည္းဆံုး ကေလး ၃ ဦးမွ ၆ ဦးထိ ပါဝင္ သည္ဟု သူကဆိုသည္။

“က်ေနာ္တို႔ ရပ္ကြက္ထဲမွာတင္ မိတာ ၉ ခါေလာက္ရွိၿပီ” ဟု သူက ေျပာသည္။ ကေလး မ်ား အဓိက ယူသည့္ ပစၥည္းမ်ားမွာ အဝတ္အထည္၊ ဖိနပ္၊ အမ္ပီသရီး ပေလယာ၊ စတီးခ်ိဳင့္ စသည့္ တန္ဖိုးအလြန္မႀကီး ေသာ ပစၥည္းမ်ားျဖစ္သည္။

သူတို႔ပံုစံက လမ္းထဲတြင္ ပလတ္စတစ္ေကာက္သည့္ ပံုစံအတိုင္း ပီနံအိတ္ခပ္ႀကီးႀကီး တလံုး လြယ္ထားသည္။ ခုိးယူထား သည့္ပစၥည္းမ်ားကို ေအာက္တြင္ခံကာ အေပၚတြင္ ပလတ္စတစ္ပစၥည္း အစုတ္မ်ား ဖံုးထားတတ္သည္ဟု ဆိုသည္။

“ဖမ္းမိတဲ့သူေတြက ကေလးေတြပဲဆိုၿပီး ေျပာဆို ျပန္လႊတ္ၾကတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ မိတဲ့ ကေလးအားလံုးက ေျဖတာ တပံုစံ တည္းျဖစ္ေနတယ္။ ပလတ္စတစ္ေကာက္ရင္း ဒီပစၥည္းကို ေတြ႕လို႔ ယူမိတာပါ လို႔ေျဖတယ္” ဟု စမ္းေခ်ာင္းသားက ေျပာျပသည္။

တန္ဖိုးနည္း ပစၥည္းမ်ားျဖစ္ျခင္း၊ ခိုးယူသူတို႔မွာ ကေလးမ်ား ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ပစၥည္း ေပ်ာက္သူတို႔မွာ ရဲစခန္းသို႔မတိုင္ ေတာ့ဘဲ ျပန္လႊတ္လိုက္ၾကသည္။ ထိုကေလးမ်ားက တန္ဖိုးႀကီးမားသည့္ ပစၥည္းမ်ားကို ယူႏိုင္ေသာအေနအထား ရွိသည့္ တိုင္ လံုးဝယူသြား ျခင္းမရွိေၾကာင္း သိရသည္။

“ဟန္းဖုန္းလို ပစၥည္းမ်ိဳး အလြယ္တကူေတြ႕တာေတာင္ မယူဘူး” ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။

ထိုနယ္ေျမအတြင္းမွ ဒုရဲအုပ္အဆင့္ ရွိသူတဦးက ကေလးမ်ားမွာ ၾကည့္ျမင္တိုင္ ငါးေစ်း တဘက္ကမ္း ေအး ရြာမွ ျဖစ္ႏိုင္ သည္ဟု သံုးသပ္သည္။ ၎က ထိုကေလးမ်ား၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ႀကိဳးကိုင္ေစခိုင္းေနသူ တဦး သို႔မဟုတ္ တဦး မက ရွိႏိုင္သည္ဟု ဆုိသည္။

“အိမ္တအိမ္ကို ဝင္ရင္ သြပ္ျပားကို ခ်ိဳးတာကအစ သပ္ရပ္တယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့က်င့္ ထားတာေသခ်ာတယ္။ အိမ္ထဲကို ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ၂ ေယာက္ကဝင္တယ္။ အျပင္မွာ က်န္တဲ့ လူေတြက ေစာင့္ေနတယ္” ဟု ၎ကရွင္းျပသည္။

ၾကည့္ျမင္တိုင္ ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ေနထိုင္သည့္ အမ်ိဳးသမီးတဦးကလည္း သူ႔အိမ္ေဘးၿခံစည္း႐ိုးကို ထိုကေလးမ်ားခြာ၍ ဝင္ေနစဥ္ ဖမ္းဆီးမိဖူးသည္ဟု ေျပာျပသည္။ စစ္ေမးသည့္အခါ ကေလးမ်ားက ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမရွိဘဲ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပင္ ေျဖသည္ ဟု ဆို၏။

“ၾကည့္ျမင္တိုင္ တဘက္ကမ္းကလို႔ ေျပာတယ္။ ခိုးလို႔ရတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ၾကည့္ျမင္တိုင္ ညေစ်းမွာ သြင္းတယ္တဲ့။ အက်ႌ တထည္ ခပ္လတ္လတ္ဆိုရင္ ၅၀၀ ေလာက္ရတယ္ ေျပာတယ္။ ေၾကာက္လန္႔ပံုေတာ့ လံုးဝမရဘူး” ဟု ၎ကေျပာျပသည္။

ညပိုင္းတြင္ ထိုကေလးမ်ားမွာ ညလံုးေပါက္ ေနထိုင္၍ ရေသာ သီရိမဂၤလာ ကုန္စိမ္း ေစ်းတြင္ အခ်ိန္ျဖဳန္းေလ့ရွိသည္တဲ့။

“ၾကည့္ျမင္တိုင္ တဘက္ကမ္းမွာေတာ့ အဲဒီလို ကေလးေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ အိမ္ေျခရာမဲ့ေတြ၊ မိဘမဲ့ ကေလးေတြေပါ့” ဟု ၾကည့္ျမင္တိုင္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ေနထိုင္သည့္ သတင္းေထာက္ တဦးကေျပာျပသည္။ ၎က ဆက္လက္၍ နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္း မုန္တိုင္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ အမႈအခင္းမ်ား ပိုမို ထူေျပာလာသည္ဟု ဆိုသည္။

ၾသဂုတ္လဆန္းပိုင္းကလည္း စမ္းေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ေဇယ်ဝတီ စာသင္တိုက္တြင္ ၁၃ ႏွစ္၊ ၁၄ ႏွစ္ ဝန္းက်င္ရွိ မိန္းကေလး ၂ ဦး ေယာက္်ားေလး ၃ ဦးတို႔ ဝင္ေရာက္ ခိုးယူ ခဲ့ရာ မိန္းကေလး ၁ ဦးႏွင့္ ေယာက္်ားေလး ၁ ဦးကို ဖမ္းမိခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

“ေခ်ာ့ေမး၊ ေျခာက္ေမးတာ မရဘူး။ ဘုန္းႀကီးက ႐ိုက္ၿပီးေမးေတာ့မွ ၾကည့္ျမင္တိုင္ တဘက္ကမ္း ေအးရြာက လို႔ေျဖတယ္” ဟု ၎ေဇယ်ဝတီေက်ာင္းတိုက္ႏွင့္ နီးစပ္သူ တဦးက ေျပာျပသည္။

ကေလး အေရအတြက္ ၄၀၊ ၅၀ ဝန္းက်င္ခန္႔ ရွိႏိုင္ေၾကာင္းႏွင့္ ၎တို႔၏ စုရပ္မွာ ၾကည့္ျမင္တိုင္ ဗားကရာႏွင့္ နတ္စင္လမ္း တို႔ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။

ၾကည့္ျမင္တိုင္ တဘက္ကမ္း ေအးရြာ အပါအဝင္ ရြာမ်ားမွ ကေလးငယ္မ်ားမွာ ညေနေစာင္းသည္ႏွင့္ စက္ေလွစုငွားၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အတြင္း ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ၾကသည္ဟု ၾကည့္ျမင္တိုင္ၿမိဳ႕နယ္ ကမ္းနားလမ္းတြင္ေနထုိင္သူ တဦးက ေျပာျပသည္။

“ညေနပိုင္းမွာ ၿမိဳ႕ထဲထြက္ေတာင္းစားၿပီး ည ၁၀ နာရီေလာက္က်ေတာ့ သီရိမဂၤလာေစ်းမွာ တညလံုး အခ်ိန္ျဖဳန္းၾကတာ။ အဲဒီထဲက အႀကီးပိုင္းေတြက မနက္အေစာႀကီး အိမ္ေတြထဲ ဝင္ခိုးၾကတာ” ဟု သူက ေျပာျပသည္။

ေတာင္းစားသည့္ ကေလးမ်ားေကာ ခိုးသည့္ကေလးမ်ားပါ အဖြဲ႕ႏွင့္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ကြယ္မွ ေစခိုုင္းေနေသာ ဂိုဏ္းေထာင္ ထားသူမ်ား ရွိၾကသည္ဟု သူကေျပာျပသည္။ ထိုကေလးမ်ားႏွင့္ လူႀကီးတခိ်ဳ႕တို႔ စာရင္းရွင္း ေနၾကသည္ကို ျမင္ဖူးသည္ဟု သူကဆိုသည္။

“ေလလြင့္ကေလးေတြ အရမ္းမ်ားတယ္ဗ်။ အက်င့္စာရိတၱ ပ်က္ျပားေနတဲ့ ကေလးေတြအတြက္ ရင္ေလးဖို႔ ေကာင္းတယ္။ သူတို႔ႀကီးလာရင္ ဆိုၿပီးေတြးေတာင္ မေတြးရဲေအာင္ဘဲ” ဟု ၎ကေျပာသည္။

ယခုေနာက္ပိုင္းတြင္ စာနာတတ္သူမ်ားက မိဘမဲ့ေဂဟာမ်ား ပရဟိတ ေဂဟာမ်ား ထူေထာင္လာၾကေသာ္ လည္း မိဘမဲ့ ကေလးမ်ားထဲမွ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ်ကိုပင္ လက္ခံႏိုင္ျခင္းမရွိေသးေၾကာင္း အျဖဴေရာင္သက္တံ ပရဟိတ အဖြဲ႕ဝင္တဦးက ေျပာျပသည္။ ပရဟိတ ေဂဟာ အမ်ားစုမွာ လုပ္ခ်င္စိတ္အား ျဖင့္သာ ဖြင့္ထား ၾကေသာ္လည္း အမ်ားစုမွာ အေျခခိုင္မာျခင္း မရွိဟု သူကဆိုသည္။

“လွည္းကူးက ဝိတိုရိယ ကေလးေဂဟာဆိုရင္ ကေလး ၅၀ ေက်ာ္ရွိတယ္။ ကေလးအားလံုးကို ေက်ာင္းထား ေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးေတြကလယ္ကြင္းထဲမွာ တဲထိုးၿပီးေနရတယ္” ဟု သူကိုယ္တိုင္ႀကံဳခဲ့သည့္ အျဖစ္အပ်က္ကို ေျပာျပသည္။

ထိုေဂဟာမွကေလးမ်ားမွာ ေန႔စဥ္ ေသာက္သံုးေရခပ္ၾကရၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ရန္ ထင္းေခြထြက္ရသည္။ အလွဴရွင္ မရွိ၍ အဆင္မေျပသည့္ ေန႔မ်ားတြင္ ထမင္းမစားရဘဲ ဆန္ျပဳတ္သာ ေသာက္ရသည္တဲ့။

တခ်ိဳ႕ေသာ ကေလးေဂဟာမ်ားမွ ကေလးမ်ားကို အရြယ္မေရာက္ေသးခင္မွာပင္ ႏိုင္ငံေတာ္က ေခၚယူကာ စခန္းသြင္း ေလ့က်င့္ေပးမႈမ်ား အမ်ားအျပားရွိေၾကာင္း မၾကာေသးခင္ကမွ အၿငိမ္းစားေပးခံခဲ့ရေသာ ဗိုလ္မႉး ေဟာင္းတဦးက ေျပာျပသည္။

“ရဲမြန္တပ္ၿမိဳ႕က စခန္းသြင္း ေလ့က်င့္ေပးေနတဲ့ ကေလးေတြထဲမွာ အငယ္ဆံုးက ၉ ႏွစ္ပဲရွိေသးတာ ေတြ႕ဖူးတယ္” ဟု သူကေျပာသည္။

ထိုကေလးမ်ားမွာ ဘဝအေျခမခိုင္ခင္မွာပင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၊ ရဲ၊ အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းေရး အထူးတပ္ဖြဲ႕၊ လံုထိန္း စသည့္ ေနရာမ်ားသို႔ ေရာက္သြားၾကရသည္ဟု ဆက္ေျပာသည္။

“တကယ္ေတာ့ သူတို႔မွာ ဘာအျပစ္မွ ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ဘဝက အျဖဴထည္သက္သက္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕အနာဂတ္ ေတြကေတာ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္” ဟု ဗိုလ္မႉးေဟာင္းက စိတ္မခ်မ္းေျမ့စြာ ဆိုသည္။

နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္း မုန္တိုင္းေနာက္ပိုင္းတြင္ မိဘမဲ့ကေလး အေျမာက္အမ်ားခ်ီ၍ က်န္ခဲ့သည္။ ထုိကေလးမ်ားအတြက္ ႏိုင္ငံ ေတာ္က ျပဳလုပ္ေပးေသာ မည္သည့္အစီအစဥ္မွ မည္မည္ရရ မၾကားရေသးေပ။
“ခက္တာက ႏိုင္ငံေတာ္ကလည္း ဘာမွမလုပ္ေပး၊ က်ေနာ္တို႔လို ျပည္တြင္းက ပရဟိတ အလွဴရွင္ေတြ အေနနဲ႔လည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ခြင့္မရ၊ ေပးႏိုင္သေလာက္ က်ျပန္ေတာ့လည္း ဆင့္ပါးစပ္ ႏွမ္း ပက္ သေလာက္ပဲရွိတာ” ဟု ကေလးသူငယ္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရး လူမႈဝန္ထမ္း တဦးက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေကာက္ခ်က္ခ်သည္။ ။