ေျပာၾကစို႔လား ကိုရီးယားစကား

ေရးသားသူ — ညီေဇ
ကိုရီးယားလုိ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ တတ္ရင္ေကာင္းမွာပဲလုိ႔ စိတ္ကူးၾကတဲ့သူေတြ မ်ားပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ႔လည္း ဘာသာစကားကုိ တစ္ကယ္စိတ္၀င္စားလုိ႔ ၊ တစ္ခ်ဳိလည္း လုပ္ငန္းခြင္အခက္အခဲနဲ႔ လူမူေရးအခက္အခဲေလးေတြ ေျပလည္ခ်င္လုိ႔ ၊ တစ္ခ်ိဳ ႔လည္း နီးစပ္ရာ ကႀကီးမေလးေတြနဲ႔ ပြားခ်င္လုိ႔... စသျဖင့္ စိတ္ကူးမ်ိဳးစံုပါပဲ ။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြမွာေတာ့ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ ေလွ်ာ့နည္းလို႔၊ ဘာသာစကားအပုိင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အားနည္းေနတာကုိ ေတြ႔ြရပါတယ္။ ဘာသာစကားတစ္ခုကို ေလ့လာတယ္ဆုိတာ.....

ေကာက္ရိုးမီးလုိ ႏွစ္ရက္၊ သုံးရက္ေလာက္ ေန႔မအိပ္၊ ညမအိပ္ ႀကိဳးစားရုံနဲ႔ ကၽြမ္းက်င္တာမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီးေတာ့ စာသားေလးတစ္ခုကုိ သတိရမိတယ္ပါတယ္။ သင္ယူေလ့လာမူနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လမ္းညႊန္ထားတာေလးပါ ။ အဲဒါကေတာ့ “ေႏွးမွာကုိ မေၾကာက္ပါနဲ႔၊ ရပ္တန္႔သြားမွာကိုပဲ ေၾကာက္ပါ” တဲ့။ ေလ့လာမႈဆိုတာ ေႏွးေႏွးနဲ႔ မွန္မွန္ အားထုတ္သြားရတာမ်ဳိးပါပဲ။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဘယ္ပညာရပ္မ်ဳိးကိုမဆို မိမိကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈတစ္စံုတစ္ရာ မရွိပဲနဲ႔ေတာ့ မတတ္ကၽြမ္းႏိုင္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ အျခားသူက လမ္းညႊန္ေပးရံုေလာက္ပဲ တတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ကယ္တတ္ကၽြမ္းခ်င္ရင္ တစ္ကယ္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ပါလို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ တစ္ကယ္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ခ်င္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္က စၿပီး ေလ့လာရမွန္း မသိဘူးဆိုတဲ့ သူေတြအတြက္ ေလ့လာထားတာေလးေတြနဲ႔ သင္ၾကားခဲ့၊ သင္ယူဖူးခဲ့တဲ့ အေတြ႕ အႀကံဳေလးေတြကို တင္ျပေပးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုရီးယားဘာသာကို ေလ့လာၾကရာမွာ အေျခအေနႏွစ္မ်ဳိး ရွိပါတယ္။ ကုိရီးယားကို မေရာက္ခင္ ေလ့လာခဲ့တာနဲ႔၊ ကိုရီးယားကုိေရာက္ၿပီးမွ ေလ့လာတာပါပဲ။ ကိုရီးယားစာကို အေျခခံသင္ယူၿပီးမွ ေရာက္လာတဲ့သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ကိုရီးယားမေရာက္ခင္ ေလ့လာခဲ့ၾကတ့ဲ သူေတြကေတာ့ စာဖက္အားသန္ၿပီးေတာ့ စကားဖက္မွာ အားနည္းတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စကားကုိ မရွက္မေၾကာက္နဲ႔ ရဲရဲ၀ံ႔၀႔ံေျပာဆိုၿပီး ေလယူေလသိမ္း၊ အသံအေျပာင္းအလဲေလးေတြကုိ သတိျပဳ ေလ့လာသြားရင္ အခက္အခဲမရွိ ကၽြမ္းက်င္သြားမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုရီးယားစာကို အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ေလ့လာခဲ့ေပမယ့္ စကားေျပာတ့ဲအခါ စာအတိုင္း ေျပာသလိုျဖစ္ေနလို႔ ကႀကီးသား နားမလည္ျဖစ္္တာမ်ဳိးလည္း ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ လည္း ငါက စာအတိုင္းေျပာတာ၊ ငါေျပာတာ အမွန္လို႔ ထင္ၾကတဲ့သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ စံသတ္မွတ္ထားေသာ အသံထြက္ဆိုနည္းစနစ္(표준 바름법)နဲ႔ဆိုင္တဲ့ စာအုပ္ေလးကို ရွာေဖြ ေလ့လာၾကည့္ပါလို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ကိုရီးယားေရာက္မွ ကႀကီးသားေျပာတာကို နားေထာင္၊ လိုက္ တုၿပီး ေျပာၾကတဲ့သူေတြကေတာ့ ေလယူေလသိမ္း အင္မတန္ ေကာင္းၿပီး ကႀကီးသား နားလည္လြယ္တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ သို႔ေသာ္ စကားေျပာတ့ဲအခါ သဒၵါအက်ဳိးအပ်က္ေတြနဲ႔ ေျပာေနမိေတာ့ မသိတဲ့သူအတြက္ ျပႆနာ မရွိေပမယ့္၊ တတ္သိနားလည္တဲ့သူအဖို႔ေတာ့ ရယ္စရာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ေျပာလိုရာကုိ ေျပာႏိုင္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေတာ္ေသးတယ္လို႔ ေျပာရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလူေတြဟာ စက္ရုံထဲမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း ၾကားရတဲ့ စကားေတြကို နားေထာင္ၿပီး ေလ့က်င့္ေျပာဆိုတာဆိုရင္ေတာ့ မိမိစက္ရုံထဲမွာ ေျပာဆိုတဲ့အခါ ျပႆနာ မရွိေပမယ့္၊ စက္ရံုအျပင္ထြက္တဲ့အခါနဲ႔ ရံုးကိစၥေတြလုပ္တဲ့အခါ၊ လူႀကီးလူေကာင္းေတြနဲ႔ ေတြ႕ ဆံုေျပာဆိုတဲ့အခါမွာေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈမရွိတဲ့သူလို႔ အထင္ေသး၊ အျမင္ေသးခံရပါလိမ့္မယ္။ အထူးသျဖင့္ ဖုန္းန႔ဲ message ပို႔တဲ့အခါ စကားေျပာတဲ့ အသံထြက္အတိုင္း ေရးတဲ့အတြက္ တစ္ဖက္လူအေနနဲ႔ သူ ဘာေျပာတယ္ဆိုတာ နားလည္ေပးလို႔ရေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႕ စကားလံုးေတြမွာေတာ့ အဓိပၸါယ္ေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ေန၊ အဓိပၸါယ္ေတြ တလြဲျဖစ္ေနလို႔ ဘာဆိုလိုတယ္ဆိုတာ နားမလည္ႏုိင္ေအာင္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကႀကီးသားေတြေတာင္မွ အသံထြက္အတိုင္း ေရးၾကတာ ေတြ႕ ရပါတယ္။ အသံထြက္အတိုင္း ေရးတယ္ဆိုေပမယ့္ သဒၵါနည္းအရ အသံမ်ား ေပါင္းစပ္ထြက္ဆိုတဲ့ အပိုင္းန႔ဲ မေရာေထြးၾကဖို႔ေတာ့ လုိပါလိမ့္မယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခု ကုိရီးေရာက္ေနၾကတဲ့ ညီအစ္ကိုေတြကေတာ့ ကိုရီးယား ယဥ္ေက်းမႈ၊ ကိုရီးယား လူမႈဘ၀နဲ႔ ေန႔စဥ္ ထိေတြ႕ ေနၾကရတာမို႔လို႔ ကိုရီးယားဘာသာကုိ သင္ယူဖို႔ အေကာင္းဆံုး အေျခအေနပါပဲ။ ဒီလို အေျခအေနေတြ ရွိပါလွ်က္နဲ႔ မေလ့လာ၊ မသင္ယူၾကရင္ေတာ့ အရမ္းနစ္နာလွပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေရႊျမန္မာေတြ တစ္ျခားႏုိင္ငံသားေတြန႔ဲ ယွဥ္ရင္ ကုိရီးယားဘာသာမွာ ကၽြမ္းက်င္မႈ အရမ္းအားနည္းတာကို ျငင္းလုိ႔မရပါဘူး။ ဘာသာစကားဖြဲ႔စည္းပံုအရ ကိုရီးယားဘာသာဟာ ျမန္မာစာနဲ႔ ဆင္တာမို႔လို႔ တစ္ကယ္ ေလ့လာၾကမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႔လူမ်ဳိးကို တစ္ျခားသူေတြ လိုက္မီမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေန႔ က်ေနာ္တို႔ အမိႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးဟာ အစစ အရာရာ အဘက္ဘက္က ယိုယြင္းေနတဲ့တာကို အားလံုးအသိပါပဲ။ က်န္တဲ့ေနရာေတြမွာ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလို ေနေနၾကရင္ေတာင္မွ ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ေတာ့ အရည္အခ်င္းရွိသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ကိုရီးယားစာသင္ဖို႔ ကိုရီးယားကုိ လာတာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး ေပါ့ေပါ့တန္တန္ မေနၾကပါနဲ႔။ အခြင့္႐ွိခိုက္ ဘာသာစကားတစ္ခုကို ကၽြမ္းက်င္ေအာင္ အားထုတ္သင့္ပါတယ္။ ဘာသာစကား တစ္ခုကို ေလ့လာတယ္ဆိုတာ ဥပမာေျပာရရင္ ဘာနဲ႔တူသလဲဆိုေတာ့ ေရကူးသင္ရသလိုပါပဲ။ ကိုရီးယားမလာခင္ ေလ့လာခဲ့တာဟာ ေတာင္ေပၚမွာ ေရကူးသင္ရသလိုပါပဲ။ လက္ေတြ႕ နဲ႔ ေ၀းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာေကာင္းနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာ့ လက္ေတြ႔ကူးခတ္တဲ့အခါမွာ အခက္အခဲ ႀကီးႀကီးမားမား မေတြ႔ရပဲ၊ ကူးခတ္ရင္း ကၽြမ္းက်င္လာပါတယ္။ ကုိရီးယားေရာက္ၿပီးမွ သူမ်ားေျပာတာဆိုတာကို နားေထာင္၊ အတုယူၿပီး ေျပာတာကေတာ့ ေရနစ္ေတာ့မွ အသက္လုၿပီး ကူးခတ္ရသလုိပါပဲ။ အဲ.. ေခြးကူး ကူးတတ္ရင္လည္း အသက္ေဘးက လြတ္ႏိုင္ပါတယ္။ သက္လံုဆိုတာကေတာ့ အေတြ႔အႀကဳံပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေခြးကူး ကူးတတ္ရံုေလာက္နဲ႔ေတာ့ ေရကူးၿပိဳင္ပြဲ၀င္ၿပီး ဆုတံဆိပ္ယူဖို႔ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ႀကိဳးစားအားထုတ္မွ ျဖစ္ႏိုင္မွာပါ။ သို႔ေသာ္လည္း အစမွာ အသက္လု ကူးခတ္ရင္းက စနစ္တက် ေလ့လာသြားလို႔ စာေတြ႔၊ လက္ေတြ႔ ကၽြမ္းက်င္ၿပီး လူပံုအလယ္မွာ ထည္၀ါေနတဲ့ ကိုရီးယားဘာသာ ကၽြမ္းက်င္သူ လူေတာ္ေတြလည္္း ရွိပါတယ္။ သူတို႔ေတြရဲ႕ အားထုတ္မႈကို အသိအမွတ္ျပဳ၊ အားက်၊ အတုယူၾကရမွာပါ။ သို႔ေသာ္ ကိုရီးယားေရာက္ ျမန္မာလူဦးေရနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းေတာင္ မျပည့္လို႔ ၀မ္းသာရမလို၊ ၀မ္းနည္းရမလိုပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအခ်ိန္ကၿပီး ေရွ႕ ဆက္ေရးမယ့္ သင္ခန္းစာေလးေတြကို နည္းနည္းခ်င္း ေလ့လာသြားၾကပါလို႔ တုိက္တြန္းပါရေစ။ တစ္ခုေတာ့ ႀကိဳတင္ၿပီး ေတာင္းပန္ထားပါရေစ။ စာေရးသူလည္း ေတာ္လွ၊ တတ္လွလို႔ ဆရာႀကီးလုပ္ ေရးတယ္လို႔ မထင္ပါနဲ႔။ ကိုယ့္လူမ်ဳိးေတြ သူမ်ားနဲ႔ ယွဥ္ရင္ ေအာက္က်ေနာက္က် မျဖစ္ရေအာင္လို႔ မျပည့္တဲ့ အိုးေလး ေဘာင္ဘင္ခတ္တယ္လို႔ နားလည္ေပးၾကေစလိုပါတယ္။ ။