ႏွဳတ္ရာမ်ား...

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက အင္မတန္စိတ္တို၊ စိတ္ဆတ္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိသတဲ့။
တစ္ေန႔က်ေတာ့ သူ႕အေဖက ေကာင္ေလးကို အိမ္ရိုက္သံ တစ္ ထုပ္ေပးလိုက္ၿပီး
ေျပာပါေတာ့တယ္။ မင္း တစ္ခါ စိတ္တိုတိုင္း၊ တစ္ခါ စိတ္တိုတိုင္း
သံတစ္ေခ်ာင္းကို ေနာက္ေဖးက ဝင္းထရံတိုင္မွာ သြားသြားရိုက္ေခ်ကြာတဲ့။ အေဖက
အဲသလိုေျပာၿပီး သံထုပ္ေပးလိုက္တဲ့ပထမေန႔မွာေတာ့ ေကာင္ေလးဟာ
ဝင္းထရံတိုင္မွာ သံေပါင္း ၃၇ေခ်ာင္းတိတိကို ရိုက္သြင္းျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။
အဲသလိုနဲ႔ သူစိတ္တိုတိုင္း၊ ေဒါသျဖစ္တိုင္းမွာ သံေလးေတြကို
ဝင္းထရံတိုင္မွာ ရိုက္ရင္း ရိုက္ရင္းနဲ႔ ေကာင္ေလးဟာ သူ႔စိတ္သူ
ထိန္းလာႏိုင္သတဲ့။ သံရိုက္ခ်က္ေတြကလည္း တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔
က်ဲက်ဲလာေတာ့တာေပါ့ေလ။
သည္လိုနဲ႔ ေကာင္ေလးဟာ ဝင္းထရံမွာ သံေျပးေျပးရိုက္ရတာထက္စာရင္
ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ကို ထိန္းသိမ္းရတာက ပိုျပီး လြယ္ကူေနမွန္း တျဖည္းျဖည္း
သေဘာေပါက္လာပါေတာ့တယ္။ အဆံုးမွာေတာ့ ေကာင္ေလးဟာ လံုးလံုးကို စိတ္မတို၊
ေဒါသမထြက္ေတာ့ဘဲ ေနႏိုင္တဲ့ေန႔ကို ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ သည္မွာတင္
ေကာင္ေလးလည္း ေျပးတဲ့ၿပီး သူ႕အေဖကို သတင္းသြားပို႔ေတာ့တာေပါ့။ "အေဖေရ၊
သားေတာ့ စိတ္ကို ထိန္းႏိုင္သြားျပီးဗ်" ေပါ့။

အဲလိုက်ေတာ့ ဖေအလုပ္တဲ့သူက ေနာက္တစ္မ်ိဳး ထပ္ခိုင္းျပန္ပါတယ္။ "မင္းကိုမင္း ေဒါသမျဖစ္ေအာင္
တစ္ေနကုန္ ထိန္းႏိုင္ၿပီးဆိုတာနဲ႔ အဲဒီ မင္းရိုက္ထားတဲ့ သံတစ္ေခ်ာင္းကို ျပန္ႏွဳတ္စမ္းပါဦးကြာ။ တစ္ေန႔ထိန္းႏိုင္ရင္ ညအိပ္ခါနီးက် တစ္ေခ်ာင္းႏွဳန္းနဲ႔ ျပန္ႏွဳတ္ေနာ္" လို႔ မွာလိုက္သတဲ့။ အဲလိုနဲ႔
ရက္ေတြၾကာလာတဲ့အခါ ေကာင္ေလးက သူ႔အေဖကို ေျပာႏိုင္သြားတယ္။

"အေဖေရ၊ သားရိုက္ခဲ့တဲ့ သံေတြ အားလံုးကို ႏွဳတ္ၿပီးသြားၿပီးဗ်။
တစ္ေခ်ာင္းမွ မက်န္ေတာ့ဘူး"ေပါ့။ သည္အခါ ဖေအလုပ္တဲ့သူက သားရဲ႕လက္ကို
ဆြဲၿပီး သား သံရိုက္ခဲ့တဲ့ ဝင္းထရံဆီကိုေခၚသြားတယ္။ "ေတာ္တယ္ ငါ့သား"
လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ "ဒါေပမယ့္ သား ေသခ်ာၾကည့္စမ္း။ ဝင္းထရံတိုင္မွာ
အေပါက္ေတြ ျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္ေနာ္။ သည္ ဝင္းထရံတိုင္က အရင္တုန္းကလို
ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ သား ျမင္တယ္မဟုတ္လား။ ေအး... သားက
စိတ္တိုတို၊ ေဒါသျဖစ္ျဖစ္နဲ႔ ပါးစပ္နဲ႔ တစ္လံုးေျပာခ်လိုက္တဲ့အခါ တစ္ဖက္သားဆိုတဲ့ ဝင္းထရံတိုင္မွာ အခုလိုဘဲ အမာရြတ္ေတြ ထင္က်န္ရစ္တတ္တယ္ သားေရ။ အဲသလိုပဲ လူတစ္ေယာက္ကို သားက ဓါးနဲ႔ထိုးလိုက္တယ္၊ ၿပီးရင္ ဓါးျပန္ႏွဳတ္ျပီး ရွိခိုးဦးတင္ေတာင္းပန္တယ္ ဆိုပါစို႔ကြယ္။ သား ဘယ္ႏွစ္ခါ
ရွိခိုးဦးတင္ ျပန္ေတာင္းပန္ ေတာင္းပန္၊ ဒဏ္ရာနဲ႔ အမာရြတ္ကေတာ့ မလြဲမေသြ က်န္ကို က်န္ေနေတာ့မွာကြယ့္။ အဲသလိုပဲ ႏွဳတ္နဲ႔ တစ္ဖက္သားကို ထိုးႏွက္တဲ့အခါမွာလည္း ဓါးနဲ႔ ထိုးသလိုပဲ အနာတရ ျဖစ္တတ္၊ အမာရြတ္က်န္ေနတတ္စၿမဲဘဲ ငါ့သား" တဲ့။

တကယ္ေတာ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာေတြဟာ အဖိုးအနဂၢ ထိုက္တန္တဲ့ ရတနာေတြပါပဲ။
မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြကို ျပံဳးရႊင္ရယ္ေမာေစႏိုင္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္ခရီးေရာက္ေအာင္ အားေပးကူညီႏိုင္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြမွာ ရင္ဖြင့္စရာေလးေတြ ရွိလာရင္လည္း နားစိုက္ေပးတတ္တယ္။
ခ်ီးက်ဴးစကား၊ ကဲ့ရဲ့စကား အလံုးစံုကိုလည္း မွ်ေဝခံစားေပးႏိုင္ပါတယ္။
မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းဆိုတာဟာ ကြ်န္ေတာ္မ်ားအတြက္ သူတို႔ရဲ့ႏွလံုးသားေတြကို
အၿမဲလွစ္ဟ ႀကိဳဆိုေနတတ္သူမ်ားပါ။ အခု ရက္သတၲပတ္ဟာဆိုရင္ျဖင့္
အမ်ိဳးသားရင္းႏွီးခင္မင္မွဳ အထိမ္းအမွတ္ ရက္သတၲပတ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ကိုယ့္မိတ္ေဆြေတြကို ကိုယ္က သူတို႔အေပၚ ဘယ္ေလာက္ဂရုစိုက္တဲ့ အေၾကာင္း
ျပလိုက္ၾကစမ္းပါ။ ဒါတင္မကေသးဘူး၊ "ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေကာင္း၊
မိတ္ေဆြေကာင္း" လို႔ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္က မွတ္ယူထားတဲ့သူဆီကို သည္စာေလးကို
ပြားၿပီး ပို႔ေပးလိုက္စမ္းပါ။ ယုတ္စြအဆံုး သည္စာေလးကို
ပို႔လိုက္တဲ့သူဆီကို သည္အတိုင္း ျပန္ပို႔လိုက္ႏိုင္ပါေသးတယ္။
ကိုယ္ပို႔လိုက္တဲ့စာ ကိုယ့္ဆီျပန္ေရာက္လာရင္ကို ကိုယ့္မွာ
မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းေတြ ရွိတာကို အလိုလို ခံစားႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
မဂၤလာရွိတဲ့ ရင္းႏွီးခင္မင္မွဳ ရက္သတၲပတ္ ျဖစ္ပါေစ။

ခင္ဗ်ားဟာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းပါပဲ။
ခင္ဗ်ားကို သူငယ္ခ်င္းေတာ္ခြင့္ရတဲ့အတြက္လည္း က်ေနာ္ အင္မတန္ ဂုဏ္ယူပါတယ္။

ကိုင္း...
အခုခ်က္ခ်င္းပဲ သည္စာေလးကို ကူးၿပီး ခင္ဗ်ားမွာ ရွိရွိသမွ် မိတ္ေဆြေတြဆီ
ပို႔လိုက္ပါေတာ့။ ကိုယ့္သားခ်င္းေတြဆီကိုလည္း ပို႔လိုက္ပါဦးေနာ္။

သည္စာေလးကို က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္က က်ေနာ့္ဆီကို ပို႔လိုက္တာပါ။
အခုေတာ့ အဲဒီစာကိုပဲ ခင္ဗ်ားဆီ ျပန္ပို႔လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တဆက္တည္းပဲ
ေျပာပါရေစေနာ္... ခင္ဗ်ားရဲ့ ျခံစည္းရိုးမွာ က်ေနာ့္ေၾကာင့္မ်ား
သံႏွဳတ္ရာေတြက်န္ရစ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ က်ေနာ့္ကို ခြင့္လြႊတ္ဖို႔လည္း
အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္၊ ခြင့္လႊတ္ပါ ။

(မွတ္ခ်က္ ။ အီးေမးလ္ျဖင့္ေရာက္ရွိလာေသာ စာမူကို မွ်ေဝလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။)

ေလးစားမွဳျဖင့္-

ကိုဝိုင္း (မိုးညွင္း)