“ လူသတ္လိုင္စင္ ”

ေရးသားသူ — မင္းေကာင္းခ်စ္

အလြတ္သတင္းေထာက္ကိုပါႀကီး(ခ)ကိုေအာင္နိဳင္ကို ျမန္မာစစ္တပ္က ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္လိုက္တဲ့ သတင္းဟာ…ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြအတြက္ က်ယ္ေလာင္တဲ့အခ်က္ေပး ေခါင္းေလာင္းသံ ေနာက္တခုပါ။ ကိုပါႀကီးဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူဘဲျဖစ္..ျမန္မာနိဳင္ငံသားေယာက္ အခုလို ၾကက္ကေလး ငွက္ကေလးလို..လြယ္လင့္တကူ ဥပေဒမဲ့သတ္ျဖတ္တာခံရတယ္ဆိုတာ..ဘာကိုညႊန္ျပေနပါသလဲ။

ရွင္းရွင္းေလးပါ တရားဥပေဒစိုးမိုးမွဳ့လံုး၀မရွိဘူးဆိုတာပါဘဲ။ ဥပေဒအထက္မွာ..စစ္တပ္နဲ ့အာဏာပိုင္ အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြက်က်နနထိုင္ေနတယ္ဆုိတာ..လယ္ျပင္မွာဆင္သြားသလိုထင္ရွားလြန္းပါတယ္။ လက္ရွိဦးသိန္းစိန္အစိုးရနဲ ့သူတို ့စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲထားတဲ့ (၂၀၀၈) ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဟာ..အဲ့ဒီ လူသတ္လိုင္စင္ကို…စစ္တပ္ ရဲ စြမ္းအားရွင္ စတဲ့ အာဏာပါးကြက္သားအဖြဲ ့အစည္းေတြကိုေပးအပ္ထားတာပါ။ နိဳင္ငံရဲ့အိမ္ဦးခန္းမွာ သူခိုးဂ်ပိုး လူသတ္ေကာင္ေတြကို လုပ္ျခင္သလိုလုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးထားတာပါ။

ဒါဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ့ လူကိုေခြးကိုက္အသတ္ခံရတဲ့အမွဳ့ေတြထဲက ေနာက္ထပ္အမွဳ့ႀကီးတခုပါ။ တကယ္ေတာ့ ကိုပါႀကီးလို ျမန္မာနိဳင္ငံသားတေယာက္ ရက္ရက္စက္စက္ တရားလက္လြတ္ ဥပေဒမဲ့ အသတ္ခံရတယ္ဆိုတာ…အခုမွမဟုတ္ပါဘူး။ စစ္အာရွင္သမိုင္းေခတ္အဆက္ဆက္ကေန ဒီေန ့အခ်ိန္ထိပါဘဲ။ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္အသတ္ခံရတာ…တဦးခ်င္းသတ္ျဖတ္ခံရတာ…လူသိရွင္ၾကားသတ္ခံရတာ…လူမသိသူမသိ အသတ္ခံရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ.. စာရင္းျပဳစုမယ္ဆိုရင္.. ထိတ္လန္ ့တုန္လွဳပ္စရာ အေရအတြက္ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္လည္း… တိုင္းရင္းသားအဖြဲ ့စည္းတခ်ိဳ့ရဲ့ ကုလသမဂၢကိုတင္တဲ့ အေထာက္အထားေတြပါတဲ့ အစီရင္ခံစာေတြမွာ..လူမ်ိဳးတုံးသတ္ျဖတ္မွဳ့ ( Genocide) ထိ စနစ္တက် က်ဴးလြန္ေန တယ္လို ့ျမန္မာစစ္တပ္ ကို စြတ္စြဲထားတာပါ။

အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္သတ္ျဖတ္မွဳ့ေတြထဲက ထင္ရွားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကေတာ့ ၁၉၆၂ခုႏွစ္၊ ဇူလိႈင္(၇)ရက္ေန ့ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္မွာျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိွဳင္လူသတ္ပြဲ၊ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ေမလမွာ စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားသပိတ္ ၊ ၁၉၇၄ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ ဦးသန္႔အေရးအခင္း၊ ၁၉၇၅ မွာ အလုပ္သမားလႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ၁၉၇၆ မွာျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ မိႈင္းရာျပည့္လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ေက်ာင္းသားနဲ ့ မိဘလုပ္သားျပည္သူေတြကို အင္အားသံုးၿဖိဳခြင္း သတ္ျဖတ္မွဳ့၊ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ ေငြစကၠဴ အေရးအခင္း၊ ၁၉၈၈ မတ္လ (၁၃),(၁၆) ရက္ စက္မွဳ့တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအေရးအခင္းႏွင့္ အင္းယားကန္ေဘာင္ေဘး တံတားနီေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳ့ ႏွိမ္ႏွင္းလူသတ္ပြဲ၊ ၁၉၈၈ ဇြန္လ ေျမနီကုန္း အေရးအခင္းႏွိမ္ႏွင္းလူသတ္ပြဲ၊ စစ္ကိုင္းလူသတ္ပြဲ ၊ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ ၾသဂတ္စ္ (၈) ရွစ္ေလးလံုး လူထုအေရးေတာ္ပံုႀကီး ကိုၿဖိဳခြင္းခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာအာဏာသိမ္းလူသတ္ပြဲမ်ား၊ ၂၀၀၃ခုႏွစ္ ဒီပဲရင္းလူသတ္ပြဲ၊ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး ၿဖိဳခြင္းသတ္ျဖတ္မွဳ့ေတြဟာ… ျမန္မာနိဳင္ငံရဲ့သမိုင္းမွာ ရုပ္ဆိုးအက်ဥ္းတန္စြာ ကမၺည္းထိုးခဲ့တာပါ။

လူထုအံုၾကြမွဳ့ႏွိမ္နင္းပြဲေတြ၊ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး၊ အခ်ဳပ္ေထာင္၊ စစ္ေၾကာေရးနဲ ့ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္ေရး စခန္းေတြမွာ.. တဦးခ်င္းရက္ရက္စက္စက္ ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္ ပစ္ခပ္သတ္ျဖတ္ ႀကိဳးေပးသတ္ခံရသူေတြ အေျမာင္အမ်ားရွိတဲ့အထဲ ထင္ရွားသူေတြကို ေရးရရင္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦး၊ ကိုဖုန္းေမာ္၊ ကိုစိုးနိဳင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ ့ခ်ဳပ္က ဦးေမာင္ကို ၊ ဦးညိဳဝင္း၊ စာေရးဆရာေမာင္ေသာ္က၊ တကသေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ကိုသက္ေအာင္၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ပုန္ကန္မႈနဲ႔ ဗိုလ္ႀကီးေဟာင္း အုန္းေက်ာ္ျမင့္ အခု ကိုပါႀကီးတို ့ျဖစ္တယ္။

ABSDF ကျပန္လာတဲ့ ကိုျပာေလာင္ကို စမ္းေခ်ာင္းမွာ ႀကံ့ဖြံ ့အသိုင္းအ၀ိုင္းက ၀ိုင္းသတ္လိုက္တဲ့ လူမသိတသိအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးနဲ ့“ခဏေလးပါ ဗိုလ္ႀကီးကေမးစရာရွိလို ့ပါ ” ဆိုၿပီး ညအခ်ိန္မေတာ္ လာေခၚခံရၿပီး အိမ္ျပန္မေရာက္ေတာ့တဲ့ မထင္ရွားတဲ့ နိဳင္ငံေရးလွဳပ္ရွားတက္ၾကြသူေတြ..ဘယ္ေလာက္ မ်ားအသတ္ခံခဲ့ရၿပီလည္းဆိုတာ..လက္ေတြ ့စာရင္းျပဳစုေတာ့မွာ့သာသိနိဳင္မွာပါ။

နိဳင္ငံေရးနဲ ့မပတ္သက္ဘဲ ရိုးရိုးသာမာန္ျပည္သူျပည္သားေတြထဲမွာလည္း၊ အာဏာပိုင္ေတြ၊ စစ္တပ္ ရဲ စသံုးလံုး စတဲ့ အက်င့္ပ်က္ အဖြဲ ့အစည္းေတြရဲ့ နိဳင့္ထက္စီးနင္း ဥပေဒမဲ့ မုဒိန္းက်င့္ ႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္မွဳ့ေတြ…ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ေနတဲ့ တိုင္းရင္းသားေဒသေတြ၊ ရဲအခ်ဳပ္ထဲမွာ၊ ရဲကင္းေတြမွာ..လက္လြန္ေျခလြန္ျဖစ္တာေတြ၊ ႏွိပ္စက္တာမခံနိဳင္လို ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အဆံုးစီရင္တဲ့ သတင္းေတြ..အၿမဲတမ္းၾကားေနခဲ့ရတယ္။

စိမ္းလဲ့ကန္သာ ငါးေလာင္းၿပိဳင္လူသတ္မွဳလို လက္သည္မေပၚေသးတဲ့ လူသတ္မွဳ့ေတြ၊ အဲ့ဒီလို လူသတ္ပြဲေတြကို ေသြးေအးေအးနဲ ့က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ လူသတ္သမားေတြဟာ ထိုက္တန္တဲ့အျပစ္ေတြမက်ခံရတဲ့အျပင္ တိုင္းျပည္ရဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စီးပြားေရး လူမွဳ့ေရး နိဳင္ငံေရး အိမ္ဦးခန္းေတြမွာ… ရာထူးစည္းစိမ္ဥစၥာေတြနဲ ့ခုခ်ိန္ထိဇိမ္က်ႀကီးပြားေနတာပါ။

လူမဆန္တဲ့အျပစ္က်ဴးလြန္သူေတြကို အေရးမယူဘဲ လႊတ္ေပးထားျခင္းနဲ ့ အလိုတူအလိုပါအားေပး အားေျမွာက္ျပဳေနတာ၊ အကာအကြယ္ေပးေနတာ…ဦးသိန္းစိန္တို ့ရဲ့ အရပ္သားအမည္ခံ စစ္အစိုးရပါ။

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမားေတြလို ့ျမန္မာျပည္သူတခ်ိဳ့ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေနတဲ့ ဦးသိန္းစိန္၊ ဦးေရႊမန္း တို ့တဖြဲ ့လံုးဟာ တကယ္ေတာ့ ျပည္သူ ့ဆႏၵျဖစ္တဲ့ ၁၉၉၀ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲ ရလာဒ္ကို..ေျဗာင္ျငင္း ဆိုခဲ့ၾကသူေတြပါ။ မဲလိမ္မဲညစ္ေတြနဲ ့ၿပိဳင္ဘက္မပါတဲ့၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ ့လက္ရွိသမၼတေနရာယူထားတဲ့ ဦးသိန္းစိန္ဟာ.. ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကို လူသတ္လိုင္စင္အပ္ႏွင္းထားေပးတဲ့ (၂၀၀၈) ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ေကာ္မရွင္ဥကၠဌ အမ်ိဳးသားညီလာခံသဘာပတိ တာ၀န္ယူခဲ့သူပါ။

ဘုစုခရုျပစ္မူေတြကစလို ့ပဥာၥနႏိၱယကံႀကီးေတြ လူသတ္မွဳ့ေတြအထိ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ရာဇ၀တ္မူကုေဋကုဋာနဲ ့ မတရားသျဖင့္ရယူထားတဲ့သူတို ့ရဲ့စည္းစိမ္ဥစၥာအာဏာနဲ ့ဘ၀ေတြက ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို ့ နိဳင္ငံေတာ္ အာဏာကို ရာသက္ပန္သိမ္းပိုက္ထားဖို့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ ့ ဖြဲ ့စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒတစ္ရပ္ကို ၁၉၉၀ခုနစ္ေက်ာ္ ကစတင္ျပီးသူတို ့စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲခဲ့ၾကတယ္။

အႏွစ္(၂၀)နီးပါးၾကာေအာင္ စိမ္ေျပနေျပ အခ်ိန္ယူစိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲျပီးတဲ့ေနာက္ (၂၀၀၈)ခုနွစ္မွာ နာဂစ္ မုန္တိုင္းနဲ ့အတူတို ့ျပည္သူေတြရဲ့အနာဂါတ္ကိုဖ်က္ဆီးသိမ္းပိုက္ဖို ့အဲ့ဒီဖြဲ ့စည္ပံုအေျခခံဥပေဒကိုအေကာက္ ဥာဏ္ေတြသံုးျပီး အမ်ားသေဘာဆႏၵအတုအေယာင္ေတြနဲ ့ဇြတ္အတည္ျပဳခဲ့တာ ဘယ္သူမွျငင္းနိဳင္လိမ့္ မယ္မထင္ဘူး။

နိဳင္ငံေတာ္အဆင့္ ရာဇ၀ါတ္မွဳ့ႀကီးေတြ က်ဴးလြန္ခဲ့သူေတြ ေခတ္အဆက္ဆက္ လူသတ္မွဳ့ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ သူေတြသာမက အခုေရာ ေႏွာင္ေရာ လူသတ္မွဳ့ ရာဇ၀တ္မွဳ့ မတရားမွဳ့ က်ဴးလြန္မဲ့သူေတြကို စိတ္ခ်လက္ခ် အကာအကြယ္ေပးဖို ့(၂၀၀၈) ဖြဲ ့စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒရဲ့ ပုဒ္မ (၄၃) မွာ…မည္သည့္ ျပစ္မွဳ့ဆိုင္ရာ ဥပေဒမွ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္သက္ေစရန္ ျပဌာန္းခြင့္မရွိေစရ လို ့အတိအလင္းပါရွိပါတယ္။ ဒီပုဒ္မဟာ လူသတ္အားေပးပုဒ္မျဖစ္တယ္။ ငရဲေခြးႀကီးေတြကို ေဘးမဲ့ေပးလႊတ္ထားတဲ့ပုဒ္မျဖစ္တယ္။ ရာဇ၀တ္သား ေတြပုန္းကြယ္ကြန္းခိုရာ ပုဒ္မဆိုးႀကီးတခုျဖစ္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကို လူသတ္လိုင္စင္အပ္ႏွင္းထားေပးတဲ့ (၂၀၀၈) ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ထိထိေရာက္ေရာက္မျပင္နိဳင္သေရြ ့ကိုပါႀကီးအသတ္ခံရသလို အရုပ္ဆိုးအက်ဥ္းတန္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ဆက္ျဖစ္ေနအံုးမွာဘဲ။ (၂၀၀၈) ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ့ ပုဒ္မ (၄၃၆) နဲ ့ ပုဒ္မ (၄၃) စတဲ့ ပုဒ္မဆိုးေတြ ကိုမျပင္ျခင္တဲ့သူေတြဟာ…လူသတ္သမား ( သို ့) လူသတ္သမားအားေပး ေတြဘဲဆိုတာ… ျမန္မာျပည္သူေတြရွင္းလင္းကြဲျပားေအာင္ မီးေမာင္းထိုးျပျခင္းနဲ ့ဒီေဆာင္းပါးကို နိဂံုးခ်ဳပ္ပါရေစ။