ေခ်ာင္းၾကည့္သူရဲ့ အမွား (အမွတ္ ၂၂)

ကိုႀကီးေပၚ တို႔ရဲ့ တိုင္းဗာရာ ျမန္မာဏသီ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးမွာ ထစ္ခနဲဆိုတာနဲ႔ “႐ႈတ္ခ်ပါတယ္ ခင္ဗ်, ေထာက္ခံပါတယ္ ရွင့္” ဆိုတာေတြက တယ္လဲ စီစီညံတာပါပဲ။ ေၾသာ္... အက်င့္ပါလာတာက ရာစု၀က္ေတာင္ ေက်ာ္မွကိုး။ ဒီေတာ့လည္း ဘာကေလး ျဖစ္လိုက္ျဖစ္လိုက္ ႐ႈတ္ခ်လိုက္ ေထာက္ခံလိုက္ ဟိုလူ႔ လက္ညႇိဳးထိုးလိုက္ ဒီလူ႔အျပစ္ဖို႔လိုက္နဲ႔ က်င့္သားကို က်ေနေတာ့တာပါ။

ဒီအက်င့္ေတြ ေကာင္းတာ မေကာင္းတာကို ကိုႀကီးေပၚ ဘာမွ မေျပာလိုပါဘူး။ ထားပါေတာ့။ ခက္တာက အဲသလို ေအာ္ေနၾကတာနဲ႔ပဲ ျပႆနာကို တကယ္အေျဖရွာဖို႔ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတာကို သတိျပဳမိလို႔ပါ။ အခုလည္း ၾကည့္ေလ။ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးတခို ဟိုမွာဒီမွာ ဗုံးေတြေပါက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ထြက္ေပၚလာတဲ့ အသံေတြက “အျပင္းအထန္ ႐ႈတ္ခ်ပါသည္” တဲ့ခင္ဗ် တဲ့။ အဲသလို ထေအာ္လိုက္႐ုံနဲ႔ ျပႆနာေတြ ေျပလည္သြားမယ္ဆိုရင္ ကိုႀကီးေပၚလည္း လည္ေခ်ာင္းကြဲေအာင္ ေအာ္လိုက္ခ်င္ပါရဲ့။

ဗုံး ဗုံး ဘယ္သူေဖာက္

ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးမွာ ဗုံးေပါက္တယ္ ဆိုတာ ကိုႀကီးေပၚ အဖို႔ေတာ့ သိပ္မထူးေတာ့ပါဘူး လို႔ေတာင္ ေျပာရမလိုပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဟိုးငယ္စဥ္ဘ၀ စာဖတ္တတ္ခ်ိန္ကစလို႔ ေရႊျပည္ေတာ္က သတင္းစာေတြမွာ ေန႔စဥ္ဖတ္ေနရတဲ့ သတင္းတပုဒ္က “ဗုံးေဖာက္ မိုင္းေထာင္” ဆိုတဲ့ သတင္းေတြပါ။ ေပါက္တဲ့ ဗုံးက နည္းနည္းႀကီးရင္ ေနာက္ေက်ာဖုံးမွာ ပါတယ္။ ပုံမွန္ဆိုရင္ေတာ့ အတြင္းစာမ်က္ႏွာမွာ ပါတယ္။ ဒီသတင္းေတြမွာ မပါမျဖစ္ ပါတဲ့ စကားလုံးက “ေသာင္းက်န္းသူမ်ား လက္ခ်က္” ဆိုတဲ့ စကားစုပါ။

ငယ္စဥ္တုန္းကေတာ့ ဒီသတင္းေတြ ေတြ႔ၿပီး ေၾသာ္... ေသာင္းက်န္းသူေတြ ဆုိတာ ဒီလိုပဲ အျမဲ ဗုံးခြဲ ေနသူေတြပဲလုိ႔ ထင္ခဲ့မိတာေပါ့။ နည္းနည္းေလး လူပါး၀လာေတာ့မွ ဒီသတင္းေတြထဲမွာ လံၾကဳတ္ေတြေကာ, သတင္းေဟာင္းေတြေကာ, ျဖတ္ဆက္ကပ္ေတြေကာ ပါတယ္လို႔ သိခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီက စၿပီး ဗုံးသတင္းေတြကို စိတ္မ၀င္စားခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။ သို႔ေသာ္လည္း ထူးျခားတဲ့ ဗုံးသတင္းေတြ ေပၚလာျပန္ရင္ေတာ့ နားထင္ေၾကာေတြ ကားခနဲ ယားခနဲ ျဖစ္ရျပန္ပါေရာ။ ႏို႔ မျဖစ္ခံ ႏိုင္႐ိုးလား။ ေပါက္တဲ့ ဗုံးေတြက ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ လူလယ္ေခါင္မွာ။ ကိုယ့္ေနာက္ေက်ာ လာေပါက္ေနသလိုလို။ ေသၾကေၾကၾက ရတာလည္း မနည္း။ ၿပီးေတာ့ “လုံျခံဳေရး”ဆိုတဲ့ ဟာႀကီးလည္း ရွိတဲ့ ေနရာေတြ။

ကိုႀကီးေပၚက ေရႊျပည္ေတာ္ကို အေ၀းကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ရသူမို႔ ဗုံးေတြ ဘယ္ပုံဘယ္နည္း ေပါက္တယ္၊ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာေတြကို မျမင္ရပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဘယ္သူဘယ္၀ါလို႔ စြပ္စြဲ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ေခ်ာင္းၾကည့္လို႔ ျမင္သေလာက္ကိုပဲ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ လူစည္စည္အရပ္မွာ ဗုံးေပါက္တဲ့ ဓေလ့က ရပ္ရြာေအးခ်မ္းသာယာေရးကို ဦးထိပ္ပန္ဆင္ထားတဲ့ နအဖေခတ္ရဲ့ ဖက္ရွင္မ်ား ျဖစ္ေနမလားလို႔ ထင္မိတာပါပဲ။ ဘယ့္ႏွယ္ ဗုံးေပါက္တာကို ဖက္ရွင္လို႔ မင္းမို႔ ေျပာရက္တယ္လို႔ ေဒါမခီးလိုက္ပါနဲ႔ဦး။ ေျပာခ်င္တဲ့ အဓိပၸာယ္က မၾကာခဏ ျဖစ္တယ္၊ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာပါ။ ကိုႀကီးေပၚ အေျပာအဆို မတတ္ရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ေပးပါဗ်ာ။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ့ လူစုလူေ၀းထဲ ေပါက္တဲ့ ဗုံးေတြအနက္ မဟာပါသာဏလိႈဏ္ဂူမွာ ေပါက္တာ အေစာဆုံးလို႔ ထင္မိတာပဲ။ ၁၉၉၅ ထဲမွာ ထင္ပါရဲ့။ တ႐ုတ္ျပည္က စြယ္ေတာ္ကို ဒုတိယအႀကိမ္ ပင့္ၿပီး နအဖတို႔ အႀကီးအက်ယ္ “လုပ္စား”ေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ လုံျခံဳေရး ဆိုတာေတြ အထပ္ထပ္ၾကားထဲက ေပါက္တာဆိုေတာ့ အေတာ္ေလး တုန္လႈပ္အ့ံၾသ ျဖစ္ၾကရတာ မွတ္မိပါရဲ့။ သို႔ေလာ သို႔ေလာေတြလည္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ပဲေပါ့။ အဲဒီ ဗုံးေၾကာင့္ ဘယ္သူေတြ အျမတ္ထြက္ၿပီး ဘယ္သူေတြ ထိခိုက္တယ္ ဆိုတာ ကိုႀကီးေပၚ မသိ႐ိုး အမွန္ပါ။ ကိုႀကီးေပၚ မွတ္သားမိတာ တခုပဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒါက ေရႊျပည္ေတာ္ အႏွံ႔ ၿမိဳ႕ေတြကို လွည့္လည္မယ္ဆိုတဲ့ စြယ္ေတာ္ဟာ အစီအစဥ္ေတြဖ်က္ ကသုတ္ကရက္နဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္ အျမန္ျပန္ႂကြသြားရတာပါပဲ။ နအဖလည္း ဟဒ္ေကာ့ႀကီးျဖစ္ၿပီး တခြင္ပ်က္သြားေတာ့တာပဲ။

ေနာက္တခုက ၉၆ ခုႏွစ္တုန္းက ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ မာရသြန္ ေျပးပြဲမွာလို႔ မွတ္ထားမိတယ္။ မဆလ လက္ထက္တုန္းက ဒီဇင္ဘာ လူထုအားကစားလ ဆိုၿပီး “တင္း ေတာင္ တင္း ေတာင္ ေစာေစာအိပ္လို႔ ေစာေစာထလို႔ ေစာေစာလမ္းေလွ်ာက္ၾကပါစိ႔ု...” ဆိုတာ အေတာ္ေခတ္စားတာေပါ့။ နအဖ လက္ထက္ေရာက္ေတာ့ ဒီအလုပ္ကို ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္က လႊဲယူလိုက္တယ္ ထင္ပ။ ေရႊျပည္ေတာ္သားေတြ ဆိုတာကလည္း စြပ္က်ယ္ ႏွစ္ထည္ေလာက္ ရတာကို ေရႊစင္ႏွစ္က်ပ္သားေလာက္ ရတယ္ အမွတ္နဲ႔ ဂုဏ္ယူတတ္ၾကေလေတာ့ မာရသြန္ပြဲမွာ သဲသဲလႈပ္လႈပ္ ၀င္ပါၾကတာပါပဲ။ ဒါမ်ိဳးဆို နအဖက ဖိုးက်ိဳင္းတုတ္ ျဖစ္တာေပါ့။ မီဒီယာကေန အႀကီးအက်ယ္ ၀ါဒျဖန္႔ေတာ့တာပါပဲ။ မၾကာပါဘူး။ လူစုရပ္မွာ ဗုံးေပါက္ေတာ့တာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ မာရသြန္ပြဲေတာ္ႀကီးလည္း ရန္ကုန္ျမစ္က တဆင့္ ပင္လယ္ထဲ ေမ်ာသြားပါေလေရာ။

ေဟာ ေနာက္တပြဲ လာျပန္ပါၿပီ။ ေလွသဘင္ပြဲတဲ့။ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းမ်ားက ေရွးမင္းေတြကို သိပ္အားက်တာ မဟုတ္လား။ ဆင္ပြဲ ျမင္းပြဲ ႏြားပြဲ ေလွပြဲ ဆိုတာေတြ အစုံ လိုက္လုပ္တာကိုး။ တခုပဲ က်န္တယ္။ ၾကက္ပြဲ။ တကယ္ဆိုရင္ ၾကက္ပြဲလည္း လုပ္သင့္တာပါပဲ။ တစ္လုံး ႏွစ္လုံး သုံးလုံးမွာ ထိပ္တန္းေရာက္တဲ့ ေရႊျပည္ေတာ္သားေတြ အတြက္ ေလာင္းစရာ ရတာေပါ့။ ျပည္ပက ေလာင္းကစားေတြ လုပ္မဲ့အစား ကိုယ့္ျပည္တြင္းက ကိုယ့္ေလာင္းကစားကိုလုပ္ေတာ့ ႐ိုးရာကိုလည္း ထိန္းသိမ္းရာေရာက္ ျပည္တြင္း အလုပ္အကိုင္လည္း တိုးတာေပါ့။ အဲ ကိုႀကီးေပၚလည္း ေလွသဘင္ အေၾကာင္းေျပာတာ ၾကက္ပြဲထဲ ေရာက္သြားၿပီ။ အဟဲ ထားပါေတာ့။

ေလွသဘင္ပြဲကို ကန္ေတာ္ႀကီးမွာ တလကိုးသတင္း အႀကီးအက်ယ္လုပ္ ပြဲေတြ ၿခိမ့္ၿခိမ့္ခံတဲ့အခါ ေရႊျပည္ေတာ္သားေတြလည္း “နတ္ကရာ ၾကည့္ေမာ” တေသာေသာနဲ႔ ၀င္ႏႊဲၾကျပန္တာပါပဲ။ ဒီပြဲမွာလည္း ေနာက္ေတာ္ပါ ေရႊဗုံးက အုန္းခနဲ ျမည္ေအာင္ ေပါက္ျပန္ေတာ့ နအဖ ေလွေတြကြဲၿပီး ကန္ေတာ္ႀကီးထဲ နစ္ကုန္တယ္ ထင္ပ။ ေလွသဘင္ပြဲႀကီးလည္း စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားပါေတာ့တယ္။

၂၀၀၅ ခုႏွစ္ မွာေတာ့ ထိုင္းကုန္စည္ျပပြဲနဲ႔ ကုန္တိုက္ေတြမွာ ဗုံးသုံးလုံး တၿပိဳက္နက္ ေပါက္တယ္။ ဒိေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေစ်းေရာင္းပြဲေတြ ကုန္စည္ျပပြဲေတြ မၾကားရသေလာက္ ပါးလ်ားသြားတာ သတိျပဳမိပါတယ္။

ဒီတခါေတာ့ သႀကၤန္ပြဲ။ ေရႊျပည္ေတာ္မွာက ျပည္သူလူထုေတြ လမ္းမေပၚမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပ်ာ္ရႊင္လို႔ ရတဲ့ပြဲဆိုလို႔ သႀကၤန္ပြဲ တခုပဲ ရွိတာ မဟုတ္လား။ တႏွစ္လုံး ေအာင့္ထားသမွ် သႀကၤန္က်မွ ပြင့္ကန္ထြက္ၾကတာေလ။ ေရႊျပည္ေတာ္မွာ ႏိုက္ကလပ္ မရွိလည္း ဘာအေရးလဲ။ သႀကၤန္မွာ “ဒန္႔”လို႔ရတယ္ဟုတ္။ ေသာက္လို႔ရတယ္ ဟုတ္။ မူးလို႔ရတယ္ ဟုတ္။ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ ဟုတ္။ ၿပီးေတာ့ သႀကၤန္ဆိုတာ ပိုက္ဆံရွာလို႔ သိပ္ေကာင္း။ ႐ိုး႐ိုး ေစ်းေရာင္းတာကို ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ မ႑ပ္ပါမစ္, ေရ မီး ပါမစ္ ဆိုတာေတြက နအဖမ်ိဳးဆက္သစ္ကေလးေတြရဲ့ အာဏာပါ၀ါ ၿပိဳင္တဲ့ပြဲ။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဒီလို တႏွစ္မွတခါ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ကဲမယ္ ျဖဲမယ္လို႔ ေမာင္းတင္ထားခ်ိန္မွာ ေရႊမိန္႔ေတာ္ႀကီးက က်လာသဗ်။ အဆိုေတာ္ေတြ အားလုံး ၾကပ္ေျပးကို လာရမယ္။ ရန္ကုန္မွာ မ႑ပ္ႀကီးေတြ မရွိေစရတဲ့။ ရန္ကုန္သႀကၤန္ ျပန္ေပးဆြဲခံရတာ ဆိုပါစို႔။ ဘိုးေတာ္ဘုရားက အခ်ိန္အခါမဟုတ္ သႀကၤန္က်ခိုင္းေတာ့ ဦးေပၚဦးက ဒီအမိန္႔ကို လူေတြကေတာ့ လိုက္နာမယ္၊ ေခြးနဲ႔သစ္ပင္ကေတာ့ လိုက္နာမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ျပန္ေလွ်ာက္ေၾကာင္း ဖတ္ခဲ့ဖူးတာေလး ေျပးသတိရမိပါရဲ့။

သႀကၤန္ လုံျခံဳေရးနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ ထိန္းသိမ္းဖို႔ ဆိုၿပီး အမိန္႔ထုတ္ထားပါေသးတယ္။ ဒီလို အမိန္႔ထုတ္လိုက္ရင္ အားလုံး ျပည့္စုံသြားေရာဗ်။ မလုံ႔တလုံ မ၀တ္ရ ဆိုေတာ့ ခၽြတ္ခ်င္ခၽြတ္ထား ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။ ေရေဘာလုံးနဲ႔ မေပါက္ရ ဆိုေတာ့ ဗုံးနဲ႔ ေပါက္ခ်င္ေပါက္ ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။ ဟုတ္ တကယ္လည္း ဗုံးနဲ႔ ေပါက္ပါတယ္။ ေအးေလ ရန္ကုန္မွာ စည္စည္ကားကား မလုပ္ပါနဲ႔ဆိုတာ နားမွ မေထာင္တာကိုး။

အဲသည္မွာတင္ ကိုႀကီးေပၚ မွားေတာ့တာပါပဲ။ ဗုံးသတင္းေတြဟာ အင္တာနက္ ေကာင္းမႈနဲ႔ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ေပၚထြက္လာပါတယ္။ တင္သမွ် သတင္းအားလုံး လုိလိုမွာ “အျပင္းအထန္ ႐ႈတ္ခ်သည္” ဆိုတာကို နအဖသတင္းစာ ေအာက္ေျခက စာသားလို ညီတူညာတူ ထည့္ထားၾကတာပါပဲ။ ကိုႀကီးေပၚက စဥ္းစားတယ္။ ဘယ္သူဘယ္၀ါမွန္း မသိတဲ့ လက္သည္ကို ႐ႈတ္ခ်သည္လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဟိုသေကာင့္သားက ေနာက္တြန္႔သြားေရာလား လို႔ပါ။ ဒီဗုံးေပါက္ရင္ ဒီစကားလာမယ္ဆိုတာ မသိတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ လူတိုင္းသိတယ္။ အေမရိကားမွာေနတဲ့ အိုဘားမားတို႔ ဘန္ကီမြန္းတို႔က ႐ႈတ္ခ်သည္လို႔ ေျပာတာလည္း တကယ္ေတာ့ သံတမန္စကား ၀တၱရားအရ ေျပာတာပါ။ ဗုံးေပါက္တာကို ေခတ္မီနည္းေတြနဲ႔ ကူညီစစ္ေဆး ရွာေဖြေပးမယ္, လူနာကို ေဆးကုေပးမယ္ ဆိုတာေလာက္ေတာင္ ပါတာ မဟုတ္ပါဘူး။

တို႔ ေရႊျပည္ေတာ္သားေတြရဲ့ ဆက္ဆံေရးက အေတာ္ႀကီးကို သံတမန္ဆန္ေနၾကၿပီလား မေျပာတတ္ပါဘူး။ ႐ႈတ္ခ်သည္ ဆိုတာကို သူမ်ားထက္ဦးေအာင္ လုေျပာေနၾကသလိုပါပဲ။ ေၾသာ္ ဒါကလည္း ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း မီဒီယာေတြကေန သံတမန္စကားေတြပဲ အျမဲၾကားေနရေတာ့ အမူအက်င့္ေတြ ႐ိုက္ခတ္သြားတယ္ ထင္ပ။

ကိုႀကီးေပၚ အျမင္ေျပာရရင္ တကယ္ လက္ေတြ႕က်က် ေျပာရမွာက ဗုံးတရားခံကို အျမန္ဆုံး ေဖာ္ထုတ္ အေရးယူေပးဖို႔ တာ၀န္ရွိသူေတြကို ေတာင္းဆို ဖိအားေပးရမွာ မဟုတ္ဘူးလား။ ေသဆုံး ဒဏ္ရာရသူေတြ မိသားစုေတြ စုေပါင္းၿပီး ဒီကိစၥကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုရမယ္။ ျပစ္မႈေၾကာင္းအရ တိုင္တန္းတာ အျပင္ ႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အျမင့္ဆုံး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းႀကီးဆီကို စာေရးေတာင္းဆိုရမယ္။ လုံျခံဳေရး တာ၀န္ရွိသူေတြကို အေရးယူရမယ္။ ဒီလို မဟုတ္ေပဘူးလား။ အခုေတာ့ တို႔ ေရႊျပည္ေတာ္သားေတြက မေယာင္ရာ ဆႏြင္းလူး ႐ႈတ္ခ်သည္ စကားလုံးနဲ႔ ႏွမ္းလိုက္ျဖဴးေနၾကေလရဲ့။

တကယ္ေတာ့ ေရႊျပည္ေတာ္မွာ လူေတြၾကား ေပါက္တဲ့ ဗုံးမွန္သမွ် လက္သည္အမွန္ကို တခုမွ မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးတို႔ ရဲခ်ဳပ္တို႔ စတဲ့ ဘယ္သူကမွလည္း မိမိတို႔ လုံျခံဳေရး အစီအမံ ညံ့ပါတယ္လို႔ ၀န္မခံပါဘူး။ ရာထူးကလည္း ႏုတ္ထြက္ မေပးပါဘူး။ ယုတ္စြအဆုံး ဘယ္တာ၀န္ရွိသူကမွ ၀မ္းနည္းစကားေလးေတာင္ အားနားပါးနာ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရန္ကုန္မွာ သႀကၤန္တြင္း ဗုံးေပါက္ လူေသလို႔ ဆိုၿပီး မႏၲေလးနဲ႔ ၾကပ္ေျပးမွာ ၀မ္းနည္းျခင္း အထိမ္းအမွတ္လုပ္တဲ့ သႀကၤန္မ႑ပ္ တခုေလာက္ရွိရင္ ကိုႀကီးေပၚကို လက္တို႔ေျပာၾက ေစခ်င္ပါတယ္။ အဟဲ ႐ႈတ္ခ်သည္ ဆိုသူေတြလည္း အတက္ေန႔က်ေတာ့ ပုံမွန္အတိုင္းပါပဲ။

နအဖပြဲေတာ္နဲ႔ ဗုံး ဆိုတာ ငပိနဲ႔ ျငဳတ္သီးလိုပါပဲ။ နံတဲ့ ငပိဟာ စပ္တဲ့ ျငဳတ္နဲ႔ တြဲမွ စားလို႔ရပါတယ္။ မယုံရင္ ငပိကို သၾကားနဲ႔တို႔စားၾကည့္ပါလား။ နအဖရဲ့ ပြဲေတာ္ေတြ အရွိန္တက္လာၿပီ ဆိုရင္ မၾကာခင္မွာ ဗုံးေပါက္ေတာ့မယ္လို႔ တြက္ဆလို႔ ရတာ ၾကာပါၿပီ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ေျပာႏိုင္သလဲ ဆိုေတာ့ နအဖရဲ့ လုံျခံဳေရး အစီအမံထဲမွာ ျပည္သူလူထု အတြက္ လုံး၀မပါလို႔ပါ။ အဲသလို ျပည္သူလူထုအတြက္ လုံျခံဳေရးကို မလုံမျခံဳ ျဖစ္ေအာင္ မကာမကြယ္ ထားတာကိုက ဗုံးေတြကို လက္ယပ္ေခၚေနတာပါပဲ။

ငယ္တုန္းက ဆိုခဲ့ေဆာ့ခ့ဲၾကတာေလး မွတ္မိပါရဲ့။ “အီး အီး ဘယ္သူေပါက္ - နင္ေပါက္” ဆိုတာေလ။ အခုေတာ့ “ဗုံး ဗုံး ဘယ္သူေဖာက္ - နင္ေဖာက္” လို႔ ေျပာင္းဆိုရမွာေပါ့။ အီးတရားခံ အတြက္ အီးနံ႔က သက္ေသခံေနသလို ဗုံးတရားခံ အတြက္လည္း ဗုံးနံ႔က သက္ေသခံေနမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေဖာက္တဲ့သူက ဘယ္ေတာ့မွ မွန္မွန္ ေျပာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗုံးေပါက္ၿပီးတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေတြက ဟိုလူ ဒီလူ လက္ၫိွဳးထိုးၿပီး လက္ရဖမ္းလို႔ မျဖစ္ႏိုင္သူေတြကို စြပ္စြဲ၊ ေရႊျပည္ေတာ္သားေတြက ႐ႈတ္ခ်ပါသည္ ဆိုၿပီး မ်က္စိပိတ္ ေအာ္ၾက၊ ခဏေနေတာ့ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ႔ ဗုံးဇာတ္လမ္းက ေလွ်ာေမြးျဖစ္၊ ဒီလိုဒီနည္း သံသရာလည္ေနခ်ိန္မွာ ဗုံးဆရာႀကီးကေတာ့ မိန္႔မိန္႔ႀကီး ျပံဳးေနမယ္ ထင္ပါရဲ့။ ။

ကိုႀကီးေပၚ