ေရးသားသူ — လူထုစိန္ဝင္း
လူငယ္ ဂ်ာနယ္သမားတစ္ေယာက္က စာေရးရင္း သံုးလိုက္တဲ့ စကားလံုး တစ္လံုးနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ဘဝင္မက်သလို ျဖစ္လာလို႔ စာေရးတာကို ရပ္ၿပီး ေရာက္လာ ေဆြးေႏြးပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ေပၚထြက္မယ့္ အစိုးရအေၾကာင္း ေရးရင္းနဲ႔ အစိုးရဆိုတာ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို ရင္ဝယ္သားကဲ့သို႔ သနားၾကင္နာရမယ္လို႔ ေရးလိုက္တယ္။ ေရးလည္းၿပီးေရာ ဟုတ္မွ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ သံသယေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာနဲ႔ လာေဆြးေႏြးတာလို႔ ေျပာပါတယ္။
တိုင္းသူျပည္သားရဲ႕ မိဘလား
ဘာကို ဘဝင္မက် သံသယေတြပြားတာလဲလို႔ ဆက္ေမးေတာ့ ရင္ဝယ္သားကဲ့သို႔ ဆိုတဲ့ စကားပါ။
အဲဒီ စကားအရ အဓိပၸာယ္ေကာက္လိုက္မယ္ဆိုရင္ အစိုးရက တိုင္းသူျပည္သားမ်ားရဲ႕ မိဘဆိုတဲ့ သေဘာျဖစ္ေနတယ္။ ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ အစိုးရဆိုတာ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားက ေရြးခ်ယ္တာဝန္ေပးတာ မဟုတ္ဘူးလား။ တာဝန္ကို အခ်ိန္ျပည့္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဘ႑ာေငြထဲက လစာရိကၡာ ေပးထားခဲ့တယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဘ႑ာေငြဆိုတာလည္း တိုင္းသူျပည္သားမ်ားဆီက ေကာက္ယူရရွိထားတဲ့ အခြန္အတုတ္ေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကသာ အစိုးရရဲ႕ အလုပ္ရွင္လို႔ ဆိုရမွာမဟုတ္ဘူးလား စတဲ့ေမးခြန္းေတြကို တသီတတန္းႀကီး ဆက္ေမးလိုက္ပါတယ္။ ဒီတခါ ေျဖရမွာကေတာ့ ကိုယ့္အလွည့္ျဖစ္သြားပါတယ္။
တရားလက္လြတ္ မျပဳေစဖို႔
သူဘဝင္မက်ျဖစ္တာ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို ရင္ဝယ္သားကဲ့သို႔ သနားၾကင္နာရမယ္ဆိုတဲ့ စကားက ေရွးေခတ္ေရွးအခါ ရွင္ဘရင္စနစ္ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ေခတ္က သံုးေလ့ရွိတဲ့ စကားျဖစ္တယ္။ သူ႔ေခတ္နဲ႔ သူ႔အခါေတာ့ လိုက္ေရာ ညီေထြရွိတာေပါ့။ အဲဒီေခတ္ကေတာ့ မင္းကို တိုင္းသူျပည္သားမ်ားက ေရြးခ်ယ္ခန္႔အပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ အစဥ္အဆက္ အေမြဆက္ခံလာၿပီး ျဖစ္လာၾကရတာပါ။ သူ႔ေခတ္ သူအခါအေလ်ာက္ ဘုရင္က အရွင္သခင္ သက္ဦးဆံပိုင္ျဖစ္ၿပီး တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို ေက်းေတာ္မ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးအျဖစ္ သေဘာထားခဲ့ၾကတယ္။ အဲလို အေျခအေနမွာ သက္ဦးဆံပိုင္ အရွင္သခင္ျဖစ္တဲ့ ဘုရင္က တရားလက္လြတ္ မျပဳမိေစဖို႔ ဘုရင္ဆိုတာ မိဘသဖြယ္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို ရင္ဝယ္သားကဲ့သို႔ သေဘာထားၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ရမယ္လို႔ ပညာရွင္မ်ားက ဆိုခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။
ျပည္သူက အာဏာပိုင္
ေခတ္ေတြ စနစ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းသြားခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ ဒီေခတ္မွာေတာ့ သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္ စနစ္ဆိုတာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားပါၿပီ။ ၾကြင္းက်န္ေနေသးတဲ့ ဘုရင္စနစ္ေတြဟာလည္း သက္ဦးဆံပိုင္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အားလံုးဟာ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားက ေရးဆြဲ ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒရဲ႕ ေအာက္က ဘုရင္ေတြ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ျပည္သူက ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကို နာခံရသူေတြ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ႕ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ မဲဆႏၵရွင္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားက အာဏာအပိုင္ဆံုးသူမ်ား ျဖစ္ၾကတယ္။ ဘုရင္တို႔၊ အစိုးရတို႔၊ လႊတ္ေတာ္တို႔ဆိုတဲ့ အရာအားလံုးဟာ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ဦးထိပ္ထားၿပီး ျပည္သူလူထုက တာဝန္ေပး ေစခိုင္းတဲ့အတိုင္း လိုက္နာေဆာင္ရြက္ၾကရတယ္။
ျပည္သူကသာ မိဘ
အဲဒါေၾကာင့္ ေရွးေခဆ္ အခါကတည္းက အစိုးရနဲ႔ အစိုးရ ဝန္ထမ္းမ်ားကို ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္း၊ ျပည္သူ႔အေစခံ (Public servant) လို႔ ေခၚခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္သူကေပးတဲ့ လစာ ရိကၡာကို စားေနၾကသူမ်ားျဖစ္လို႔ ဒီလိုေခၚတာဟာ ေလွ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္ပါတယ္။ ျပည္သူဟာ အရွင္သခင္၊ ျပည္သူဟာ အာဏာပိုင္၊ ျပည္သူဟာ အဓိက ဆိုတဲ့ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ အသံုးအႏႈံးလည္း ျဖစ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘဝင္မက်လို႔ လာေရာက္ေဆြးေႏြးတဲ့ လူငယ္ဂ်ာနယ္သမားေလးကို ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ အစိုးရက မိဘ မဟုတ္ဘူး၊ တိုင္းသူျပည္သား မဲဆႏၵရွင္မ်ားကသာ မိဘ ျဖစ္တယ္လို႔ အက်ယ္တဝင့္ ေဆြးေႏြးရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။
အသံုးအႏႈံးမ်ား
ဓေလ့ ထံုးစံနဲ႔ စကားလံုး ေဝါဟာရ အသံုးအႏံႈးမ်ားဟာ ေခတ္ကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး တည္တံ့ေနေလ့ရွိတယ္။ ဘုရင္ကို မိဘေနရာ သက္ဦးဆံပိုင္ အရွင္သခင္ ေနရာထားၿပီး ေျပာဆိုခဲ့တဲ့ အသံုးအႏႈံးမ်ားဟာ သမၼတေခတ္အထိ ဆက္ၿပီး သံုးစြဲေနၾကတယ္။ ဌာနဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို အာဏာပိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားလို႔ သံုးစြဲေနတာဟာလည္း မသင့္ေတာ္ေတာ့ဘူး။ ျပဳျပင္ဖို႔ ေကာင္းတာၾကာၿပီ။ “ပညတ္သြားရာ ဓာတ္သက္ပါ” ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း အသံုးအႏႈံး ေဝါဟာရေၾကာင့္ လူေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြပါ ေျပာင္းသြားတတ္တယ္။ ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ အာဏာပိုင္တာဟာ ျပည္သူေတြျဖစ္တယ္။ ဝန္ထမ္းေတြ မဟုတ္ဘူး။ ေနာင္တခ်ိန္မွာ ဒီလို အေခၚအေဝၚ အသံုးအႏႈံးေတြက စၿပီး ျပဳျပင္ၾကရပါလိမ့္မယ္။
ရံုးတစ္လံုး ဓားတစ္စင္း
အာဏာပိုင္ဆိုတဲ့ စကားလံုးေၾကာင့္ ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္း (Public Servant) ေတြက သူတို႔ကိုယ္သူတုိ႔ ရံုးတစ္လံုး ဓားတစ္စင္းနဲ႔ အာဏာပိုင္စိုးတဲ့ အရွင္သခင္အျဖစ္ မွတ္ယူသြားတတ္ၾကတယ္။ သူတို႔ကို လစာ ရိကၡာေပးထားတဲ့ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို ေက်းေတာ္မ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ်ားအျဖစ္ သေဘာထားၿပီး အာဏာ ပါဝါျပ ဟိန္းၾက ေဟာက္ၾကတယ္။ ဒီစရိုက္ေတြ ပေပ်ာက္ေအာင္ မနည္းၾကီး လုပ္ရပါလိမ့္မယ္။ အျမစ္တြယ္ခဲ့တာ ၾကာလွၿပီ။ မ်က္ႏွာျဖဴ အရွင္ခင္ႀကီးမ်ားေခတ္က သူတို႔ကို သခင္ေခၚၿပီး ဒူးတုပ္ ခစားေစခဲ့ရာက စခဲ့တဲ့ အက်င့္ျဖစ္တယ္။
ဒီမိုကေရစီ စနစ္ တည္ေဆာက္မယ္ဆိုတဲ့ လူေတြရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ အေတြးအေခၚေဟာင္း၊ စိတ္ဓာတ္ေဟာင္းေတြကို လံုးဝ ရွင္းလင္း ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ “ပညတ္သြားရာ ဓာတ္သက္ပါ” မျဖစ္ရေလေအာင္ အေခၚအေဝၚ အသံုးအႏံႈးေတြကအစ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ပစ္ရပါတယ္။ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို ရင္ဝယ္သားကဲ့သို႔ သနားၾကင္နာရမယ္ဆိုတဲ့ အေျပာအဆို အသံုးအႏံႈးမ်ိဳးကိုလည္း ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ရပါမယ္။ အစိုးရက မိဘ မဟုတ္ဘူး။ ျပည္သူကသာ မိဘ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားကို နားထဲ စြဲေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔လည္း အထူးလိုအပ္ပါတယ္။ ဒါမွ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္မွာပါ။
လူထုစိန္ဝင္း
၃၁.၁၀.၁၀
(ေကာင္းကင္ အင္တာနက္မဂၢဇင္းမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။)
Thursday, March 31, 2011
အစိုးရက မိဘလား၊ ျပည္သူက မိဘလား
လာမည့္ ရက္သတၱပတ္အတြင္း ျမန္မာအပါအဝင္ အာရွ ၁၁ ႏိုင္ငံအား ေဒြးဗီဇာ (double-entry visa) ေပးမည္
ေတာင္ကိုရီးယားအစိုးရသည္ ျမန္မာအပါအဝင္ အိႏၵိယ ၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ၊ ဖိလစ္ပိုင္ ၊ ဗီယက္နမ္ ၊ ပါကစၥတန္ ၊ နီေပါလ္ ၊ လာအို ၊ အင္ဒိုနီရွား ၊ သီရိလကၤာ ႏွင့္ ကေမၻာဒီးယား အာရွ ၁၁ ႏိုင္ငံအား ေဒြးဗီဇာ (double-entry visa) စနစ္ျဖင့္ ျပည္ဝင္ခြင့္ျပဳမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အဂၤါေန႔က ေျပာသည္ ။
အဆိုပါဗီဇာသည္ ကိုရီးယားႏိုင္ငံသုိ႔ ၆ လအတြင္း ၂ ၾကိမ္ဝင္ခြင့္ရသည့္ဗီဇာ (double-entry visa) စနစ္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္ ။
အဆိုပါ ဗီဇာ ရရွိရန္ ၊ ဗီဇာ ေလွ်ာက္ထားသူအေနျဖင့္ လုပ္ငန္းအေျခအေန သို႔မဟုတ္ ဘ႑ာေရးအေျခအေနျပ အေထာက္အထား တင္ျပဖို႔လိုအပ္ေၾကာင္း ၊ အုပ္စုဖြဲ႔ခရီးသြားမ်ား (Group tourists) ကိုမူ ခရီးသြားကုမၸဏီက အာမခံသည့္စနစ္ျဖင့္ ဗီဇာထုတ္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ထို႔ျပင္ ကိုရီးယားႏိုင္ငံသားမ်ား၏ ႏိုင္ငံျခားသား အိမ္ေထာင္ဖက္ႏွင့္ မိသားစုဝင္မ်ား ၊ ကိုရီးယားႏိုင္ငံမွ ဘြဲ႔ရရွိထားသူမ်ား (those who have a Korean university graduate degree) ကိုမူ ကိုရီးယားႏိုင္ငံသို႔ ၃ ႏွစ္ဆက္တိုက္ အၾကိမ္ၾကိမ္ဝင္ထြက္ခြင့္ရွိသည့္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ဝင္ထြက္ခြင့္ဗီဇာ (multiple-entry visa) ထုတ္ေပးမည္ဟု ဆိုပါသည္ ။
လက္ရွိအေျခအေနတြင္ အဆိုပါ အၾကိမ္ၾကိမ္ ဝင္ထြက္ခြင့္ဗီဇာ (multiple-entry visa) ကို (၁) ႏွစ္၀င္ေငြ ေဒၚလာ၁ေသာင္းအထက္ ဝင္ေငြရွိသူမ်ား ၊ ဆရာ၀န္စသည့္ အတတ္ပညာရွင္မ်ား ႏွင့္ မီဒီယာလုပ္သားမ်ား(media-related employees) ကို သာ ထုတ္ေပးထားသည္ဟု ဆိုပါသည္ ။
ကမၻာ့လူဦးေရ၏ ၅ ပံု ၁ ပံုရွိသည့္ အာရွေဒသ ျပည္သူမ်ားအား တက္ၾကြသည့္ အနာဂါတ္ ခရီးသြားဧည့္သည္ေတာ္မ်ားအျဖစ္ ကိုရီးယားအစိုးရက ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္ဟု ဆိုပါသည္ ။
ကိုရီးယားအစိုးရအေနျဖင့္ ယခင္ႏွစ္က အဆိုပါ အထူးဗီဇာ စနစ္ကို တရုတ္ႏိုင္ငံ သို႔ ထုတ္ေပးခဲ့ရာ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ထက္ တရုတ္ ခရီးသြား ၄၂ ရာခိုင္ႏႈန္းတိုးတက္လာခဲ့သည္ဟု ဆိုပါသည္ ။
ရည္ညႊန္းသတင္းမ်ား -
- http://www.koreaherald.com/national/Detail.jsp?newsMLId=20110329000790
- http://joongangdaily.joins.com/article/view.asp?aid=2934121
- http://media.joinsmsn.com/article/604/5264604.html
Wednesday, March 30, 2011
အညာက ေဆးရိုး
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္အနည္းငယ္ခန္႔က ျဖစ္သည္။ ထံုးစံအတိုင္း ကိုရီးယားဘာသာသင္တန္းခ်ိန္ ၿပီးဆံုးသည္ႏွင့္ သင္တန္းဆရာႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု လၻက္ရည္ဆိုင္ဘက္ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္အတူ ကိုရီးယားဘာသာ ေလ့လာခဲ့ၾကေသာ သင္တန္းေဖာ္မ်ားထဲတြင္ ကိုရီးယားျပန္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။ ထိုအထဲတြင္ က်ေနာ္တို႔အေခၚ အညာသားဆိုသူလည္း အပါအ၀င္ ျဖစ္သည္။ သူ၏ ကိုရီးယားဘ၀အေတြ႔အႀကဳံေတြက က်ေနာ္တို႔လို ကိုရီးယားအိပ္မက္ မက္ေနၾကသူေတြအဖို႔ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေတြ အျပည့္။
တစ္ေန႔…။
ကိုရီးယားဘာသာစကားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကခိုက္ အညာသားက သူ႔အေတြ႔အႀကဳံကို ထံုးစံအတိုင္း ေဖာက္သည္ခ်ေလသည္။
“ ဟာ… ဆရာ၊ အဲဒီ ကႀကီးေတြက အေတာ္ေတာ့ ရယ္(ရီ)ရတယ္ ဆရာ။ က်ေနာ္ေတာ့ ကိုရီးယားမွာ (၁၀) ႏွစ္လံုးလံုး ကိုယ့္အရပ္ေဒသ အေၾကာင္းေလးေတြနဲ႔ပဲ အဆင္ေျပခဲ့တယ္ ဆရာ…”
“ ဟ!! အညာသားရ…၊ ဘယ္လို ဘယ္လို ကိုရီးယားမွာ မင္းတို႔ အညာက အေၾကာင္းေတြနဲ႔ အဆင္ေျပခဲ့တာလဲကြ။ လုပ္စမ္းပါဦး…” ဟု ဆရာျဖစ္သူက စကားေခၚလိုက္ေလရာ အဆိုပါ အညာသားကလည္း သူ၏ ၁၀ ႏွစ္တာ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားထဲမွ တစ္ခ်ဳိ႕ကို အခုလို အားပါးတရ ေျပာျပပါေလေတာ့သည္။
“ ဆရာ…၊ အခု က်ေနာ္ ကိုရီးယားကေန ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္လို႔ ကိုရီးယားဘာသာသင္တန္းေတြ တက္ၿပီး ကိုရီးယားစာကို ေလ့လာေနရလို႔သာ မဂၤလာပါ…ဆိုတာကို ကိုရီးယားလို အန္ေညာ္ဟာဆယ္ယိုး… လို႔ သင္ေနရတာ ဆရာေရ…။ က်ေနာ္ ဟိုမွာ အညာက ေဆးရိုး…လုိ႔ ေျပာတာပဲ ၾကားခဲ့တယ္ ဆရာရဲ႕…။ က်ေနာ္ေတာ့ ကိုရီးယားမွာ ၁၀ ႏွစ္လံုးလံုး ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႔႔ေတြ႔ အညာက ေဆးရိုး..လို႔မ်ား ေျပာလိုက္ရင္ ကႀကီးေတြက ၿပံဳးၿပီး သေဘာေတြ က်ေနတာ ဆရာရဲ႕…။” ဟု ေျပာလိုက္ရာ က်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုလည္း ဆရာႏွင့္အတူ ၿပံဳးရံုသာ ၿပံဳးႏိုင္ၾကေလေတာ့သတည္း။
ေဘာလုံးငါးလုံး
မေန႔ညက မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ဆီ က်ေနာ္ ဖုန္းဆက္ျဖစ္သည္။ သူ႔ဖုန္းကုိ သုံးခါေခၚတာ ေခၚမရ။ ဘာျဖစ္ပါလိမ့္ဟု စုိးရိမ္ကာ ညလယ္မွာ တစ္ၾကိမ္္ ထပ္ေခၚၾကည့္မိသည္။ ထုိအခါမွ “ ဟဲလုိ ” ဟူေသာ သူ႔နွဳတ္ဆက္သံကုိ ၾကားရသည္။
“ဟဲလုိ ေနေကာင္းရဲ့လားဗ်။ က်ေနာ္ဖုန္းဆက္တာ ဒါနဲ႔ပါဆုိ ေလးခါ႐ွိျပီ။ အလုပ္ေတြ ႐ွုပ္ေနတယ္ထင္တယ္” ဟု က်ေနာ္ ေမးလုိက္မိသည္။
“အလုပ္ေတြ ႐ွုပ္တာေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ဗ်ာ။ စက္ေတြက ဟုိကေဖာက္ ဒီကေဖာက္ဆုိေတာ့ ပုိဆုိးတာေပါ့။ မိန္းမေတာင္ သူဖုန္းေခၚတာ မကုိင္လုိ႔ဆုိျပီး စိတ္ေတြ ဆုိးေနေသးတယ္။ သူကလည္း စကား ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာခ်င္၊ ကုိယ္ကလည္း စက္ေတြပ်က္တာကုိ နားမလည္ဘဲ ပစၥည္းမထြက္ရင္္ ေျပာခ်င္ဆုိခ်င္တဲ့ သူေဌးအေျပာလည္း မခံခ်င္ေတာ့ ကုိယ္နားရမယ့္ အခ်ိန္ပါ ေလွ်ာက္လုပ္ေပးရင္းနဲ႔ အလုပ္႐ွုပ္႐ုံတင္ မကဘူး။ စိတ္ပါ႐ွုပ္တယ္ဗ်ဳိ႔” ဟု သူက မနားတမ္း ရင္ဖြင့္လုိက္သည္။
သူေျပာတာ မွန္သည္။ က်ေနာ္တုိ႔ ကုိရီးယား၌ လုပ္ေနကုိင္ေနရတာေတြကုိ ဒီမွာ လုပ္ေနသူ အခ်င္းခ်င္းသာ နားလည္နဳိင္မည္ ထင္သည္။ ခက္ခဲပင္ပန္းျပီး ဇယ္စက္သလုိ လုပ္ကုိင္ေနရသည့္ အလုပ္က မ်ားသည္။
ထုိ႔အျပင္ အႏၱရာယ္႐ွိတာ၊ က်န္းမာေရး ထိခုိက္မွာကုိလည္း အခန္းထဲမွာ ႐ွိေနစဥ္ေလာက္သာ တခါတခါ စဥ္းစား စုိးရိမ္မိၾကသည္။ စက္႐ုံထဲ ၀င္သြားသည္နွင့္ တျပိဳင္နက္ စိုးစဥ္းမွ် မစဥ္းစားျဖစ္ေတာ့။ စက္မွ ထုတ္ေပးလုိက္သည့္ ပစၥည္းမ်ားကုိ ထုပ္ပုိးရ၊ စက္တစ္ခုမွ ထြက္လာေသာ ကုန္ေခ်ာကုိ ဆြဲထုတ္ျပီး၊ ကုန္ၾကမ္းျပန္ထည့္၊ ျပီး ေနာက္စက္တစ္လုံးဆီ ဆက္သြား၊ ဆက္လုပ္နွင့္ အသက္ပင္ မွန္ေအာင္ ႐ွဴျဖစ္သည္ မထင္။
“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ၾကင္စဦး ခြဲခြါခဲ့ရသူမုိ႔ ပုိျပီး ဂ႐ုစုိက္သင့္တယ္” က်ေနာ္က အရယ္တ၀က္နွင့္ စကားဆက္လုိက္သည္။
ေျပာရလွ်င္ သူ႔အမ်ဳိးသမီးက စင္ကာပူမွာ။ စင္ကာပူမွာမုိ႔ ေတာ္ေသးသည္။ ကုိယ့္နဳိင္ငံမွာသာဆုိလွ်င္ သတိရသည့္အခါ၊ ရင္ထဲ႐ွိတာေတြ ေျပာခ်င္သည့္အခါမွာေတာင္ ကမၻာ့အခ်မ္းသာဆုံး နဳိင္ငံတစ္နဳိင္ငံကပင္ သတ္မွတ္မထားသည့္ ဖုန္းဆက္ခမ်ားနွင့္ ခက္ရေခ်ေတာ့မည္။
“အက်ဳိးအေၾကာင္း ေမးလ္ပဲ လွမ္းပုိ႔ထားရမွာပဲ” သူက ခပ္ေအးေအး ျပန္ေျပာသည္။ သူ႔ဇနီးသည္ကုိ သူ မခ်စ္၍ မဟုတ္။ ေယာက်္ားခ်င္း စကားေျပာၾကေတာ့ သူ႔မွာလည္း ဟန္ကုိယ့္ဖုိ႔ လုပ္ရသည္သာ။ သုိ႔ေသာ္လည္း က်ေနာ့္မွာ မိတ္ေဆြရင္းေတြမုိ႔ စုိးရိမ္စိတ္တ၀က္၊ အရယ္၊အေနာက္တ၀က္နွင့္
“ တုိက္ဆုိင္မယ္ထင္တယ္။ အခ်ိန္ရမယ္ဆုိ က်ေနာ္ ဖတ္ထားတဲ့ စာတစ္ေၾကာင္း၊ နွစ္ေၾကာင္းေလာက္ ေျပာခြင့္ျပဳမလားဗ်” ဟု ေမးလုိက္မိသည္။
သူကလည္း “ေျပာစမ္းဗ်ာ” ဟု မဆုိင္းမတြ ျပန္ေျပာသည္။
“ေအးဗ်ာ ဖတ္ဖူးျပီးျပီလားေတာ့ က်ေနာ္မသိဘူး။ ကုိကာကုိလာကုမၸဏီရဲ့ အမွဳေဆာင္ အရာ႐ွိခ်ဳပ္ၾကီး Bryan Dyson ကေျပာခဲ့တာေလး-ဗ်ာ။ သူေျပာတာက ဘ၀ဆိုတာကုိ -- ေဘာလုံးငါးလုံးကုိ ေလထဲမွာ လက္နဲ႔ လွည့္ကစားေနရတဲ့ ကစားပြဲတစ္ခု အျဖစ္ ပုံေဖာ္ၾကည့္လုိက္ပါ။ ေဘာလုံးေတြကုိေတာ့ အလုပ္၊ မိသားစု၊ က်န္းမာေရး၊ မိတ္ေဆြနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ဆုိျပီး အမည္ေတြေပးပါ။ ျပီး ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ ဒီေဘာလုံး ငါးလုံးကုိ ေလဟာနယ္ထဲမွာ ထိန္းထားပါ။
အလုပ္ဆုိတာ ရာဘာေဘာလုံးရယ္လုိ႔ မၾကာမတင္ပဲ ခင္ဗ်ား သိလာလိမ့္မယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဒီေဘာလုံးကုိ ခင္ဗ်ား လြတ္က်ခဲ့ရင္ သူက အေပၚကုိ အလုိလုိုိ ျပန္ခုန္တက္လာမွာမုိ႔ပဲ။
ဒါေပမယ့္ အျခားေဘာလုံးေတြျဖစ္တဲ့ မိသားစု၊ က်န္းမာေရး၊ မိတ္ေဆြနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ ဆိုတဲ့ ေဘာလုံးေတြကေတာ့ ဖန္သားေတြနဲ႔ လုပ္ထားတာေတြပါ။ အဲဒီအထဲက တစ္ခုကုိ ခင္ဗ်ား လြတ္က်ရင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလုိ႔ မရတဲ့ ျခစ္ရာ ပြန္းရာ ဒဏ္ရာနဲ႔ ပ်က္စီးတာေတြ အျပင္၊ အစိပ္စိပ္ အျမြာျမြာ ကြဲေၾကတာမ်ဳိးေတာင္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ သူတို႔ေတြဟာ အေကာင္းပကတိလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ရွိလာေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားဟာ ဒီအျခင္းအရာေတြကုိ နားလည္ရမွာျဖစ္သလုိ၊ ဖန္သားေဘာလုံးေတြ လြတ္က်မသြားဖုိ႔ အတြက္လည္း ကုိယ္စြမ္းရွိသမွ် ၾကိဳးစား အားထုတ္သြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္ တဲ့ဗ်ား။”
“ဟဲလုိ ၾကားရဲ့လားဗ်” ဖုန္းထဲ အသံတိတ္ေန၍ က်ေနာ္ မတင္မက် ေမးမိသည္။
“ၾကားပါတယ္ဗ်။ ေနာက္မွ က်ေနာ္ ဖုန္းျပန္ေခၚမယ္။ ခု က်ေနာ့္ မိန္းမဆီ ဖုန္းဆက္ၾကည့္ဦးမယ္” ေျပာျပီး ႐ုတ္တရက္ သူဖုန္းခ်သြားသည္။
က်ေနာ္ထင္သည္။ ဒီအခ်ိန္က်မွ သူဆက္မည့္ဖုန္းကုိ စင္ကာပူက မမ ကုိင္လုိ႔ကေတာ့ အိပ္ပ်က္ည တစ္ည တုိးေခ် ဦးေရာ့မည္။
Monday, March 28, 2011
ကုိမုိးေကာင္း၏ က်န္းမာေရး အေျခအေန စိုးရိမ္အဆင့္သုိ႔ ေရာက္ရွိ
(၁)ကိုေမာ္ၾကီး (ဖုန္း- ၀၁၀ ၆၅၅၁ ၄၄၄၀)
(၂) ကိုရႊန္းဝင့္ႏြယ္(ဖုန္း-၀၁၀ ၅၁၃၂ ၅၂၉၉)
(၃) ကိုေဇယ်ာတင့္ (ဖုန္း-၀၁၀ ၉၈၃၈ ၁၉၈၆)
Saturday, March 26, 2011
မိုးတိမ္မ်ား
ေရးသားသူ — ျမင့္မိုးေအာင္
ဓာတ္ပံုမ်ားကို google မွ ရယူပါသည္။
Friday, March 25, 2011
ႏွလုံးသားေလးေတြ မေ၀းေစခ်င္
ဂဂါၤျမစ္ဆီ ကုိယ္လက္သန္႔စင္ဖုိ႔ ၾကြလာတဲ႔ ဟိႏၵဴသူေတာ္စင္ၾကီး တစ္ပါးဟာ ျမစ္ကမ္းပါးေပၚမွာ တစ္ဦးကုိ တစ္ဦး ေဒါသတၾကီး ေအာ္ဟစ္ေျပာဆုိေနၾကတဲ႔ မိသားစု၀င္ တခ်ဳိ႕ကုိ ျမင္ေတာ္မူတယ္။ ဒီအခါ သူ႔ရဲ႕ ေနာက္လုိက္ တပည္႔ေတြဖက္ လွည္႔ကာ ျပဳံးေတာ္မူရင္း
“ေဒါသထြက္ေနၾကတဲ႔ လူေတြဟာ ဘာေၾကာင္႔ တစ္ဦးကုိ တစ္ဦး ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ေျပာဆုိေနၾကရတာလဲ” လုိ႔ ေမးေတာ္မူပါတယ္။
ေနာက္ပါတပည္႔ေတြလည္း ခဏတာ စဥ္းစားျပီး အဲဒီထဲက တပည္႔တစ္ဦးက
“ကုိယ္႔စိတ္ကုိယ္ ထိန္းခ်ဳပ္နဳိင္စြမ္းေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ႔ အတြက္ ေအာ္ဟစ္မိတာျဖစ္ပါတယ္” လုိ႔ ျပန္ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။
သူေတာ္စင္ၾကီးက
“ စိတ္မထိန္းနဳိင္တဲ့အတြက္ ဆုိဦးေတာ့ ကုိယ္ေဒါသျဖစ္ေနတဲ႔ လူဟာ ကုိယ္႔ေဘးနားမွာ ႐ွိေနပါလွ်က္နဲ႔ ဘာေၾကာင္႔ အသံကုန္ ေအာ္ဟစ္ ေျပာဆုိတာေတြ လုပ္ေနစရာလုိလဲ။ ကုိယ္ေျပာခ်င္တဲ႔ စကားေတြကုိ ေအးေဆးညင္သာတဲ႔ ေလသံနဲ႔လည္း ေျပာဆုိနဳိင္တာပဲမဟုတ္လား” လုိ႔ ထပ္ေမးလုိက္ျပန္ပါတယ္။
တပည္႔ေတြကလည္း အေျဖေတြ ထပ္ေပးၾကျပန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဘယ္သူကမွ တစ္ဦးအေျဖကုိ တစ္ဦး အားရေက်နပ္မွဳ မ႐ွိၾကဘူး။
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ႔ သူေတာ္စင္ၾကီးက
“လူနွစ္ဦး တစ္ဦးကုိ တစ္ဦး စိတ္ဆုိးေဒါသ ျဖစ္ၾကတဲ႔အခါ သူတုိ႔ရဲ႕ နွလုံးသား နွစ္ခုဟာ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု အေတာ္ေလး ကြာေ၀းသြားၾကတယ္။ အဲဒီေတာ႔ သည္အကြာအေ၀းကုိ ကာမိျပီး တစ္ဦးစကား တစ္ဦး ၾကားနဳိင္ဖုိ႔ အတြက္ သူတုိ႔ဟာ သံကုန္ ေအာ္ေျပာတာေတြ လုပ္လာရတယ္။
ပုိျပီးေတာ႔ သူတုိ႔ ေဒါသျဖစ္ေလ၊ ပုိျပီး ေ၀း,ေ၀းသြားတဲ႔ သူတုိ႔နွလုံးသားနွစ္ခု တစ္ခုကုိတစ္ခု ၾကားေနနဳိင္ဖုိ႔ုိ ပုိျပီး အားစိုက္ကာ ေအာ္,ေအာ္ေျပာလာရေလ ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။
လူနွစ္ဦး ခ်စ္ခင္စုံမက္ေနၾကရင္ေကာ ဘာျဖစ္မယ္ထင္သလဲ။ သူတုိ႔နွစ္ဦး တစ္ဦးကုိ တစ္ဦး စကားခ်ဳိသာ ေျပာၾက႐ုံမွတပါး တျခားေအာ္ဟစ္ေျပာဆုိေနစရာ အေၾကာင္းမ႐ွိဘူးေလ။ ဘာ႔ေၾကာင္႔လဲဆုိေတာ႔ သူ႔တုိ႔နွလုံးသား နွစ္ခုဟာ အလြန္တရာ နီးကပ္ေနၾကလုိ႔ေပါ႔။ သူတုိ႔ နွလုံးသား နွစ္ခုၾကားက အကြာအေ၀းဟာ မ႐ွိရင္လည္းမ႐ွိေတာ႔ဘူး။ ႐ွိရင္လည္း မေျပာပေလာက္႐ုံသာ ႐ွိေတာ႔မယ္။”
ဆက္လက္ျပီး သူက
“တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ဆထက္ တုိးျပီး ခ်စ္ခင္ၾကလာတဲ႔ အခါ ဘာေတြျဖစ္လာမယ္ ထင္လဲ။ သူတုိ႔ နွစ္ကုိယ္ၾကား တုိးတုိးေလးသာ ေျပာၾကေတာ႔မွာေပါ႔။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြနဲ႔ တစ္ဦးကုိ တစ္ဦး ပုိလုိ႔လည္း ကၽြမ္း၀င္နီးကပ္လာၾကေတာ့မွာေပါ့။ ေနာက္ဆုံး တီးတုိးညွင္သာ စကားဆုိေနဖုိ႔ေတာင္ မလုိေတာ႔ပဲ တစ္ဦးကုိ တစ္ဦးၾကည္႔ျမင္ ေနရ႐ုံနဲ႔တင္ ျပီးျပည္႔စုံေနေတာ႔မွာေပါ့။ ဒါကေတာ႔ တစ္ဦးကုိ တစ္ဦးေမတၱာ႐ွိၾကတဲ႔ အခါ လူနွစ္ဦးရဲ႕ နီးစပ္မွဳပါ။”
သူက ေနာက္လုိက္တပည္႔ေတြကုိၾကည္႔ရင္း
“ဒါေၾကာင္႔ သင္တုိ႔ အျငင္းအခုံေတြ ျဖစ္ၾကခ်ိန္မွာ သင္တုိ႔ရဲ႕ နွလုံးသားေလးေတြကုိ သည့္ထက္ပိုကာ ေ၀းကြာခြင့္ မျပဳလုိက္ၾကပါနဲ႔။ နွလုံးသားေလးေတြ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ဒီလုိ ေ၀းကြာေနၾကစဥ္မွာလည္း စကားေတြ ထပ္ခါ ဆုိမေနၾကပါနဲ႔႔။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ ျပန္ဆုံစည္းဖုိ႔ရာ လမ္းစ မျမင္တဲ႔ အင္မတန္ အလွမ္းကြာေ၀းသြားတဲ႔ ေန႔တစ္ေန႔ ဆီကုိ ဆုိက္ေရာက္သြားပါလိမ္႔မယ္။ သာဓက အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ကြာ႐ွင္းျပတ္စဲျခင္းေတြ ျပဳလုပ္ရာ တရား႐ုံးေတြထဲမွာ ဇာတ္သိမ္းေကာင္း ဇာတ္သိမ္းသြားရတာမ်ဳိးေပါ႔” လုိ႔ ေျပာဆုိရင္း စကားကုိ အဆုံးသတ္လုိက္ပါေတာ႔တယ္။
မူရင္း- Why We Shout When In Anger
Thursday, March 24, 2011
အားလံုးအတြက္ အားလံုးပါ၀င္ၾကဖို႕ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။
ေရးသားသူ — စိုးမိုးသူ
မဂၤလာပါ ကိုရီးယားေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအေပါင္းတို႕
ကိုရီးယားရဲ့ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ရာသီဥတုဒဏ္ကို အံတုပင္ပန္းတဲ့ အလုပ္ေတြကိုလုပ္ အထီးက်န္ျခင္းဒဏ္ကို လွ်စ္လွ်ဴရႈျပီး မိမိတို႕ရဲ့ မိသားစု အနာဂတ္အတြက္ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ေနၾကတဲ့ ညီအကိုေမာင္ႏွမ အေပါင္းတုိ႕ကို ေလးစားပါတယ္။
အားလံုး ကိုရီးယားကို ၀င္လာၾကစဥ္တုန္းကလို က်န္းက်န္းမာမာနဲ႕ရွိၾကျပီး အမိႏိုင္ငံကို ျပန္တဲ့အခါလဲ က်န္းက်န္းမာမာရွိၾကပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းပါတယ္။
က်ေနာ္တို႕အတြက္ က်န္းမာျခင္းဟာ ဘယ္အရာႏွင့္မွ လဲလို႕မရတဲ့ လာဘ္ၾကီးတပါးပါ။
အဲဒီ လာဘ္ၾကီး ဆံုးရံႈးတာနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ရဲ့ အနာဂတ္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြလည္း ယိမ္းယိုင္ၾကရတယ္ဆိုတာအားလံုး သေဘာေပါက္ထားၾကမယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္။
အားလံုးသိထားၾကတဲ့အတိုင္း က်ေနာ္တို႕ရဲ့ တႏိုင္ငံတည္းသားလည္းျဖစ္၊ ဘ၀တူေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား လည္းျဖစ္၊ အမိႏိုင္ငံနဲ႕လူမ်ိဳးအတြက္ ကာလၾကာရွည္စြာ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ ႏိုင္ငံေရး က႑ေတြမွာ တက္တက္ၾကြၾကြေဆာင္ရြက္ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ ကိုေအာင္ႏိုင္၀င္း(ဖုိးႏိုင္)ဟာ ကင္ဆာေရာဂါဆိုးေၾကာင့္ ၁၅နာရီၾကာေမ့ေဆးေပး ခြဲစိပ္ခံရျပီး လနဲ႕ခ်ီျပီး တကိုယ္လံုး လႈပ္မရတဲ့ အေနအထားနဲ႕ ေဆးရံုးမွာ ရုန္းကန္ တင္းခံေနေနပါတယ္။
ေဆး၀ါးခကလည္း ေၾကာက္ခမန္းလိလိပါပဲ။ ခန္းမွန္းေခ် ၀မ္သိန္း၂၀၀နီးပါး ကုန္က်ရမယ့္ အေျခအေနပါ။
က်ေနာ္တို႕ ကိုယ္တိုင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သူတပါးပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးေရာက္ရင္ အၾကီးအက်ယ္ တုန္လႈပ္ၾကမွာပါ။
ကိုဖိုးႏိုင္လည္း လူသားတေယာက္ပါ။ဒါေပမယ့္ ညီအကိုေမာင္ႏွမအေပါင္းနဲ႕ ကိုရီးယားလူမႈအသိုက္အ၀န္းက သူ႕အတြက္ တတ္အားသေလာက္၀ိုင္း၀န္းၾကိဳးစားေပးေနၾကတာကို ၾကားသိေနရတဲ့အတြက္ အင္အားျဖစ္ျပီး ေတာင့္ခံေနႏိုင္ေနတာပါ။
ကိုဖုိးႏိုင္အတြက္ ကိုရီးယားလူမ်ိဳးေတြနဲ႕ အဖြဲ႕အစည္းေတြ လွဴဖို႕အတြက္ သက္သက္ဖြင့္ထားတဲ့ ဘဏ္ထဲကို ကိုရီးယားႏိုင္ငံသားေတြနဲ႕ ကိုရီးယား အဖြဲ႕အစည္းေတြက တတ္အားသေလာက္ ၀ိုင္း၀န္းလွဴဒါန္းၾကတာ မတ္လ ၇ရက္ေန႕အထိ ၀မ္သိန္း 5,364,494 ရွိသြားပါျပီ။
ကိုရီးယားရဲ့ ထင္ရွားတဲ့ Daum.net အင္တာနက္၀က္ဘ္ဆိုဒ္ အလွဴက႑ကေနျပီး ကိုရီးယားျပည္သူေတြ ၀ိုင္း၀န္း လွဴဒါန္းႏိုင္ဖို႕လည္း ၾကိဳးစားေနပါတယ္။
အလွဴဆိုဒ္ၾကည့္ရန္
ဒီေနရာမွာ ကိုဖိုးႏိုင္အေျခအေနနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး က်ေနာ္တို႕ ညီအကိုေမာင္ႏွမအေပါင္းကို တင္ျပခ်င္ တာကေတာ့ ဖိုးႏိုင္အခုလို ၾကီးမားတဲ့ ေဆးကုသခကို ေပးရတာက ကိုရီးယားအစိုးရဟာ ဖိုးႏိုင္လို အေထာက္အထားမဲ့ အလုပ္သမားေတြ(အိုဗာစေတးအလုပ္သမား)ကို က်န္းမာေရးအာမခံစနစ္မွာ ပါ၀င္ခြင့္မေပးလို႕ သူမ်ားထက္ပိုျပီး ေဆးကုသခကို အဆမတန္ ေပးေဆာင္ေနရတာျဖစ္ပါတယ္။
ဖိုးႏိုင္ကေတာ့ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြေၾကာင့္ ေျဖရွင္းႏိုင္ေပမယ့္ သူ႕လိုပဲ ေနာင္ကိုလည္း အခုလို အေျခအေနမိ်ဳး ျဖစ္လာမယ့္ အျခားႏုိင္ငံျခားသားေတြဆိုရင္ ဒီေလာက္ၾကီးမားတဲ့ ေဆးကုသခကို တတ္ႏိုင္မွာမဟုတ္သလို အခုလို ေဆးကုသခေတြ အဆမတန္ေပးေဆာင္ေနရတဲ့ အေျခအေနကေန ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ အေျခအေနတရပ္ အျဖစ္ကို အျမန္ဆံုးတုိးတက္ေျပာင္းလဲဖို႕ ကာယကံရွင္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား က်ေနာ္တို႕အားလံုးမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။
တရား၀င္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အုိဗာစေတးပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးဟာ ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း ကိုရီးယားႏိုင္ငံရဲ့ စီးပြားေရးအတြက္ ေခၽြးေျမက်ျပီး အလုပ္လုပ္ကိုင္ေပးေနၾကတဲ့ အလုပ္သမားေတြပဲျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကိုရီးယားႏိုင္ငံဟာ က်ေနာ္တို႕ရဲ့ လုပ္အားေတြကိုေတာ့ ေန႕စဥ္ ေစ်းေပါေပါနဲ႕ အရယူေနျပီး က်ေနာ္တို႕ အလုပ္သမားေတြ မက်န္းမမာျဖစ္တဲ့အခါမွာ ဗီစာမရွိလို႕ ဘာမရွိလို႕ဆိုျပီး ပံုစံမ်ိဳးစုံနဲ႕ ဘာအာမခံစနစ္ကိုမွ ခံစားခြင့္မေပးပဲ လ်စ္လွ်ဴရႈထားတဲ့ ကိုရီးယားအစိုးရရဲ့ စနစ္ကို ကာယကံရွင္ျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္တို႕တေတြက ဘာသံမွ မထြက္ပဲ ေခါင္းငံု႕ခံေနရင္ေတာ့ ေနာင္လည္း ဒီအတိုင္းပဲ ေခါင္းပံုျဖတ္ခံခံေနၾကရ လ်စ္လွ်ဴရႈ ခံေနၾကရဦးမွာပါ။
က်ေနာ္တို႕တေတြ အားလံုးအတြက္ က်န္းမာေရးက အထူး အထူး အေရးၾကီးသလို အကယ္၍ူ မက်န္းမမာျဖစ္ေစဦးေတာ့ ၾကိဳးစားပမ္းစား ရွာေဖြထားသမွ်ေလးေတြ ေဆးကုခေၾကာင့္ မကုန္ခန္းသြားေအာင္ က်န္းမာေရးအာမခံစနစ္ဆ္ိုတာကို အလုပ္သမားတိုင္း ခံစားခြင့္ရွိရေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခြင့္အေရးဆိုတာ ခလုပ္ႏွိပ္လိုက္ယံုနဲ႕ ကိုယ့္ေရွ႕ကို အလုိအေလွ်ာက္ ေရာက္လာတဲ့ ဓာတ္ေလွကားလို အရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကာယကံရွင္ေတြ ကိုယ္တိုင္ ၀ိုင္း၀န္း အသံထုတ္ အသံျဖန္႕ ေတာင္းဆို လုပ္ေဆာင္မွ ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကိုရီးယားေရာက္ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားအပါအ၀င္ ေရႊ႕ေျပာင္းသူတို႕ဘ၀ကို ေတးသီခ်င္းနဲ႕ ေရးစပ္ျပီးကိုရီးယား လူမႈအသိုက္အ၀န္းမွာ သီဆိုေဖ်ာ္ေျဖရင္း ေရႊ႕ေျပာင္းသူတို႕ ဘ၀ကို ကိုရီးယားလူမ်ိဳးေတြ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ နားလည္းတတ္ျပီး မျပည့္စံုတဲ့ အေျခအေနေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္မယ့္ ဥပေဒေပၚေပါက္လာတဲ့အထိ အႏုပညာနဲ႕ၾကိဳးပမ္းေနတဲ့ Stop Crackdown (ဖိႏွိပ္မႈေတြ ရပ္ဆိုင္းလိုက္) တီး၀ိုင္းက ကိုရီးယားနံမည္ၾကီး ေရာ့ခ္တီး၀ိုင္းမ်ားျဖစ္တဲ့No Brain, Huckleberry Finn, Tibet အဆိုေတာ္ Karek Pamperတို႕နဲ႕အတူ လာမယ့္ မတ္လ ၂၇ရက္ တနဂၤေႏြ ညေန ၄နာရီမွ ၆နာရီခြဲအထိ ဖိုးႏုိင္ေဆး၀ါးခ ရံပံုေငြရွာပြဲနဲ႕ အေထာက္ အထား မဲ့ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား လူလိုသူလို က်န္းမာေရးဆိုင္ရာကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈစနစ္တခု ေပၚေပါက္ေရးအတြက္ လူ႕အခြင့္ ဆိုင္ရာ ဂီတစတိတ္ရိႈးပြဲကို ျပဳလုပ္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။
စတိတ္ရိႈးပြဲရဲ့ ေခါင္းစဥ္ကေတာ့ “က်ေနာ္... မက်န္းမမာျဖစ္ခြင့္ေတာင္မရွိပါ”ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီပြဲကို ကာယကံရွင္ ေရႊ႕ေျပာင္းသူတို႕၊ ကိုရီးယားျပည္သူတို႕ ပူးေပါင္းတက္ေရာက္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးပမ္းေနပါတယ္။
က်ေနာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အားလံုးအေနနဲ႕လည္း ဖုိးႏိုင္အတြက္လည္းျဖစ္ ဖိုးႏိုင္လို က်န္းမာေရးအေျခအေနမေကာင္းတဲ့အေျခအေနကို ၾကံဳေတြ႕လာဦးမယ့္ ဘ၀တူေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ အတြက္လည္းျဖစ္တဲ့ အခုလို စုေပါင္းအားထုတ္မႈအေပၚ စိတ္ပါ၀င္စားစြာနဲ႕ ပူးေပါင္းပါ၀င္ေပးၾကဖို႕ ေလးနက္စြာ တိုက္တြန္းအပ္ပါတယ္။
စတိတ္ရိႈးပြဲေတာ္ အေသးစိတ္
ေခါင္းစဥ္။ ။ ေရႊ႕ေျပာင္းသူတို႕ဘ၀ကို ေတးသီခ်င္းျဖင့္ ေဖၚက်ဴးတဲ့ စေတာ့ခရက္ေဒါင္းတီး၀ိုင္းရဲ့ လူ႕အခြင့္အေရးမ်ိဳးေစ့ ရွင္သန္ေစျခင္းအစီအစဥ္“က်ေနာ္…မက်န္းမမာျဖစ္ခြင့္ေတာင္ မရွိပါ”
ေန႕ရက္။ ။ မတ္လ ၂၇ရက္ ေန႕လယ္ ၄နာရီမွ ၆နာရီခြဲအထိ
ေနရာ။ ။ Sound Holic concert hall
လမ္းညႊန္။ ။ ေျမေအာက္ရထားလိုင္းအမွတ္၂ (အစိမ္းေရာင္လိုင္း) 홍대입구(Hongik Univ. station) ထြက္ေပါက္၅မွထြက္ျပီး လမ္းညြန္ေျမပံုအတိုင္း ေလွ်ာက္ပါ။
လက္မွတ္။ ။ တေစာင္ ၀မ္ ၂ေသာင္း
လက္မွတ္မ်ားကို ကို၀ုိင္း(၀၁၀ ၂၃၃၁ ၂၄၅၇)၊ ဦးေဇမင္းေအာင္ (၀၁၀ ၈၉၀၃ ၆၆၉၃)၊
ဦးတင္ယဥ္ (၀၁၆ ၂၄၈ ၃၃၃၈)၊ ကိုစိုးသီဟ(၀၁၀ ၃၂၃၃ ၇၅၁၃) မွတဆင့္ ၀ယ္ယူႏိုင္ပါတယ္။
အခုလို လႈပ္ရွားမႈမွာ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် တတ္အားသ၍ ၀ိုင္း၀န္းေဆာင္ရြက္လိုတဲ့ ေစတနာရွင္ ညီအကိုေမာင္ႏွမအေပါင္းကို ၾကိဳဆိုပါတယ္။
ေဆာင္ရြက္လိုသူမ်ားအေနနဲ႕ ဆက္သြယ္ရန္ ကိုစိုးမုိးသူ(၀၁၀ ၇၁၅၅ ၆၅၈၁)။
အားလံုး က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္စရာ ဘ၀ အနာဂတ္ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႕ ဆုေတာင္းလွ်က္
စိုးမုိးသူ (စေတာ့ခရက္ေဒါင္းတီး၀ိုင္း)
ေဖ်ာ္ေျဖမယ့္ တီး၀ိုင္းမ်ားကို ေလ့လာရန္။
(၁) စေတာ့ခရက္ေဒါင္း
ၾကည့္ရႈရန္ လင့္ခ္ 
(၂)No Brain
ၾကည့္ရႈရန္ လင့္ခ္ 
(3) Huckleberry Finn
ၾကည့္ရႈရန္ လင့္ခ္
(4) Tibet အဆိုေတာ္ Karek Pamper
ၾကည့္ရႈရန္ လင့္ခ္
ပြဲေတာ္က်င္းပမယ့္ ေနရာ ေျမပံု။ ။
Tuesday, March 22, 2011
AMIERAN Oriental Restaurant ဖြင့္ပြဲ
ျမန္မာ အပါအ၀င္ အေရွ႕တိုင္း အစားအေသာက္ေတြကို ကိုရီးယားစတိုင္နဲ႔ ေရာင္းခ်မယ့္ “အျမဲတမ္း” AMIERAN အေရွ႕တိုင္း စားေသာက္ဆိုင္ကို ဆုိလ္းၿမိဳ႕ ေဆာဒဲမြန္းအရပ္မွာ ဖြင့္လွစ္လိုက္ပါၿပီ။
မတ္လ ၂၆၊ စေနေန႔၊ ညေန ၃ နာရီကေန ည ၉ နာရီအထိ ဆိုင္ဖြင့္ပြဲ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ ျမန္မာမိတ္ေဆြမ်ားကို အထူး တည္ခင္း ေရာင္းခ်ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မိတ္သဂၤဟာအမ်ား ႂကြေရာက္ သုံးေဆာင္အားေပးၾကပါလို႔ က်ေနာ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ဦးက ေမတၱာေရွ႕ထား၍ ဖိတ္ၾကားအပ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား...
လိပ္စာလမ္းၫႊန္ကို ေအာက္မွာ ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္...
၀ီစီတလက္
၊ ၁ ၊
ထိုေန႔က အခမ္းအနားတခု အၿပီး ၀ိုင္း၀န္း လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကေသာ မိတ္ေဆြတစု ညေနစာ စားေနၾကစဥ္ မိတ္ေဆြႀကီး ကိုခင္ေမာင္ရင္က စကားတခု ေျပာပါသည္။
“မေန႔ကဗ်ာ… က်ေနာ့္ စက္႐ုံေရွ႕နားမွာ လမ္းလာျပင္တယ္။ ကား အ၀င္အထြက္ကလည္းမ်ား လူကလည္းမ်ား ဆိုေတာ့၊ လူတေယာက္က ယာဥ္ေၾကာ ထိန္းေပးရတယ္။ အမွန္က အဲဒီအလုပ္ကို ရဲက လုပ္ရမွာ။ ဒါေပမယ့္ ရဲက အခ်ိန္ျပည့္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ အဲဒါမ်ိဳးေတြကို ကူညီ လုပ္ကိုင္ေပးတဲ့ လူမႈ၀န္ထမ္းအဖြဲ႕က လူကို တာ၀န္ ခ်ေပးထားတာဗ်။ အဲဒီလူရဲ့ ၀ီစီသံကို ရႊီးခနဲ… ရႊီးခနဲ…
တေနကုန္ ၾကားေနရတယ္။ က်ေနာ္ အလုပ္လုပ္ေနရင္း သူ႔ကို တေစ့တေစာင္း ၾကည့္မိတယ္။ ေနပူႀကီးထဲမွာဗ်ာ၊ အေတာ္ပင္ပန္းရွာမွာပါ။ တေနကုန္ ၀ီစီမႈတ္ရတာ ဘယ္သက္သာမလဲ။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ သူ႔တာ၀န္ ကုန္တဲ့ အခ်ိန္အထိ အားအျပည့္ မာန္အျပည့္ ၀ီစီသံ အျပည့္နဲ႔ လုပ္သြားတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။”
သူ႔စကား အဆုံးသတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ အေၾကာင္းသိတဲ့ ကိုသူရက - “ဒါဆို ခင္ဗ်ား ဒီေန႔ ကိုေပၚ့ကို ၀ီစီတလက္ ေပးထားခဲ့တယ္ေပါ့” ဟု ၀င္ေထာက္လိုက္သည္။
“၀ါး” ဆိုေသာ ရယ္ေမာသံက အားလုံးကိုယ္စီထံမွ ထြက္ေပၚလာၿပီး က်ယ္ေလာင္ ျမည္ဟိန္းသြားခဲ့သည္။
ရယ္သံအတိတ္မွာ ကိုေနထြန္းႏိုင္က ၀င္ေျပာလိုက္ျပန္သည္။
“ဒါဆိုရင္ ကိုေပၚ့ကို ေပးထားတဲ့ ၀ီစီကို ျပန္မသိမ္းဘဲ အျမဲေပးထားဖို႔ က်ေနာ္ အဆုိျပဳပါတယ္” တဲ့။
သူ႔စကားအဆုံးမွာေတာ့ အားလုံးရဲ့ တေယာက္တခြန္း ေျပာသံေတြ စည္ေ၀သြားျပန္သည္။
ေန႔လယ္က လုပ္ခဲ့သည့္ အခမ္းအနားကို က်ေနာ္တို႔အားလုံး ၀ိုင္း၀န္း လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ႏွစ္လေက်ာ္ေလာက္ ကတည္းက အစည္းအေ၀းထိုင္ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြး လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္လည္း အမ်ားထဲက တေယာက္ အျဖစ္ က်ရာ တာ၀န္ ၀င္လုပ္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေပမယ့္ လုပ္ရင္းကိုင္ရင္းႏွင့္ ကိစၥရပ္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ က်ေနာ္ ပါ၀င္ခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ မိတ္ေဆြမ်ားရဲ့ ယုံၾကည္မႈ တာ၀န္ေပးမႈအရ အခမ္းအနား တခုလုံးရဲ့ တာ၀န္ခံ ႀကီးၾကပ္သူ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ပြဲကလည္း စီစဥ္ထားသည့္အတိုင္း ေသေသသပ္သပ္ ခမ္းခမ္းနားနားျဖင့္ ၿပီးဆုံးခဲ့သည္။
လုပ္ငန္းတခု ေခ်ာေမာ ေအာင္ျမင္ သြားသည့္အခါ ပါ၀င္ လုပ္ေဆာင္သူ အားလုံးရဲ့ ရင္အစုံမွာ ပီတိစိတ္ေလးျဖင့္ ၾကည္ႏူးၾကရျမဲပင္ ျဖစ္ပါသည္။ မာန္ထည့္ထားေသာ စိတ္အဟုန္ကို ပီတိျဖင့္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာ့ခ်ကာ ကိုယ္ပင္ပန္းမႈကို ေမ့ေဖ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရသည္။ အေမာလည္း ေျဖရင္း, မနက္စာႏွင့္ ညစာကို ေပါင္းစားရင္း, ေကာင္းတာေလးေတြကို စားျမံဳ႕ျပန္ရင္း, မေကာင္းတာေလးေတြကို ေ၀ဖန္ရင္း ညစာ ထမင္းပြဲမွာ လူစုံတက္စုံ စုမိၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ စကားကို ပုံတိုပတ္စႏွင့္ ေျပာတတ္သည့္ ကိုခင္ေမာင္ရင္က ဒီေန႔ပြဲအတြင္း က်ေနာ့္ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္မႈကို ရည္ၫႊန္းလ်က္ အထက္ပါ စကားကို ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ပြဲအရွိန္ႏွင့္ တဆက္စပ္တည္း ရွိေနေသာ မိတ္ေဆြ ပရိသတ္ အားလုံး အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ထမင္း၀ိုင္းကေလး ျဖစ္သြားခဲ့ပါသည္။
က်ေနာ္တို႔ အားလုံး၏ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ ၀ိုင္း၀န္းလုပ္ကိုင္မႈေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္ ေခ်ာေမာရသည္ကို အားလုံး ၀မ္းသာ ပီတိ ျဖစ္ၾကရသလို၊ ကိုယ့္အထဲက တဦးတေယာက္၏ ႀကိဳးစားမႈကို အခ်င္းခ်င္း အသိအမွတ္ျပဳ အေလးအနက္ ထားသည္ကလည္း ႏွစ္သက္လိႈက္ေမာစရာ ေကာင္းလွပါေတာ့သည္။
၊ ၂ ၊
ထိုေန႔က အိမ္ျပန္ေတာ့ “၀ီစီတလက္” ဆိုသည့္ စကားလုံးက က်ေနာ့္ရင္တြင္ ခို၀င္ကပ္ပါလာသည္။
ယခုအခါ ၀ီစီႏွင့္ က်ေနာ္ ဘာမွ မဆိုင္ေတာ့ေသာ္လည္း ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ၀ီစီသည္ က်ေနာ့္အတြက္ ကစားစရာ တခု ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကေလးဘ၀က ၀ီစီကို ရႊီးခနဲ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ မႈတ္လိုက္ရသည့္ အရသာကို ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပံဳးမိရျပန္သည္။ ဘာေၾကာင့္ ၀ီစီမႈတ္တာက ငါ့ရဲ့ ကစားနည္း တခု ျဖစ္ခဲ့ရသလဲ…။ ၀ီစီကို စူးစူးရွရွ မႈတ္လိုက္တဲ့ အသံကို ဘာေၾကာင့္ သာယာမိသလဲ…။ တကယ္ေတာ့ ကေလးဘ၀က ဒီလို စဥ္းစားနည္းမ်ိဳး ဘယ္ စဥ္းစားခဲ့ပါ့မလဲ။ ကိုယ့္စိတ္ထဲ ေက်နပ္လို႔ ေပ်ာ္လို႔ မႈတ္ခဲ့တာပဲေပါ့။ လူႀကီးေတြက နားညည္းတယ္ တိတ္စမ္းလို႔ ေငါက္ရင္ ဘယ္ေက်နပ္မလဲ။
ကေလးေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ ၀ီစီမႈတ္တာကို ႏွစ္သက္သလဲ ဆိုတာေတာ့ ကေလးစိတ္ပညာ ဆရာေတြက ပိုနားလည္မယ္ ထင္ပါသည္။ က်ေနာ္ သိတာကေတာ့ က်ေနာ္ အပါအ၀င္ ကေလးတိုင္း ၀ီစီကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ မႈတ္ခဲ့ၾကသည္ကိုပင္။ ျဖစ္ႏိုင္တာ တခုက ကေလးဆိုတာ လူႀကီးေတြကို အတုခိုးတတ္သည့္ သေဘာေၾကာင့္ လူႀကီးေတြ ၀ီစီမႈတ္တာကို ၾကည့္ၿပီး ကေလးေတြ လိုက္မႈတ္သည္ ထင္ပါသည္။ ရဲသား တေယာက္လို၊ ဒိုင္လူႀကီး တေယာက္လို ၀ီစီ တရႊီရႊီ မႈတ္ရသူေတြကို အတုယူမိၾကမည္ ထင္သည္။ ဟိုလူႀကီးေတြက ဘာေၾကာင့္ပဲ ၀ီစီမႈတ္မႈတ္ ကိုယ္ကလည္း ကိုယ့္ေက်နပ္မႈႏွင့္ကိုယ္ ၀ီစီမႈတ္ကာ ကစားခဲ့ၾကသည္ဟု ထင္မိပါသည္။
လူႀကီးေတြကေကာ ဘာ့ေၾကာင့္ ၀ီစီ မႈတ္ၾကသလဲ။ လူ႔သမိုင္းမွာ ၀ီစီ ဘယ္အခ်ိန္က စေပၚသလဲ။ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးစီရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ ၀ီစီေတြက ဘယ္လို ရွိသလဲ။ ၀ီစီကို ဘယ္လို အဓိပၸာယ္နဲ႔ ဘယ္လို က႑ေတြမွာ အသုံးျပဳသလဲ။ လဲ လဲ စတဲ့ ၀ီစီယဥ္ေက်းမႈကို ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ အေတာ္ ေလးနက္သြားစရာ ရွိသည္။ စစ္စစ္ေတြးၾကည့္လွ်င္ ၀ီစီ ဆိုေသာ စကားက ျမန္မာစကား အစစ္ မဟုတ္။ အဂၤလိပ္မွ ေမြးစားယူထားေသာ စကား။ ျမန္မာ့ ေရွးအသုံးအရ ဆိုလွ်င္ “ခရာ”ဟု ဆိုရေပလိမ့္မည္။ ေသခ်ာသည္က ယေန႔တိုင္ ၀ီစီသည္ လူ႔ေလာကအတြက္ အသုံး၀င္ေနဆဲ ျဖစ္ျခင္းပင္။
၀ီစီသည္ လူတဦးက အျခား တဦး သို႔မဟုတ္ အမ်ားကို အခ်က္ေပးသည့္ သေဘာ၊ ၫႊန္ၾကားသည့္ သေဘာ၊ အမိန္႔ေပးသည့္ သေဘာ ျဖစ္သည္။ ၀ီစီသံသည္ အစျပဳျခင္း အနက္ကိုလည္း ေဆာင္သည္။ အဆုံးသတ္ျခင္း အနက္ကိုလည္း ေဆာင္သည္။ ခြင့္ျပဳသည့္ အနက္ကိုလည္း ေဆာင္သည္။ တားျမစ္သည့္ အနက္ကိုလည္း ေဆာင္သည္။ ထိန္းေက်ာင္းသည့္ အနက္ကိုလည္း ေဆာင္သည္။ ဒဏ္ခတ္သည့္ အနက္ကိုလည္း ေဆာင္သည္။ ၀ီစီသံရဲ့ ဘာသာစကားက တျပန္႔တေျပာသာပင္။
ထိုသို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အနက္ အဓိပၸာယ္ကို သိနားလည္ႏိုင္ရန္ ၀ီစီမႈတ္သူႏွင့္ နားေထာင္သူ ၾကားတြင္ ႀကိဳတင္နားလည္မႈ တခုေတာ့ ရွိထားရဦးမည္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၀ီစီကို မျဖစ္မေန သုံးရသည့္ အဖြဲ႕အစည္း ေနရာဌာနမ်ားတြင္ ၀ီစီ ဆိုင္ရာ သင္ၾကားခ်က္မ်ား ရွိထားၾကရသည္။ ေယဘုယ် အခ်က္ေလာက္ကေတာ့ အတုျမင္ အတတ္သင္ႏွင့္ပင္ လူတိုင္းလိုလို သိထားၾကၿပီး ျဖစ္ပါသည္။
နည္းနည္းေလာက္ သတိထား လိုက္လွ်င္ကိုပင္ က်ေနာ့္တို႔ ၀န္းက်င္တြင္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ၀ီစီသံေတြကို ၾကားေနရမွာ ျဖစ္ပါသည္။ လူ႔ေလာကအတြက္ လိုအပ္ခ်က္ အရာတခုအျဖစ္ ၀ီစီသံေတြက တရႊီရႊီ လႊင့္ပ်ံေနဦးမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
၊ ၃ ၊
လူေတြအတြက္ လိုအပ္ေသာ အရာတခု ျဖစ္သည္ မွန္ေသာ္လည္း လူေတြအဖို႔ ၀ီစီသံကို အခါမေရြး လက္ခံႏုိင္ဖို႔ေတာ့ အေတာ္ ႀကိဳးစားရမည္ ထင္ပါသည္။ မီးနီ ျဖတ္ေမာင္းခိုက္ ရႊီးခနဲ ထြက္ေပၚလာမည့္ ၀ီစီသံက ကိုယ့္အတြက္ မခ်ိဳၿမိန္ဘူး မဟုတ္လား။ ကိုယ့္အသင္း ႐ႈံးေနခ်ိန္မွာ ဒိုင္လူႀကီး ဆီက ထြက္လာမယ့္ ပြဲခ်ိန္ေစ့ ၀ီစီသံဆိုတာ အလြန္ခါးလွတယ္ မဟုတ္လား။ ၀ီစီသံသည္ တခါတရံ သာယာ၍ တခါတရံ နားကေလာစရာ ေကာင္း၏။
ဒီထက္ ပိုဆိုးတာက ႀကိဳတင္ သေဘာတူညီမႈ မရွိဘဲ ထြက္ေပၚလာတဲ့ ၀ီစီသံေတြ။ အမိန္႔ အာဏာရဲ့ သေကၤတအျဖစ္ ျမည္ဟီးလာတဲ့ ၀ီစီသံေတြ။ ဒီလို အသံေတြ ၾကားရရင္ေတာ့ နားထဲမွာလည္း ကန္႔လန္႔၊ ရင္ထဲမွာလည္း ေအာင့္သက္သက္ ျဖစ္ၾကမွာပဲ ထင္သည္။ စည္းကမ္းႏွင့္ မညီေသာ ၀ီစီသံသည္ အက်ည္းတန္၏။
တ႐ုတ္ စကားပုံ တခုမွာေတာ့ “တပ္ပ်က္မွာ ၀ီစီ မမႈတ္နဲ႔”လို႔ ဆိုပါသည္။ ဟုတ္ပါ၏။ တပ္ဆိုတာ စည္းနဲ႔ ကမ္းနဲ႔ ဖြဲ႕စည္း ထားရတာမ်ိဳး။ စုစုစည္းစည္း ညီညီၫြတ္ၫြတ္ ရွိေနခ်ိန္မွာ ၀ီစီမႈတ္ၿပီး အမိန္႔ေပးလို႔ ရသည္။ ကစဥ့္ကလ်ား ျဖစ္ၿပီး တပ္ပ်က္ခ်ိန္မွာ ၀ီစီမႈတ္လည္း မႈတ္တာပဲ ရွိေတာ့မည္။ ၀ီစီသည္ အခ်ိန္ႏွင့္ ေနရာကို ေရြးခ်ယ္၏။
အခ်ိဳ႕က “ငါ့ကိုလာၿပီး ၀ီစီ မႈတ္မေနနဲ႔” လို႔ ေျပာတတ္ၾကပါသည္။ တခ်ိဳ႕က အမိန္႔ေပးတာကို မႀကိဳက္။ ဟုတ္ကဲ့ မႀကိဳက္ခြင့္ ရွိပါသည္။ လူတဦးက တဦးကို အမိန္႔ျဖင့္ ခိုင္းေစတာကို မႀကိဳက္လွ်င္ အမိန္႔ႏွင့္ လြတ္ေအာင္ ေနသူ ျဖစ္ရပါမည္။ တခ်ိဳ႕က သတိေပးတာကို မႀကိဳက္။ ဟုတ္ကဲ့ ဒါလည္း မႀကိဳက္ခြင့္ ရွိပါသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျမဲ သတိရွိေအာင္ ေနလွ်င္ သူတပါးက သတိေပးေနစရာ မလိုေတာ့ပါ။ ၀ီစီသည္ အခ်ိဳ႕ပုဂၢဳိလ္တို႔အတြက္ လိုအပ္ၿပီး၊ အခ်ဳိ႕ပုဂၢဳိလ္တို႔အတြက္ မလိုအပ္။
တခ်ိန္တခါမွာ ကိုယ္က ၀ီစီသံ နာခံသူ ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ ေနာက္ တခ်ိန္တခါမွာ ကိုယ္က ၀ီစီမႈတ္သူ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ နာခံရမည့္ အခ်ိန္မွာ နာခံႏိုင္စြမ္း ရွိဖို႔ လိုအပ္သလို၊ ၀ီစီမႈတ္ရမည့္ အခ်ိန္မွာလည္း တာ၀န္ေက်ေအာင္ မႈတ္ႏိုင္စြမ္း ရွိဖို႔ လိုအပ္ေပလိမ့္မည္။
နာခံရမည့္ အခ်ိန္မွာ… နာခံႏိုင္စြမ္း ရွိျခင္းသည္ စည္းကမ္းရွိျခင္း, တပါးသူကို ေလးစားျခင္း, အခ်င္းခ်င္း ညီၫြတ္ျခင္း, ကိုယ္ပိုင္ ယဥ္ေက်းျခင္း၊ အနာဂတ္ကို ယုံၾကည္ျခင္းတို႔၏ အသီးအပြင့္ ျဖစ္ပါသည္။
မိမိကိုယ္တိုင္ ၀ီစီမႈတ္သူ ျဖစ္လာခဲ့လွ်င္… ဘယ္လို တာ၀န္ေက်ေအာင္ မႈတ္မလဲ ဆိုတာက က်ယ္ေျပာလွပါသည္။ ကိုယ္စြမ္း ရွိသေရြ႕ ဉာဏ္စြမ္းရွိသေရြ႕ ႀကိဳးစားရမည္ဟုသာ ေယဘုယ် ေျပာႏိုင္ပါမည္။
ေသခ်ာသည္က ၀ီစီသံ တသံကို လူအမ်ားက လိုက္နာႏိုင္ေသာ္လည္း ၀ီစီသံ အမ်ားကို လူတေယာက္က လိုက္နာရန္ မျဖစ္ႏိုင္ဟု ထင္ပါသည္။
ပို၍ေသခ်ာသည္က လူတေယာက္သည္ မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္ ၀ီစီမႈတ္သံကို မိမိကိုယ္တိုင္ နာခံႏိုင္ျခင္းသည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
လူတိုင္းလူတိုင္းတြင္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ မိမိဘာသာ ေပးအပ္ထားေသာ ၀ီစီတလက္ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ရွိၾကဖို႔ေတာ့ လိုအပ္မည္ ထင္ပါသည္။
၀င္းေပၚေမာင္
Monday, March 21, 2011
ပထမအၾကိမ္ ျမန္မာ့ဥပေဒေလ့လာေရးႏွင့္ သုေတသန စာတမ္းဖတ္ပြဲသတင္း
ျမန္မာ့ဥပေဒေလ့လာေရးႏွင့္ သုေတသန အသင္း (ကိုရီးယား) ဖြဲ႔စည္းေရး ျပင္ဆင္မႈကာလ ၊ စာတမ္းဖတ္ပြဲ တက္ေရာက္ရန္ အမည္စာရင္းေပးထားၾကသူမ်ားခင္ဗ်ား
ပထမအၾကိမ္ ျမန္မာ့ဥပေဒေလ့လာေရးႏွင့္ သုေတသန စာတမ္းဖတ္ပြဲ(제1회 버마법 연구발표회)ကို ေအာက္ပါအစီအစဥ္အတိုင္းျပဳလုပ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ႏွင့္ စာတမ္းဖတ္ပြဲသို႔ မိမိတို႔အစီအစဥ္ျဖင့္ တက္ေရာက္ႏိုင္ၾကပါေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးလိုက္ရပါသည္ ခင္ဗ်ား -
ရက္စြဲ ။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၅ ရက္ (ေသာၾကာေန႔)
အခ်ိန္။ ညေန ၇ နာရီခြဲမွ ၉ နာရီခြဲထိ
ေနရာ။ ဒံုကုတကၠသိုလ္ (동국대학교) ဥပေဒႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားႏႈိင္းယွဥ္ေလ့လာေရးဌာန (비교법문화연구원) အစည္းအေဝးခမ္းမ(세미나실) ၊ ဥပေဒဌာနအေဆာက္အဦး တတိယထပ္(법학관 3층)
လမ္းညႊန္ -
အမွတ္ ၃ ရထားလိုင္း ၊ ဒံုကုယူနီဘာစီတီ(동대입구)ဘူတာ ၊ ထြက္ေပါက္ ၃ မွ ထြက္ျပီး ၅မိနစ္ခန္႔ေလွ်ာက္ပါ ။
ေျမပံု ၾကည့္ရန္ (ႏွိပ္ပါ)
Saturday, March 19, 2011
တူရႊင္ႏႊဲေပ်ာ္ အင္ခၽြန္းအာရွယဥ္ေက်းမႈပြဲေတာ္ Incheon Asia Festival 2011
ေရးသားသူ — ၿမန္မာအသင္း(ကိုရီးယား)
တူရႊင္ႏႊဲေပ်ာ္ အင္ခၽြန္းအာရွယဥ္ေက်းမႈပြဲေတာ္ Incheon Asia Festival 2011
အင္ခၽြန္း အာရွ ပြဲေတာ္ ၂၀၁၁
၂၀၁၁ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၀ ရက္ေန႔ အင္ခၽြန္းၿမိဳ႕ရွိ အင္ခၽြန္းကမာၻ႔ဖလား ေဘာလံုးကြင္း (인천문학월드컵경기장 북문광장 일원) တြင္ အာရွယဥ္ေက်းမႈပြဲေတာ္ က်င္းပမည္ၿဖစ္ၿပီး အာရွ(၁၅) ႏိုင္ငံမွ ေရႊ ့ေၿပာင္းအလုပ္သမားမ်ား ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲရာတြင္ ၿမန္မာကိုယ္စား ၿမန္မာအသင္း(ကိုရီးယား)မွ ပူးေပါင္းပါ၀င္ဆင္ႏႊဲမွာ ၿဖစ္သည့္အတြက္ ၿမန္မာညီအကိုမ်ား ႀကြေရာက္အပမ္းေၿဖႏိုင္ႀကပါေႀကာင္း ၿပန္ႀကားလိုက္ရပါသည္။ အင္ခၽြန္း အာရွယဥ္ေက်းမႈပြဲေတာ္တြင္ ဖူဆယ္ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲ၊ သီခ်င္းဆိုၿပိဳင္ပြဲအစရွိသည့္ ၿပိဳင္ပြဲမ်ား၊ ႏိုင္ငံအလိုက္ ရိုးရာစားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ား တည္ခင္းဧည့္ခံၿခင္း၊ ႏိုင္ငံအသီးသီး၏ ယဥ္ေက်းမႈၿပခန္းမ်ား အစရွိသည့္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာ အစီအစဥ္မ်ားပါ၀င္မွာ ၿဖစ္ပါသည္။
ပြဲေတာ္က်င္းပမည့္အခ်ိန္မွာ မြန္းတည့္ ၁၂ နာရီမွ ညေန ၅ နာရီအထိ က်င္းပသြားမွာ ၿဖစ္ပါသည္။
လမ္းၫႊန္--
(၁)ပူခၽြန္း ေဆာ့ဂြမ္ဆာမွ မနက္ ၉း၀၀ ကား ထြက္မည္။
(၂)အင္ခၽြန္း ေျမေအာက္ ရထားလို္င္း 문학경기장 ဘူတာ ထြက္ေပါက္ ၂
ျမန္မာ အလုပ္သမား ၂ ဦး အလိုရွိသည္
ပလတ္စတစ္ အင္ဂ်က္ရွင္းစက္ရံု
ဆူဝမ္အနီး (ေဂ်ာင္နမ္) ။
ညဆိုင္းခ်ည္းသာ ။
ဗီဇာရွိဖို႕မလို ။
ေနစရာေပးမည္ ။
ထမင္း ၁ ႏွပ္ေကၽြး ။
ညွိႏႈိင္းလစာ ။
ကိုယ္တိုင္ဗ်ဴးပါ ။
ျမန္မာ(ေရႊခံ) ရွိသည္ ။
ဆက္သြယ္ရန္ -
ကိုရီးယား - ၀၁၀-၅၆၆၈-၈၀၀၅
ကိုေရႊခံ - ၀၁၀-၈၆၉၆-၉၁၁၇
မွတ္ခ်က္ ။
ဆက္သြယ္ေရး အခက္အခဲရွိပါက ၀၁၀-၂၃၃၁-၂၄၅၇ထံ မွ တစ္ဆင့္ ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါသည္။
အထင္နဲ႔အျမင္
ရထားတစ္စီးေပၚက ထုိင္ခုံတစ္ခုမွာ အဖုိးၾကီးတစ္ေယာက္၊ သူ႔ရဲ့ အသက္နွစ္ဆယ့္ငါးနွစ္႐ြယ္ သားလူေမာင္္နဲ႔ ေဘးခ်င္းကပ္ ထုိင္ေနတယ္။ ရထားက ဘူတာကေန ထြက္ခြါခါနီးမုိ႔ ခရီးသည္အားလုံးလည္း သူတုိ႔ထုိင္ခုံေတြမွာ အသီးသီးေနရာယူ ၀င္ထုိင္ ေနၾကတယ္။
မၾကာမီ ရထား စထြက္တာနဲ႔ သားလူေမာင္ရဲ့ မ်က္နွာမွာ သိလုိျမင္လုိမွဳေတြ၊ ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္နူးမွဳေတြနဲ႔ ျပည့္နွက္လာတယ္။ သူဟာ ရထားျပတင္းေဘးမွာ ထုိင္ေနတယ္။ ျပီးေတာ့ လက္တစ္ဖက္ကုိ ျပတင္းေပါက္ အျပင္ထုတ္လုိ႔ အ႐ွိန္နဲ႔ျဖတ္သန္းတုိးေ၀ွ႔သြားတဲ့ ေလထုကုိ ခံစားၾကည့္ေနတယ္။
ဒီေနာက္ “ အေဖေရ သစ္ပင္ေတြ အကုန္လုံး ေနာက္မွာက်န္, က်န္ခဲ့တာ ၾကည့္ပါဦး” လုိ႔ အသံအက်ယ္ၾကီး ဟစ္လုိက္တယ္။ အဖုိးၾကီးကေတာ့ျပဳံးျပီး သ႔ူသား ေပ်ာ္ျမဴးေနတာကုိ သေဘာေတြက်ေနတယ္။
လူငယ္ရဲ့ မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္ ထုိင္ခုံမွာေတာ့ လင္မယားစုံတြဲ တစ္တြဲထုိင္ေနျပီး အေဖနဲ႔သား ေျပာေနတဲ့ စကားေတြကုိ နားစုိက္ေထာင္ေနၾကတယ္။ သူတုိ႔ဟာ အသက္နွစ္ဆယ့္ငါးနွစ္႐ြယ္ ၾကီးေတာင္ၾကီးမား ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္က ကေလးေလးတစ္ေယာက္လုိ ေတြးေခၚ၊ ျပဳမူ၊ ေျပာဆုိေနတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းေတာ့ ခုိးလုိးခုလုျဖစ္ေနၾကတယ္။
႐ုတ္တရက္ဆုိသလုိပဲ “အေဖေရ ေဟာဟုိေရအုိင္နဲ႔ တိရိစၦာန္ေလးေတြကုိ ၾကည့္ပါဦး။ မုိးတိမ္ေတြကလည္း ရထားၾကီးနဲ႔အတူ ေ႐ြ႔႐ွားေနတယ္ေနာ္” လုိ႔ လူ႐ြယ္ဟာ ထပ္ ေအာ္ေျပာလုိက္ ျပန္တယ္။
လင္မယားနွစ္ေယာက္ဟာ အျမင္ကတ္ကတ္နဲ႔ပဲ လူ႐ြယ္ကုိ ဆက္ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္။
ခုေတာ့ မုိးေတြ စ႐ြာလာျပီး မုိးေရစက္ေလးေတြဟာ လူ႐ြယ္ရဲ့လက္ေပၚ က်ေရာက္ တုိ႔ထိလာၾကတယ္။ လူ႐ြယ္ဟာ ရင္တခြင္လုံး အေပ်ာ္ေတြနဲ႔ျပည့္ျပီး မ်က္လုံးေတြကုိ ေမွးစင္းထားေလရဲ့။
ဒီေနာက္ “အေဖေရ မုိးေတြ ႐ြာေနတယ္ဗ်။ က်ေနာ့္ကုိ မုိးစက္ေတြ လာျဖန္းပက္ေနၾကတယ္။ ၾကည့္ပါဦးအေဖရ” လုိ႔ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ေျပာဆုိလုိက္ျပန္တယ္။
လင္မယားနွစ္ေယာက္ဟာ သူတုိ႔စိတ္ကုိ္ သူတုိ႔ မထိန္းနဳိင္ၾကေတာ့ပဲ အဖုိးၾကီးကုိ
“ဦးရဲ့သားကုိ ေဆး၀ါးကုသမွဳ ခံယူဖုိ႔အတြက္ ဆရာ၀န္ဆီိ ဘာေၾကာင့္ မေခၚသြားရတာလဲ” လုိ႔ ျပိဳင္တူ ေမးလုိက္ၾကတယ္။
ဒီေတာ့ အဖုိးၾကီးက “ဟုတ္ပါရဲ့ကြယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ ေဆး႐ုံကေန ျပန္ေတာင္ ျပန္လာခဲ့ၾကေပါ့။ ေဟာဒီ က်ဳပ္သား သူ႔ဘ၀ရဲ့ ပထမဆုံး မ်က္ေစ့နွစ္ကြင္း အလင္းျပန္ရလာတဲ့ ဒီေန႔မွာပဲ ဆုိပါေတာ့” လုိ႔ ျပန္ေျဖလုိက္ပါသတဲ့။
From funlok.com
Thursday, March 17, 2011
အလွဴေတာ္ဖိတ္ၾကားစာ
ျမန္မာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ အေပါင္းတို႔ ခင္ဗ်ာ
က်ေနာ္မ်ား ျမိတ္အသင္း(ကိုရီးယား) ညီအစ္ကိုမ်ားအေနျဖင့္ ဓမၼဒူတေက်ာင္း (ကိုရီးယား) ၌ ေအာက္ပါအစီအစဥ္အတိုင္း ဆြမ္းေကၽြးအလွဴျပဳလုပ္မည္ျဖစ္ပါသျဖင့္ ၾကြေရာက္ ကုသိုလ္ယူေတာ္မူၾကပါရန္ ေလးစားစြာ ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္ -
ရက္စြဲ ။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၀ (တနဂၤေႏြ)
အရုဏ္ ။ ျမိတ္နန္းၾကီးသုပ္
ေန႔လည္ ။ အနံ႔အရသာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ျမန္မာထမင္းဟင္းလ်ာမ်ား
ေလးစားမႈျဖင့္ -
ျမိတ္အသင္း(ကိုရီးယား) ညီအစ္ကိုမ်ား
Tuesday, March 15, 2011
ျမန္မာစာေရးမ တစ္ဦးအလိုရွိသည္
ျမန္မာစာေရးမ တစ္ဦးအလိုရွိသည္။
စတိုပစၥည္း စာရင္းကိုင္ (Store-keeper) ။
တစ္ပါတ္ ၅ ရက္ ။ (စေန ၊ တနဂၤေႏြပိတ္)
မနက္ ၉ မွ ညေန ၅ နာရီ ခြဲ ။
ေန႔လည္စာ ေကၽြး ။
လစာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ဗ်ဴးပါ ။
ေရႊခံရွိသည္ ။
ဆက္သြယ္ရန္-
010-8693-1186
Sunday, March 13, 2011
ခ်စ္ျခင္း၏ ယဥ္ေက်းမူ
ေရးသားသူ — အင္ၾကင္း
သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က က်မကို အခ်စ္အေၾကာင္း ေရးပါလား ဖတ္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာလာပါသည္။
ရုတ္တရက္ အခ်စ္အေၾကာင္း ဆိုေတာ့ က်မ ဘာေရးရမွန္းမသိ ...တခါမွေရးဖုိ႔ စိတ္ကူးေတာင္ မရွိဖူးပါ။
အခ်စ္အေၾကာင္းနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး လူေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳး ယူဆဖဲြ႔ႏြဲ႔ျပီး ေရးတာေတြေတာ့ ဖတ္ခဲ့ သိခဲ့ဖူးပါသည္။ က်မကိုယ္တိုင္ေကာ ပါတ္ဝန္းက်င္ရဲ့ အေတြ႔အႀကဳံအရပါ အခ်စ္နဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး အေၾကာင္းအရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ဖူးေပမယ့္ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ေတာ့ သိပ္မေတြးခဲ့ဖူးပါ။ ငယ္ငယ္ကထဲက က်မက စိတ္ကူးယဥ္ အခ်စ္ဝတၱဳေတြဆို သိပ္မဖတ္ပါ။ ကိုယ္မသိေသးတဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳး ေတြသာ ရွာဖတ္ျပီး ၊ အခ်စ္ဝထၱဳ စာအုပ္မ်ိဳး ဖတ္မိလဲ တဝက္ေလာက္က် ပစ္ထားလိုက္ျပီး ကိုယ့္ဖာသာ စိတ္ကူးနဲ႔ပဲ စဥ္းစားလိုက္တယ္.. ဒီလိုျဖစ္ရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔..စိတ္ကူးလိုက္မိတယ္။ ကိုယ့္ဖာသာ ေတြးယူလို႔ရတဲ့ စာအုပ္မ်ိဳး ေတြဆို ေခါင္းမာမာနဲ႔ မဖတ္ပါ။ ကဲ ခုေတာ့ က်မအေတြးနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းအေၾကာင္း ေျပာခ်င္ ေရးခ်င္ပါသည္။
က်မေတြးမိတဲ့ ခ်စ္ျခင္းဟာ ယဥ္ေက်းမူ႔ ျဖစ္ပါသည္။ က်မတို႔ ေတြဟာ ဒီေလာကၾကီးထဲမွာ ခ်စ္ျခင္းနဲ့ ကင္းကြာ၍ မရပါ။ မိသားစု ေမာင္ႏွမ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း ခ်စ္သူရည္းစား စသည္ျဖင့္ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ခ်စ္ၾကျခင္းသည္ ႏိုင္ငံတကာ လူမ်ိဳးေပါင္းစုံ၏ တူညီေသာ ယဥ္ေက်းမႈ ျဖစ္ပါသည္။ ဒဂုန္တာရာ၏ ႏိုင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈ စာအုပ္မွာ ဆရာက ဒီလိုေရးထားပါသည္။ ယဥ္ေက်းမႈဟူေသာ စကားလုံးကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဟူေသာ အဓိပါယ္ျဖင့္ သုံးႏႈန္းခဲ့သည္။ အဲဒီလို ေရးထားတာ ဖတ္ရလို႔ က်မ သေဘာက်သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ ေနရာတိုင္းတြင္ က်မတို႔အတြက္ အေရးႀကီးပါသည္။ ခ်စ္ျခင္းသည္လဲ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ တခုပဲ မဟုတ္ပါလား။
သို႔ေသာ္ ခ်စ္ျခင္းတြင္ ေလာဘေတြ ပါလာသည့္အခါ ေဒါသနဲ႔ ပူေလာင္မႈေတြပါ ေရာပါလာတတ္သည္။ ဒါကို သီးျခား သတိထား သင့္ေသာ္လည္း ေလာကီ လူသားတေယာက္ အေနႏွင့္ သတိမထားႏိုင္ပဲ ျဖစ္ရပါသည္။ ငါ့ရဲ့ အခ်စ္ကို ငါ့ရဲ့ေစတနာကို အသိအမွတ္ မျပဳဘူးဟူေသာ စိတ္၊ ငါသာလွ်င္ ပိုခ်စ္တာ ငါပဲ ပိုင္ဆိုင္ရမယ္ ဆိုေသာစိတ္ျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ပ်က္ေစပါသည္။
ခ်စ္ျခင္းသည္ လူတိုင္းႏွင့္ ပါတ္သက္ပါသည္။ တခ်ိဳ႕က ငါကေတာ့ တခါမွ မခ်စ္ဖူးပါ၊ မခ်စ္တတ္ပါ၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မခ်စ္ပါဟု ေၾကႊးေၾကာ္တာ ၾကားဖူးပါသည္။ က်မကေတာ့ ထူးဆန္းသည္လို႔ပဲ ထင္ပါသည္။ ဘုရားေဟာတဲ့ ေမတၱာ ထားပါဆိုတာ တဖက္လူ အေပၚမွာထားတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ တခုပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ကိုရီးယား မွာဆိုလွ်င္ ယခုခ်ိန္မွာ လြန္စာ ေခတ္စားေနေသာ ဆာရန္းဟယ္ယိုး ဆိုသည့္စကားျဖင့္ ေခါင္းေပၚ လက္ႏွစ္ဖက္ယွက္ကာ အသဲပုံ လုပ္ျပတတ္သည့္ ယဥ္ေက်းမႈ အသစ္တခုပင္ရွိသည္။
က်မတို႔ေတြဟာ လူအခ်င္းခ်င္းသာ မဟုတ္ပါ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ အရာေတြ႔လွ်င္ စိတ္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးစိတ္ ျဖစ္ၾကရပါသည္။ တိရိစၦာန္ေလးေတြ ေခြးေလး ေၾကာင္ေလးေတြနဲ႔ ကေလးမ်ားရဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အမူအရာေလးေတြကို ေတြ႔ရင္ေတာင္ အလိုလို ၿပဳံးသြားတတ္ၾကသည္။ သူတို႔ေလးေတြက ျဖဴစင္သျဖင့္ ဟန္မေဆာင္ပဲ ခ်စ္သည့္အခါ ေပ်ာ္ရႊင္ျပီး ေနတတ္ၾကတာကို ေတြ႔ရသည္။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ခ်စ္ျခင္းသည္ ၿငိမ္းခ်မ္း ၾကည္ႏႈးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဒဂုန္တာရာ၏ စာထဲမွာ ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာ ရိုင္းရာမွ ယဥ္လာသည္အထိ တိုးတက္လာျခင္း ဟူေသာ အနက္ဟုပါ ပါသည္။ ခ်စ္ေနသည့့္အခါ ယဥ္ေက်းႏူးညံ့ ေနသည္ဟု ထင္ပါသည္။ ေမတၱာျဖင့္ ခြင့္လႊတ္လိုက္သျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ရပါသည္။ ကိုယ္တိုင္ လုပ္ၾကည့္ေသာအခါ သိလာရသည္။ သို႔ေသာ္ ခက္သည္။ လူတေယာက္ကို မုန္းရန္ သူ႔အျပစ္ကုိ ရွာႀကံေတြးကာ မုန္းစိတ္ထားဖို႔ လြယ္ပါသည္။ ခ်စ္စိတ္ထားဖို႔ ခက္ပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ ခ်စ္တာလဲဟု ေမးလွ်င္ ပညာတတ္လို႔ ရုပ္ေခ်ာလို႔ဟု ေျဖလွ်င္ ဒီေလာကၾကီးမွာ ပညာတတ္သူ ရုပ္ေခ်ာသူေတြ အလြန္ေပါပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ကို အကုန္မခ်စ္ႏိုင္ပါ။
ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘာေၾကာင့္ဟု အစရွာေျပာဖို႔ ခက္သည္လို႔ က်မထင္ပါသည္။ တဖက္လူက ကိုယ့္ကို မုန္းေအာင္လုပ္ရန္ အလြန္လြယ္ပါသည္။ ကိုယ့္ကို ခ်စ္လာေအာင္ လုပ္ဖို႔ေတာ့ အလြန္ခက္ပါသည္။ ကိုယ့္ဖက္က တခုခုေတာ့ ေပးရပါမည္။ သူ႔ဆီသြားရတာ အခ်ိန္ကုန္တယ္။ ဖုံးဆက္ရတာ ပိုက္ဆံကုန္တယ္လို႔ ေတြးမိေပမယ့္ သူနဲ႔ စကားေျပာရတာ ေတြ႔ရတာ ၾကည္ႏႈးစရာ ေကာင္းၿပီး စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အလိုလို ရွိလာသည္ဆိုလွ်င္ ကိုယ္က သူ႔ဆီက ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ခ်စ္ျခင္းကို တိုင္းတာ တန္ဖိုးျဖတ္လို႔မရပါ။ စိတ္ေက်နပ္ျခင္းသည္ ခ်စ္ျခင္း၏ အစျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
မနက္ျဖန္ဆိုလွ်င္ မတ္လ ၁၄ရက္ေန႔ဟာ အျဖဴေရာင္ အခ်စ္ေန႔လို႔ ေခၚရမယ့္ ဝႈိက္ေဒးေန႔ (White Day )့ ျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔ အယူအဆက Valentine Day မွာ မိန္းကေလးေတြက လက္ေဆာင္ ေပးခဲ့တာကို White Day က်ေတာ့ ေယာက်ၤားေလးေတြက မိန္းကေလးေတြကို ျပန္ၿပီး လက္ေဆာင္ေပးတဲ့ ေန႔ေပါ့။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ သိရသေလာက္ ခုခ်ိန္ထိ ဒီယဥ္ေက်းမႈ မေပၚလာေသးပါ။ အဲဒီေန႔အတြက္ က်မတို႔ ေက်ာင္းေရွ႕မွာ ေသာၾကာေန႔ ကထဲက လက္ေဆာင္ေလးေတြ စေရာင္းေနပါျပီ။ ဝႈိက္ေဒးက ဂ်ပန္နဲ႔ ကိုရီးယားမွာသာ ေခတ္စားၿပီး လူငယ္ေတြက က်င္းပၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဒီဝႈိက္ေဒးရဲ့ အစကေတာ့ ၁၉၇၈ခုႏွစ္မွာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက စတင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက အခ်ိဳ ေခ်ာကလက္ေတြ( Confectionery ) ထုတ္လုပ္တဲ့ အဖဲြ႔အစည္းက အေျဖ ျပန္ေပးတဲ့ေန႔ အေနနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ေခ်ာကလက္ ျပန္ေပးဖို႔ဆို သတ္မွတ္ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႔ကို စတင္ခဲ့ျပီး ယေန႔အခ်ိန္ထိ ဂ်ပန္နဲ႔ ကိုရီးယားတြင္ အလြန္ ေခတ္စားပါသည္။ ထိုေန႔ က်င္းပျခင္းသည္လဲ ခ်စ္ျခင္း၏ ယဥ္ေက်းမႈ အသစ္တခုပင္ မဟုတ္ပါလား။
ဒီႏွစ္အဖို႔ေတာ့ ဂ်ပန္မွာ ငလ်င္ဒဏ္ေၾကာင့္ မည္သူမွ ဝႈိက္ေဒးကို က်င္းပေနႏိုင္မယ္ မထင္ပါ။ က်မတို႔ေတြ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖင့္ ဂ်ပန္ျပည္သူမ်ား ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရွိဖို႔ ဝႈိက္ေဒးမွာ အတူဆုေတာင္းၾကပါစို႔။
ခ်စ္ျခင္းျဖင့္
အင္ၾကင္း (Incheon)
ျမန္မာ့ဥပေဒမ်ားသုေတသနႏွင့္ေလ့လာေရးအသင္းဖြဲ႔စည္းမည္
ဒံုကုတကၠသိုလ္ (Dongkuk University) ဥပေဒဌာန ပါေမာကၡႏွင့္ မိတ္ေဆြ ကိုရီးယားေရွ႔ေနမ်ား ၊ ျမန္မာ့အေရး စိတ္ပါဝင္စားသူမ်ား ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ ျမန္မာ့ဥပေဒမ်ား သုေတသနႏွင့္ ေလ့လာေရး အသင္း (한국버마법연구회) ကိုထူေထာင္ဖြဲ႔စည္းရန္ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေနေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္ ။
အဆိုပါအသင္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဥပေဒမ်ားကို ကိုရီးယားဥပေဒႏွင့္ႏႈိင္းယွဥ္ေလ့လာျခင္း ၊ ႏိုင္ငံတကာဥပေဒမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ေလ့လာသုေတသနျပဳျခင္း တို႔ကို ေဆာင္ရြက္ သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ထိုသို႔ေလ့လာရာတြင္ သက္ဆိုင္ရာက႑အလိုက္ ကၽြမ္းက်င္ ႏွံ႔စပ္မႈရွိသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားဖိတ္ေခၚျပီး ၊ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ကာ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာသည့္ပံုစံကို အဓိကထား သုေတသနျပဳေလ့လာ မည္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ေလ့လာေတြ႔ရွိခ်က္မ်ားကို ျမန္မာႏိုင္ငံ တိုးတက္ဖြံ႔ျဖိဳးေရး အလို႔ငွာ ဗဟု မီဒီယာမ်ားမွတစ္ဆင့္ ကမၻာ့ျပည္သူမ်ားသို႔ ကိုရီးယား အဂၤလိပ္ ျမန္မာဘာသာမ်ားျဖင့္ အသိေပးတင္ျပျခင္း ၊ စာေစာင္မ်ား ထုတ္ေဝျခင္း ၊ သက္ဆိုင္ရာသို႔ အၾကံျပဳတင္ျပျခင္း စသည္တို႔ကို ေဆာင္ရြက္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အသင္း ဖြဲ႔စည္းေရး ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳေနသူ ပါေမာကၡ လီခ်န္းဆုက ေျပာသည္ ။
ကိုရီးယားႏိုင္ငံသို႔ေရာက္ရွိေနသည့္ ျမန္မာေရွ႕ေနမ်ား (Lawyers) ၊ ေရွ႔ေန မဟုတ္ေသာ္လည္း ဥပေဒဘြဲ႔ (LL.B, LL.M, B.A (Law) etc.) ရမ်ား ၊ အထက္တန္းေရွ႔ေန(H.G.P)စာေမးပြဲ သို႔မဟုတ္ တရားရံုးခ်ဳပ္ေရွ႔ေန (Advocate) စာေမးပြဲေအာင္ျမင္ထားသူမ်ား ၊ မွတ္ပံုတင္ေရွ႔ေန (R.L)သင္တန္းဆင္းမ်ား ၊ စီးပြါးေရးဥပေဒ ဒီပလိုမာ (D.B.L) သို႔မဟုတ္ ဥပေဒဒီပလိုမာ (Dip. in Law) ရရွိထားသူမ်ား စသည္ျဖင့္ ဥပေဒဘာသာရပ္ကို တစ္စုံတစ္ခုေသာ အတိုင္းအတာအထိ တတ္သိထားသူမ်ား ၀၁၀-၂၃၃၁-၂၄၅၇ ထံသို႔ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ျဖစ္ေစ ၀၁၇-၇၁၇-၀၀၆၂ ထံသို႔ ကိုရီးယား ဘာသာျဖင့္ျဖစ္ေစ ဆက္သြယ္ႏိုင္ၾကေၾကာင္း သိရသည္ ။
ယခုအခါ စီစဥ္ဆဲကာလျဖစ္ျပီး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို ဒံုကု တကၠသိုလ္(Dongkuk University)တြင္ မတ္လ ၂၅ ရက္ေန႔ (ေသာၾကာေန႔) ညေန ၇ နာရီမွ အစျပဳကာ အစီအစဥ္မ်ားအတိုင္း စက္တဘၤလာလကုန္အထိ ဆက္တိုက္က်င္းပသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အေသးစိတ္ အစီအစဥ္မ်ားသိရွိလိုပါက အထက္ပါ ဖုန္းနံပတ္မ်ားထံ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းႏိုင္ေၾကာင္း ၊ ကိုရီးယားဘာသာ အားနည္းသူမ်ားအတြက္ ဘာသာျပန္မ်ားလည္း စီစဥ္ထားေၾကာင္း သိရသည္ ။
ကိုရီးယား ရိုးရာဓေလ့ နတ္ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္မႈ
 |
| လုပ္ငန္းသစ္မ်ား လုပ္ကိုင္ၾကသည့္အခါ ဤသို႔ နတ္တင္ၾကသည္။ |
အထူးသျဖင့္ အိမ္တြင္းနတ္မ်ားသည္ မေကာင္းဆိုး၀ါးမ်ား အိမ္တြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လာျခင္းကို တားဆီးၿပီး အိမ္သူအိမ္သားမ်ား၏ က်န္းမာေရးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးသည္ဟု ယံုၾကည္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းနတ္မ်ားကို အခ်ိန္အခါအလိုက္၊ မိမိတို႔ လိုအပ္ခ်က္အလိုက္ ကန္ေတာ့ပြဲမ်ားျဖင့္ ပူေဇာ္ပသေသာ အေလ့အထ ရွိခဲ့ၾကသည္။ ၎နတ္မ်ားကို အိမ္တြင္းနတ္အျဖစ္ ယံုၾကည္ခဲ့ၾကသည္။ အိမ္တြင္းနတ္ အသီးသီးတို႔၏ ေစာင့္ေရွာက္မႈကို လိုက္၍ ယံုၾကည္မႈ တူညီၾကေသာ္လည္း၊ ပင့္ဖိတ္ထားၾကသည့္ ေနရာႏွင့္ အသံုးအေဆာင္မ်ားမွာမူ ကြဲျပားမႈ ရွိၾကေလသည္။
 |
| ေဆာင္းဂ်ဴနတ္ ပင့္ဖိတ္ထားပံု |
 |
| ေဆာင္ဂ်ဴနတ္ပင့္ဖိတ္ေပးေနသူ နတ္ကေတာ္တစ္ဦး |
 |
| ေဆာင္းဂ်ဴနတ္ပင့္ဖိတ္ရန္ အိမ္ကို ျပင္ဆင္ထားပံု |
 |
| ေဒသအလိုက္ ကြဲျပားေသာ ဓေလ့ထံုးစံမ်ားျပပံု |
 |
| ဂ်ဳိစန္းနတ္ ပူေဇာ္ထားပံု |
 |
| ဂ်ဳိစန္းနတ္ ပူေဖာ္ကန္ေတာ့ေနသူတစ္ဦး |
 |
| နတ္ကေတာ္တစ္ဦး နတ္ပင့္ေနဟန္ |
ဆက္ပါဦးမည္... ...