“ေလွခြက္ခ်ည္းက်န္အလံမလွဲ”

စက္တင္ဘာေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္စဥ္
အရွင္ဦးၾသဘာသာ
ျမန္မာ့သမိုင္း တစ္ေလွ်ာက္မွာ မႀကံဳဖူးေလာက္ေအာင္ ဖိႏွိပ္မႈေတြ ၾကားထဲက ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးဟာဒီကေန႔မွာေတာ့ ႏွစ္ပတ္လည္ ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။
ဒီကေန႔ ဒီအခိ်န္ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁) ႏွစ္ကဆုိရင္ ဘုရားသား ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားဟာ ျပည္သူလူထုရဲ ႔ဆင္းရဲၾကပ္တည္း ဒုကၡေရာက္မႈေတြကို စာနာ နားလည္ဂရုဏာ သက္မိၿပီး စစ္အာဏာရွင္ေတြကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ျပည္သူလူထု ေရွ႔ကေန ထြက္ၿပီး သပိတ္ေမွာက္
ကံေဆာင္ ေတာင္းဆိုမႈျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အၾကမ္းမဖက္ ေမတၱာပို႔ ဆုေတာင္းခဲ့ၾကတဲ့ ဘုရားသား ရဟန္း သံဃာေတာ္မ်ားကိုစစ္ဘီလူးေတြက ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ခတ္ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္မ်ားနဲ႔ ျပည္သူလူထုႀကီးကေတာ့ ဒီစက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးကို ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ေဖ်ာက္လုိ႔ မရႏိုင္တဲ့အျပင္ ရင္ထဲ အသည္းႏွလံုးထဲမွာလည္း စစ္အာဏာရွင္ေတြကို
မျဖစ္မေန ေတာ္လွန္ရမယ္ဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသားေရး တာ၀န္ဟာ ေက်ာက္စာ ကမၺည္းပမာ ခုိင္ခိုင္မာမာ မွတ္ေက်ာက္တင္ခဲ့ပါတယ္။
ေနာင္လာေနာင္သားေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုတုိ႔ရဲ ႔ စိတ္ဓာတ္အၿမဲ ႏိုးၾကား တက္ၾကြေစဖုိ႔ အရွင္ ဦးၾသဘာသ ကစက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးမွာ
ကိုယ္တငို ္ ႀကံဳေတ႔ြ ခ့ဲရတ့ဲ ျဖစ္စဥ္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္ ကိုဖိုးတရုုတ္ရ ဲ ႔ အီးေမးလ္သို႔ ေပးပို႔လာလို႔ တင္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ ယခုလို ေပးပို႔လာတ့ဲ ဆရာေတာ္
အရွင္ ဦးၾသဘာသအား ကြ်န္ေတာ္ ကိုဖိုးတရုတ္မွ အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။



ဦးဇင္း နံမည္ကေတာ့ ဦးၾသဘာသ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးဇင္းဟာ ပဲခူးတိုင္းကဘုရားႀကီး ေက်ာင္းထုိင္ ဆရာေတာ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္စက္တင္ဘာ (၂၅) ရက္ေန႔မွာ ပဲခူး၊ သံဃာ လႈပ္ရွားမႈကို လူ႔အခြင့္အေရး ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး အဖြဲ႔မွ ပုဂၢိဳလ္နဲ႔အတူ ဦးဇင္းတုိ႔စတင္လႈပ္ရွားရာမွာ လံုထိန္း (၅၀၀) ခန္႔ ၿမဳိ႔အႏွံ႔မွာ လံုၿခံဳေရးေတြ အျပည့္ခ်ထား ခဲ့တာေတြ႔ရၿပီး ေရႊေမာ္ေဓာ ဘုရားကိုလည္း ၀ိုင္းရံေစာင့္ၾကပ္ေနၾကပါတယ္။ သံဃာေတာ္မ်ားလည္း ဆြမ္းခံေတာင္ မထြက္ရဲၾကေတာ့ပါဘူး။ (၂၄) ရက္ေန႔မွာ ေခါင္းေဆာင္ တခ်ိဳ႔ကို ဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္းထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီေန႔ (၂၅) ရက္ေန႔မွာ စတုတၳအႀကိမ္လုပ္မဲ့ သံဃာဆႏၵျပပြဲကို ဖ်က္လုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔
ကို တက္ၿပီး ဆႏၵျပဖို႔ သံဃာေတာ္မ်ားကို စတင္ စည္းရံုး လႈံေဆာ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ခက္ခက္ခဲခဲ နဲ႔ စည္းရံုးၿပီးတဲ့ေနာက္ သံဃာေတြကို (၃) ပါး တတြဲ၊(၅)ပါး တတြဲျဖင့္ အျမန္ယာဥ္ေတြနဲ႔ အတူ ၿမိဳ ႔ျပင္မွာ သြားေရာက္စုရံုးခဲ့ၾကပါတယ္။ ညေန (၆) နာရီ ခြဲ (၇) နာရီ ေလာက္မွာ သံဃာ အင္အား(၇၀၀) ခန္႔ စုစည္းမိခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဆက္လက္ၿပီး ညအေမွာင္ကို ယူကာ ဆယ္ဘီးကား ကုန္ကားႀကီးနဲ႔ ရန္ကုန္ဘက္ကို (၂၅) ရက္ေန႔ညမွာ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ သတင္း ေပါက္ၾကားသြားတယ္ ထင္ပါတယ္။ လွည္းကူးၿမိဳ ႔ အ၀င္နားေရာက္ေတာ့ ဦးဇင္းတုိ႔ စီးလာတဲ့ ကုန္ကားႀကီးကုိ ပိတ္ဆို႔ တားဆီးလုိက္ပါတယ္။ ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္ အရာရွိ တဦးနဲ႔ ရဲေဘာ္ (၅) ဦးက ဦးဇင္းတုိ႔ စီးလာတဲ့ ကုန္ကားႀကီးကို တားဆီးလိုက္ၿပီးအနီးအနားမွာလည္း ကား(၂) စီးနဲ႔ ရဲေဘာ္မ်ားလည္း ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္က ည(၉) နာရီနဲ႔(၁၁) နာရီ ၾကား ရွိမယ္လုိ႔ ထင္တယ္။
ပထမေတာ့ ဦးဇင္းတို႔ ထင္တာက ဦးဇင္းတုိ႔ကို ဖမ္းမယ္၊ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဆက္ဆံမယ္လုိ႔ ထင္ထားခဲ့ပါတယ္။အမွန္တကယ္ လက္ေတြ႔မွာ ကြာျခားေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ ဗုိလ္ႀကီးအဆင့္ရွိသူက ဦးဇင္းတုိ႔ အေပၚမွာ ရန္ျပဳ ခိုက္ရန္ ျဖစ္ပြားေစတဲ့ အမူအရာ
အေျပာအဆုိေတြကို မလုပ္တဲ့အျပင္ လိုလိုလားလားနဲ႔ စကားေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔ ကားကုိ တားၿပီးေတာ့ ဦးဇင္း အပါအ၀င္ သံဃာ (၅) ပါးကားေပၚက ဆင္းလိုက္တဲ့အခါ “ဆရာေတာ္ ဘုရား..... တပည္ေတာ္တို႔ နားလည္ပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႔ တာ၀န္ကိုလဲ နားလည္ေပးပါ။တပည့္ေတာ္ တုိ႔ မသြားပါနဲ႔လို႔ေတာ့ မေျပာပါဘူး... တပည့္ေတာ္တုိ႔ကို ေရွာင္သြားေပးပါ ဘုရား” လုိ႔ ေျပာခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္အရာရွိက ဦးဇင္း
တုိ႔ကုိ ထုိင္ကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔က အရာရွိကို “ေကာင္းပါၿပီ ဒကာ။ ဦးဇင္းတုိ႔ နားလည္ပါတယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔ ေရွာင္သြားေပးပါမယ္” လုိ႔ေျပာၿပီး အင္းတေကာ္ဘက္ကို ျပန္လွည့္ခဲ့ပါတယ္။ အင္းတေကာ္ေရာက္ေတာ့ ဦးဇင္းတို႔သံဃာအဖဲ႔ြကို ႏွစ္ဖြဲ႔ခြဲလိုက္တယ္။ ရန္ကုန္ကိုဆက္လက္ခ်ီတက္မ့ဲအဖ႔ဲြန႔ဲ အင္းတေကာ္မွာဘ ဲ သင့္သလိုေနၿပီး လႈပ္ရွားမ့ဲအဖြဲ႕ဆို ၿပီး ခဲြလိုက္တယ္။ ရန္ကုန္ကို ဆက္လက္ခ်ီတက္မ့ဲ အဖ႔ဲြမွာဦးဇင္းအပါအ၀င္သံဃာ (၃၄) ပါး စုမိတယ္။
အဲဒီေနာက္ ဦးဇင္းတို႔အဖြဲ႔က ညတြင္းခ်င္းမွာဘဲ ထံုးႀကီးရြာကို ဆက္ၿပီး တက္လာခဲ့တယ္။ ထံုးၾကီးေရာက္ေတာ့ ရထားလမ္းအတုိင္းရန္ကုန္ဘက္ကို ဆက္လက္ၾကြခ်ီခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီလုိ ရထားလမ္းအတိုင္း ေျခက်င္ေလွ်ာက္လာတဲ့အခါ ရထားလမ္းတေလွ်ာက္မွာရွိေနၾကတဲ့ ဂိတ္ေစာင့္စစ္သားေတြ၊ လံုၿခံဳေရးေတြနဲ႔ ၀န္ထမ္းေတြဟာ အေႏွာင့္အယွက္ တစံုတရာ ေပးတာ မရွိတဲ့အျပင္ လက္ခုပ္ ၾသဘာမ်ား တီးၿပီးေတာ့ေတာင္ ဦးဇင္းတို႔ကို အားေပး ၾကပါတယ္။ မနက္(၄) နာရီနဲ႔ (၅) နာရီၾကားမွာ ဒါးပိန္ကိုေရာက္ခဲ့တယ္။
ဒါးပိန္ ေရာက္ေတာ့ ၿမိဳ ႔ပတ္ရထားနဲ႔ ရန္ကုန္ကို ဆက္ၿပီးတက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို သြားေနရင္းနဲ႔ တိုးေၾကာင္ေလး ဘူတာ ေရာက္ေတာ့ တားဆီး ပိတ္ဆုိ႔ခံရျပန္တယ္။
“ရထားေပၚက သံဃာေတာ္မ်ား ရထားနဲ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ကို သြားလို႔မရပါဘူး။ ရထားေပၚကေန ဆင္းပါ” လို႔ ဂိတ္ေစာင့္ စစ္သား၊ ရဲ နဲ႔ ႀကံ႔ဖြ႔ံ စြမ္းအားရွင္ေတြကေျပာဆုိကာ ဆင္းခုိင္းပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဦးဇင္းတုိ႔က ရထားေပၚကဆင္းၿပီး (၂) ေယာက္တတြဲ၊ (၃) ေယာက္တတြဲနဲ႔ ကားလမ္းဘက္ကိုထြက္သြားၾကၿပီး ကားေတြနဲ႔ ေရႊတိဂံုဘက္ကို ထြက္ခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။ ေရႊတိဂံုကို မနက္(၇) နာရီမွာေရာက္ၿပီး ရုပ္ရွင္မင္းသားေက်ာ္သူ၊ဇာဂနာတုိ႔ ကပ္လွဴတဲ့ ဒံေပါက္ကို ဦးဇင္းတုိ႔ ဘုန္းေပးခဲ့တယ္။ ဒီေနာက္ သံဃာ့တပ္ေပါင္းစုကို ေရာက္ေၾကာင္း သတင္းပို႔ခဲ့ၿပီး လံုၿခံဳေရးအရ၄င္း၊ ခရီးပင္ပန္းေနတာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း အဲဒီေန႔မွာ ဦးဇင္းတုိ႔ လူစုခဲြၿပီး မနက္ျဖန္ တာေမြမွာ စုဖုိ႔ ခ်ိန္းဆိုခဲ့ၾကတယ္။
(၂၇) ရက္ေန႔ ဦးဇင္းတို႔ တာေမြမွာ လူစုဖို႔ ထြက္သြားၾကတယ္။ တာေမြအထက (၃) ေက်ာင္းေရွ ႔ကို ဦးဇင္းတို႔ ေရာက္သြားတယ္။ ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္က ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ျဖစ္ေနၿပီး ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ ေက်ာင္းကေန ဆင္းလာၾကတယ္။ ေက်ာင္းဆင္းၿပီး လမ္းျဖတ္ကူးေနတဲ့ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြကို နအဖ စစ္ေခြးေတြရဲ ႔ ကားေတြက အတင္း၀င္ေရာက္တုိက္ပစ္လိုက္ရာ ကေလးေတြဟာ အေ၀းဘက္ကို လႊင့္စဥ္
သြားတယ္။ ဦးဇင္းတို႔က အဲဒီလို လြင့္စဥ္ၿပီးဒဏ္ရာရေနတဲ့ ကေလးေတြကို သြားေရာက္ ကယ္ဆယ္တယ္။ အဲဒီလုိ ကယ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကားေပၚကေန စစ္ေခြးေတြဟာ ဆင္းလာၿပီးကူညီကယ္ဆယ္ေနတဲ့ ဦးဇင္းတုိ႔ကို ကူညီရေကာင္းပါ့မလားဆုိၿပီး အတင္း၀င္ေရာက္ရိုက္ႏွက္တယ္။ၿပီးေတာ့ဒဏ္ရာရ ကေလးေတြကိုလည္း လုယူတယ္။
အဲဒီျမင္ကြင္းကို ေတြ႔ျမင္ေနရတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ မိဘေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုဟာ ေဒါသထြက္ၿပီး သူတုိ႔ ကုိယ္တုိင္ ပါ၀င္ကူညီ ကယ္လုိက္တာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လူအင္အား သိန္းခ်ီ ရွိသြားၿပီး နအဖ လက္ကိုင္တုတ္ စစ္ေခြးေတြနဲ႔ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ႀကီး ျဖစ္ပြားေတာ့တယ္။ အေျခအေနမေကာင္းမွန္း သိေနတဲ့ နအဖ စစ္ေခြးေတြဟာ ေနာက္ထပ္ ကားေတြနဲ႔ (၇) စီး ထပ္ေရာက္လာတယ္။ အစပထမေတာ့ (၅) စီးဘဲ ရွိတယ္။
ေနာက္ထပ္ (၇) စီး ထပ္ေရာက္လာတယ္။ လမ္းျဖတ္ကူးေနတဲ့ ေက်ာင္းဆရာမေလး တစ္ေယာက္ကုိ ကားနဲ႔ ၀င္တုိက္ျပန္တယ္။ ေနာက္ၿပီးကားေပၚကေန ေသနတ္ေတြနဲ႔ ပစ္တယ္။ ကားေပၚကေန ဆင္းၿပီးေတာ့လည္း ပစ္တယ္။ ေယာက်ၤားေလး တစ္ေယာက္ရဲ ႔ ဦးေခါင္း ေနာက္ဆံကိုေသနတ္ထိမွန္ၿပီး ေနရာမွာဘဲ ပြဲခ်င္းၿပီး ေသဆံုးခဲ့ရတယ္။ သံဃာ (၃) ပါး ေသနတ္ထိမွန္တယ္။ ဦးဇင္း ျမင္ကြင္းေလး တခုမွာဘဲ ေျမာင္းထဲမွာ မိန္းကေလး(၂) ေယာက္ ေသေနတာေတ႔ြရတယ္။ ဒဏ္ရာရ လူေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို ေခြးေတြလုိ ၀က္ေတြလို ကားေပၚ ပစ္တင္ေနတာ ဦးဇင္းေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ ဦးဇင္း၀င္ကယ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ေနာက္ကေန ဦးဇင္းရဲ ႔ေခါင္းကို တုတ္နဲ႔ ရိုက္ထည့္လုိက္တာ သတိေမ့သြားခဲ့ရတဲ့အ
ထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သတိေမ့ သြားေတာ့ ဦးဇင္း ဘာမွ မသိေတာ့တဲ့အျပင္ ဦးဇင္းတုိ႔ အဖြဲ႔နဲ႔လည္း အုပ္စု ကြဲသြားခဲ့ရတယ္။ သတိျပန္ရလာေတာ့ ရပ္ကြက္တခုမွာရွိတဲ့ ဒကာ တေယာက္ရဲ ႔အိမ္မွာ ေရာက္ေနတယ္။ အေလာင္းေတြကို စစ္တပ္က လာသိမ္းသြားတယ္၊ ကားတုိက္ခံရတဲ့ ေက်ာင္းဆရာမေလးရ ဲ ႔မိသားစုကိုလည္း စစ္တပ္က က်ပ္ေင ြ (၂) ေသာင္း ေပးခ့ဲတယ္လို႕ၾကားရတယ္။ အဲဒီ အထက (၃) ေက်ာင္းေရွ ႔မွာ လူေတြရာန႔ ဲ ခ်ီ
အဖမ္းခံရၿပီး ႏိုင္ငံျခားသား တေယာက္ရဲ ႔ေျခေထာက္လည္း ထိမွန္ခဲ့ရတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ ဦးဇင္း သတိျပန္ရလာေတာ့ သတိေမ့ ေနတဲ့အခါရွိေနခဲ့တဲ့ဒကာ အိမ္ကေန ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဦးဇင္းရဲ ႔ဦးေခါင္းမွာ ဒဏ္ရာရေနၿပီး အဲဒီ ဒဏ္ရာကုိ သကၤန္းၿခံဳကာ ၿမဳိ ႔ထဲဘက္ကို အားမေလ်ာ့ဘဲဆက္ၿပီး ခ်ီတက္ခဲ့တယ္။ (၂၈) ရက္ေန႔မွာ ဆူးေလဘုရားဘက္ကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ သံဃာအုပ္စုကို သိပ္မေတြ႔ရဘဲ လူထုအုပ္ကပိုမ်ားေနတာကို
ေတြ႔ရတယ္။အဲဒီေနာက္ ဦးဇင္းလည္း ပန္းဆုိးတန္းဘက္ကို ဆက္ၿပီးသြားခဲ့တယ္။ ပန္းဆုိးတန္းေရာက္ေတာ့ ပန္းဆိုးတန္းရဲ ႔ တျခား တဖက္ကေန စစ္တပ္က
ေနရာယူ ပိတ္ဆို႔လုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆႏၵျပ လူအုပ္ႀကီးထဲကို ေသနတ္နဲ႔ ပိတ္ၿပီး ပစ္တယ္။ ပထမ အေရွ ႔က အလံကိုင္ထားတဲ့ေက်ာင္းသားတေယာက္ကို ပစ္တယ္။ အဲဒီေက်ာင္းသား အလံကိုင္ရင္းန႔ဲပဲေနရာမွာ ပြဲခ်င္းၿပီးေသသြားခ့ဲရတယ္။ ဦးဇင္း ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ထိခိုက္ၿပီး ကယ္ခ်င္ေပမ့ဲ စစ္ေခြးေတြက ေသနတ္ေတြန႔ဲ အဆက္မျပတ္ ပစ္ေနတယ္။ ျပည္သူေတြဟာ အရမ္းနာၾကည္းေသာက ေဒါသအိုးမ်ား ေပါက္ထြက္ေပမ့ ဲကူညီမဲ့သူမရွိ ျပန္လည္ခုခံဖုိ႔ လက္နက္ကိရိယာ မရွိတာေၾကာင့္ အလုအယက္ ထြက္ေျပး အုပ္စုကြဲသြားခဲ့ရတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အဲဒီ (၂၈)ရက္ေန႔ညအထိ လူေတြဟာ ဟိုနားတစ္စု ဒီနား တစ္စု ရိွေနခ့ဲၾကပါတယ္။ အဒဲ ီ ပန္းဆိုးတန္းကိစၥ အေရးအခင္းမွာ သံဃာအေနန႔ဲ ဦးဇင္း အပါအ
၀င္ (၁၀) ပါး ေလာက္ဘဲ ရွိေနခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ဦးဇင္းတုိ႔ လွ်ိဳ ႔၀ွက္အေဆာက္အဦးကို ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ေန႔မွာေတာ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကို စစ္ဘီလူးေတြနဲ႔ စစ္ေခြးေတြက လိုက္ဖမ္းဆီးေနတဲ့ သတင္းၾကားရတယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔ ရင္ထဲအသည္းႏွလံုးထဲမွာ ဒီေတာ္လွန္ေရးႀကီးဟာ မၿပီးျပတ္ေသးတဲ့ တာ၀န္ဆုိတာ သႏိၶဌာန္ခ် ခံယူ ထားပါတယ္။ “ေလွခြက္ခ်ညး္ က်န္ အလံမလွဲ” ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္အားမာန္နဲ႔အတူ ဦးဇင္းတုိ႔ရဲ ႔စိတ္ဟာလည္း အၿမဲတမ္း စစ္အာဏာရွင္ေတြကို ေတာ္လွန္ဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေျခအေနထပ္ေပးရင္ ေနာက္ထပ္ ပတၱနိကၠဳဇၨနကံ ထပ္ေဆာင္ဖို႔ စိတ္ဆႏၵျပင္းျပေနတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ယေန႔ထက္တုိင္ ရွိေနဆဲပါ။ ၁၉၈၈ မွာ ေက်ာင္းသားေတြ ဆႏၵျပခဲ့လို႔
၈၈ ေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ႔ဆိုၿပီး ေပၚေပါက္လာခဲ့သလုိ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး မွာ သံဃာေတြဆႏၵျပခဲ့လို႔ ေရႊ၀ါေရာင္ ေသာသုဇနဘိကၡဴ အဖြဲ႔နဲ႔ သံဃာတပ္ေပါင္းစု အဖဲြ႔ဆိုၿပီး ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။
ဦးဇင္း တခုေျပာခ်င္တာက ဦးဇင္းေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ လုပ္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းရဲ ့အနီးအနားက တပ္ေတြ မွာတပ္မွဴးေတြေတာင္ အီးေမးလ္ဆိုတာကိုမသိဘူး။ ဆက္သြယ္ေရးတပ္ဆိုျပီးေတာ့ အရာရွိေတြေတာင္ အင္တာနက္ ကို ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ မသံုးတတ္ဘူး။ဘယ္ေလာက္ ေခတ္ေနာက္က်ေနသလဲ အသိပညာ ေတြ ဗဟုသုတေတြ ဘယ္ေလာက္ေခါင္းပါးေနသလဲ ဆိုတာၾကည့္ပါေတာ့။ လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ေတြ ျမန္မာျပည္မွာ ရုိက္ခ်ိုဳးခံထားရလို႔ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး။ ကိုယ္ပုိင္ေတြးေခၚႏုိင္မႈေတြကို လည္းဖ်က္ဆီးခံထားရတယ္။ ေပးတာယူ ေကြ်းတာစား၊ ျပန္မေျပာနဲ ့ သိရင္ ေတာ္ရင္တတ္ရင္ ျဖဳတ္ပလိုက္မယ္ဆိုတဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ စစ္ကြ်န္ဘ၀နဲ႔ မေနၾကပါနဲ႔ ေတာ့လို႔ စစ္သားေတြကို
ေမတၱာရပ္ခံလိုပါတယ္။ တခ်ိဳ႔တပ္ရင္းေတြမွာ စစ္သည္ေတြ မေျပာနဲ႔ အရာရွိငယ္ ေတြေတာင္ထင္းခုတ္ျပီး ထင္းစည္းေလးေတြလုပ္ကာ ေရာင္းခ်စားေသာက္ေနရတဲ့အထိ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ ျမစ္ကမ္းနဲ႔ နီးတဲ့ တပ္ကအရာရွိငယ္ေတြခမ်ာ ေက်ာက္စရစ္ေတြ၊ သဲေတြ ေဖာ္ၿပီး ေရာင္းစားေနၾကရတာကိုလည္း မယံုမရွိနဲ႔ ဦးဇင္း မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ပါ။ အခု ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ သူေတာင္းစား ကေလးေတြဟာ ဟမ္းဖုန္းနဲ႔ သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္း စကား
ေျပာေနၾကတယ္။ ဒီေန႔ ေငြဘယ္ေလာက္ရၿပီဆုိတာ ဖုန္းနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ေျပာၾကတယ္။ သူမ်ားႏို္င္ငံမွာ သူေတာင္းစားေတာင္ ဟမ္းဖုန္း ကိုင္ႏိုင္ၿပီး အဆင့္ျမင့္ေနလိုက္တာမ်ား၊ ဦးဇင္းတုိ႔ ႏုိင္ငံမွာေတာ့ ဟမ္းဖုန္းကို စားေပါက္လုပ္ၿပီး ထိပ္ပိုင္းစစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားၾကလို႔ ေစ်းႀကီးတာေၾကာင့္ ေတာ္ရံုလူဆုိရင္ မကိုင္ႏိုင္ၾကဘူး။ ျပည္သူေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ႏိႈက္စားေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ ထိပ္သီး သူေတာင္းစားအႀကီးေတြနဲ႔
အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြကသာ ဟမ္းဖုန္း ကိုင္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ တုိင္းျပည္ကို တုိးတက္ေအာင္ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ မလုပ္ႏုိင္တာကေတာ့ သာဓကတခုအေနနဲ႔ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြေၾကာင့္ စက္မႈ (၁) က စက္ရံုေပါင္း (၂၀၀) ေက်ာ္ အရံႈးေပၚ ေဒ၀ါလီခံ လက္လႊဲ ေရာင္းခ်ဖို႔ ႀကံရတဲ့အထိ စက္မႈ တုိးတက္ေနတဲ့ ကမၻာႀကီးမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ ႔ အျဖစ္က အင္မတန္ကို ၀မ္းနည္းစရာ ျဖစ္ေနရပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ယေန႔တပ္မေတာ္မွာ တုိင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ တပ္မေတာ္သားမ်ား အမွန္တကယ္ရွိေနၾက ပါတယ္။ အဲဒီ တုိင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ တပ္မေတာ္သားမ်ားနဲ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္ တပ္မွဴးမ်ားကို အထူး ေျပာၾကားလိုတာကေတာ့ သားသံုးသားမွာ သားႏွစ္သားျဖစ္တဲ့ ဦးဇင္းတို႕ဘုရားသားရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ ေက်ာင္းသားမ်ားဟာ တာ၀န္ေက်ပြန္ခ့ဲျပီးပါၿပီ။ တာ၀န္မေက်ေသးတဲ့ ေနာက္ဆံုးသားတသားျဖစ္တဲ့ စစ္သားဘဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။
တုိင္းသူျပည္သားေတြရဲ ႔ ဆင္းရဲၾကပ္တည္း ဒုကၡေရာက္မႈေတြကို ဂရုဏာသက္၀င္ၿပီး စာနာ နားလည္ သနားၾကပါ။ ဒါေၾကာင့္ စစ္သားေတြအေနနဲ႔ ဘုရားသား၊ ေက်ာင္းသားမ်ားဆီကို အျမန္ဆံုး ပူးေပါင္းၿပီး ျပည္သူလူထုနဲ႔ လက္တြဲကာ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို အျမန္ေတာ္လွန္ၾကပါလုိ႔ အေလးအနက္ တုိက္တြန္းလိုပါတယ္။
အဲဒီလုိ ျပည္သူလူထု ဘက္ ရပ္တည္လာတဲ့ တပ္မေတာ္သားမ်ားကိုလည္း ျပည္သူလူထုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားမ်ားက အျမန္ဆံုး ၀ိုင္း၀န္းကူညီ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ၿပီး စစ္အာဏာရွင္ကို အတူတကြ ေတာ္လွန္ၾကပါလို႔ ေျပာၾကားရင္း
နိဂံုးခ်ဳပ္ လုိက္ပါတယ္။
( ဖိုးတ႐ုတ္ဘေလာ့့ဂ္္မွကူးယူေဖၚျပပါသည ္) ______