ေက်းဇူးသိတတ္ေသာ ႏြားကေလးနက္ေခ်ာ

ေပးပို႔သူ — ကိုမိုး(ေျဖာင္းထက္)

ဟန္းဂုရြာသည္ ကိုရီးယားႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာလူမ်ဳးိအားလံုး၏ အသံမ်ားကို တင္ျပႏိုင္ရန္ ႀကဳိးပမ္းလွ်က္ ရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဟန္းဂုရြာစာတိုက္ကို ဖြင့္လွစ္ခဲ့ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုလည္း က်ေနာ့္ထံသို႔ ေပးပို႔လာေသာ ေမးလ္ တစ္ေစာင္တြင္ ဟန္းဂုရြာတြင္ ေဖာ္ျပေပးပါရန္ဆိုၿပီး ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ ေပးပို႔လာပါသည္။ ယဥ္ေက်းလိမၼာဂ်ာနယ္မွ အပင္ပန္းခံရိုက္ထားေသာ ပို႔စ္ေလးျဖစ္ရံုသာမက၊ ေပးပို႔လာသူ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေစတနာေလးမွာ ဟန္းဂုရြာ ပရိသတ္အတြက္ အေတြးတစ္စံုတစ္ရာေပးလိုေသာ ပို႔စ္ေလးျဖစ္သျဖင့္ တင္ျပေပးလိုက္ပါသည္။ အျခားေသာ ညီအကိုတို႔ အေနႏွင့္လည္း ဟန္းဂုရြာစာတိုက္ brumakorea@gmail.com သို႔ျဖစ္ေစ၊ ကို၀ိုင္း(မိုးညႇင္း) wyne1969@gmail.com သို႔ျဖစ္ေစ၊ ညီေဇ nyizay.korea@gmail.com သို႔ျဖစ္ေစ ေပးပို႔ထားႏိုင္ၾကပါတယ္ခင္ဗ်ာ..။ အဲ.. ပံုျပင္ေလးဆိုေတာ့လည္း ငယ္ငယ္တုန္းက ဘ၀ကို ျပန္ေအာက္ေမ့စရာေလးေပါ့ဗ်ာ…။

ညီငယ္ညီမငယ္တုိ႔ေရ……….
တစ္ခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာမွာ (နက္ေခ်ာ) ဆုိတဲ့ ႏြားကေလးတစ္ေကာင္ ရွိသတဲ့ ။ တစ္ကုိယ္လုံး မည္းနက္ေျပာင္ေခ်ာေနလုိ႔ (နက္ေခ်ာ)လုိ႔ေခၚတာဆုိပဲ ။
သူ႔ကုိေမြးျမဴထားတဲ့အဘြားအုိက နက္ေခ်ာကုိသားအရင္းတစ္ေယာက္လုိ အရမ္းခ်စ္ တာမုိ႔ ေကာက္ရုိးေတြ ၊ ျမက္ေတြေတာင္မေကၽြးဘဲ ယာဂု ၊ ထမင္း ၊ ဖြဲႏု ၊ ပဲ ၊ ေျပာင္း စတဲ့ အစားအေသာက္ေကာင္းေတြပဲ ေကၽြးပါတယ္ ။ ေရမွန္မွန္ခ်ိဳးေပးၿပီး အမိုးအကာေကာင္းတဲ့ ႏြားအိမ္္ေလးထဲမွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာထားပါတယ္ ။
ရြာထဲက ကေလးေတြက ႏြားကေလးနက္ေခ်ာကုိ သိပ္ခ်စ္ၾကတာေပ့ါ ။ နက္ေခ်ာကုိ မ်ားမေတြ႔လုိက္နဲ႔ ၊ ေတြ႔တာနဲ႔တခ်ိဳ႕ ကေလးေတြက ေက်ာေပၚတက္စီး ၊ တခ်ိဳ႕ကေလးေတြက အၿမီးကုိင္ဆြဲ ၊ တခ်ိဳ႕ကေလးေတြက ဦးခ်ိဳပြတ္သပ္နဲ႔ ေပ်ာ္လုိက္ၾကတာအရမ္းပါပဲ ။ ရြာထဲက ကေလးေတြအားလုံးဟာ ႏြားကေလး နက္ေခ်ာရဲ႔ ကစားေဖာ္ကစားဖက္ ေဘာ္ဒါေတြခ်ည္းပဲတဲ့ ။
တျဖည္းျဖည္း အရြယ္ေရာက္ၾကီးျပင္းလာတဲ့ႏြားကေလး နက္ေခ်ာဟာ အာဇာနည္ ႏြား လားဥႆဖမ်ိဳးျဖစ္တဲ့အတြက္ သန္သန္မာမာ ထြားထြားက်ိဳင္းက်ိဳင္းနဲ႔ တျခားႏြားေတြထက္ ခြန္ အားဗလ ၾကီးမားလာတာေပါ့ ။
ႏြားကေလး နက္ေခ်ာဟာ သူ႔ကုိ သားအရင္းတစ္ေယာက္လုိ ျပဳစုတဲ့ အဘြားအုိကုိ အရမ္းလည္းခ်စ္အရမ္းလည္း ေက်းဇူးတင္တယ္တဲ့ ။
ငါအေမဟာ ငါ့အေပၚမွာ အရမ္းေက်းဇူးၾကီးမားတယ္….. ငါ့ကုိအရမ္းခ်စ္ၿပီး အရမ္းဂရု စုိက္တယ္…..။ ဆင္းရဲတဲ့ၾကားထဲက ငါ့ကုိ သားအရင္း တစ္ေယာက္လုိ ေကာင္းေကာင္းေကၽြး၊ ေကာင္းေကာင္းထားတယ္…..။ တစ္ေန႔က်ရင္ ငါ့အေမကုိ ငါ ေကာင္းေကာင္း ေက်းဇူးျပန္ဆပ္မယ္...။ အေမ မပင္မပန္းနဲ႔ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနေစရမယ္ ။
အေမတစ္ေယာက္ရဲ ့ ေမတၱာမ်ိဳးနဲ႔ေကၽြးေမြးျပဳစုခဲ့တဲ့ အဘြားအုိကုိ အေမ့ေက်းဇူးဆပ္ဖုိ႔ ႏြားကေလး နက္ေခ်ာ အျမဲေတြးေတာေနသတဲ့ ။
တစ္ေန႔ေတာ့….နက္ေခ်ာနဲ႔ ကေလးတစ္အုပ္ရြာအျပင္ဘက္က ျမစ္ဆိပ္တစ္ခုကုိ ေဆာ့ ကစားရင္း အသြား……လွည္းကုန္သည္တစ္ဦး လွည္းငါးရာနဲ႔ျမစ္ဆိပ္မွာ ဒုကၡေရာက္ေနတာ ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္ ။ ရႊံ ့ညြန္ထဲမွာကၽြံနစ္ေနတဲ့ လွည္းေတြကုိ ဘယ္ႏြားကမွ ကုန္းေပၚေရာက္ ေအာင္ မဆြဲတင္နိဳင္လုိ႔တဲ့ကြယ္ ။ ႏြားတစ္ေထာင္ေပါင္းၿပီး လွည္းတစ္စီးကုိ ဆြဲတင္တာေတာင္ လွည္းကလုံး၀ မလႈပ္ဘူးတဲ့ ။
နက္ေခ်ာကုိလည္းျမင္ေရာ လွည္းကုန္သည္က………..
“ကေလးတုိ႔……… ကေလးတုိ႔ရဲ႔ႏြားက ခြန္အားဗလ အရမ္းေကာင္းတာပဲ……ရႊံ ့ညြန္ထဲ မွာ ဦးရဲ ့ လွည္းေတြကုိ ဒီႏြားနဲ႔ ဆြဲတင္ပါရေစ …….ႏြားပုိင္ရွင္ကုိေျပာေပးပါကြယ္ ”
“ဟာ…..မရဘူးဗ်ာ့……..ဒီႏြားက အဘြားအုိတစ္ေယာက္ တယုတယ ေမြးထားတာ……. ခိုင္းႏြားမဟုတ္ဘူး…….. သူ႔သခင္က သူ႔ကုိဘာအလုပ္မွခိုင္းတာမဟုတ္ဘူး……..ေျပာေပးလုိ႔ရ မွာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ…..”
“ဦးက အလကားမခိုင္းပါဘူးကြယ္……တန္ရာတန္ေၾကးေပးမွာပါ …..ပုိက္ဆံေပးမွာပါ ကြဲ ့…….”
ပုိက္ဆံေပးမယ္ လည္းၾကားေရာ ၊ ႏြားကေလးနက္ေခ်ာဟာ ေရွ႕့ဆုံးလွည္းရဲ ့ ေရွ ႔မွာ သြား ရပ္ေနလုိက္သတဲ့ ။
“ဒီေန႔ေတာ့ ငါ့အေမေက်းဇူး ငါဆပ္ခြင့္ရေတာ့မယ္……. ငါ့အေမကုိ ဒီပုိက္ဆံေတြ ေပး လုိက္ရင္ ငါ့အေမ မပင္ပန္းေတာ့ဘူး…….ငါ့အေမ မဆင္းရဲ ့ေတာ့ဘူး…… ငါ့အေမ ဒီေန ့ကစ ၿပီး ခ်မ္းသာၿပီ……..”လုိ႔ ေတြးရင္းနက္ေခ်ာေလး အရမ္းေပ်ာ္ေနသတဲ့ကြယ္ ။
လွည္းကုန္သည္က ၾကိဳးတစ္စကုိ လွည္းမွာခ်ည္ ၊ ၾကိဳးတစ္စကုိ နက္ေခ်ာရဲ ႔ လည္ပင္း မွာ ခ်ည္ၿပီး ဆြဲတင္ခိုင္းေပမယ့္ နက္ေခ်ာက လုံး၀ မလႈပ္ဘဲ ဒီအတုိင္း ေပၿပီးရပ္ေနသတဲ့ ။ ဆြဲ တင္ခ ဘယ္ေလာက္ေပးမယ္ဆုိတာ မေျပာေသးလုိ႔တဲ့ကြယ္ ။ နက္ေခ်ာက အလာၾကီးပဲေနာ္ ။ ႏြားဆုိၿပီး ေလွ်ာ့မတြက္လုိက္နဲ႔…..ေစ်းစကားအရင္ေျပာၿပီးမွ အလုပ္လုပ္မွာတဲ့ ။
“စိတ္မရွိပါနဲ႔ မိတ္ေဆြၾကီး ကုိနက္ေခ်ာ……လွည္းငါးရာကုိခင္ဗ်ားဆြဲတင္ၿပီးရင္…လွည္း တစ္စီးကုိ အသျပာႏွစ္ခ်ပ္(ႏွစ္ေဒၚလာ)ႏႈန္းနဲ႔အသျပာအခ်ပ္တစ္ေထာင္(ေဒၚလာတစ္ေထာင္) ခင္ဗ်ားကုိ က်ဳပ္ေပးပါ့မယ္……..”
အဲဒီလုိ ေၾကးျဖတ္လုိက္ေတာ့မွ ႏြားကေလး နက္ေခ်ာက လွည္းငါးရာကုိ တစ္စီးၿပီး တစ္စီး ကုန္းေပၚ (ေျမမာလမ္းေပၚ) ေရာက္ေအာင္ ဆြဲတင္ေပးလုိက္သတဲ့ ။ ခြန္အားဗလၾကီး မားေတာ့လည္း အလြယ္တကူဆြဲတင္ေပးႏိုင္တာေပါ့ ။
ဆြဲတင္ေပးၿပီးၿပီးခ်င္း လွည္းကုန္သည္နားမွာ နက္ေခ်ာ သြားရပ္ပါတယ္ ။ “ေပး...ပုိက္ဆံ” ဆုိတဲ့သေဘာေပါ့ ။ အသျပာတစ္ေထာင္ေပးရမွာ ႏွေျမာတဲ့ လွည္းကုန္သည္က အသျပာငါးရာ ကုိပဲ အိတ္တစ္လုံးနဲ႔ထုပ္ၿပီး ႏြားကေလးနက္ေခ်ာရဲ ့ လည္ပင္းမွာခ်ိတ္ဆြဲေပးလုိက္သတဲ့ ။
“ဒီလူေတာ္ေတာ္ ေကာက္က်စ္တာပဲ…. ေျပာထားတဲ့ ေစ်းအတုိင္းလည္း မေပးဘူး….. ဒီလုိလုပ္လုိ႔ဘယ္ရမလဲ……” ဆုိၿပီး တန္းစီရပ္ထားတဲ့ လွည္းငါးရာရဲ ့ ေရွ ႔ကေန နက္ေခ်ာ သြားပိတ္ရပ္ေနလုိက္တဲ့ အတြက္ လွညး္တစ္စီးမွ ထြက္လုိ႔မရေတာ့ဘူး ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲေအာ္ဟစ္ၿပီးေျခာက္ေျခာက္ ၊ ဘယ္လုိပဲ ဖယ္ထုတ္ၿပီးတြန္းတြန္း နက္ေခ်ာက လုံး၀ မလႈပ္ဘဲ ၿငိမ္ၿပီး ေပရပ္ေနတဲ့အတြက္ လွညး္ကုန္သည္လညး္ လက္ေလွ်ာ့ၿပီး အသျပာတစ္ေထာင္ထုပ္ကုိ နက္ေခ်ာရဲ ႔လည္ပင္း မွာ ခ်ိတ္ဆြဲေပးလုိက္ရသတဲ့ ။
“ေဆာရီးပဲဗ်ာ……. ေရာ့ - တစ္ေထာင္” အသျပာတစ္ေထာင္ရတယ္ဆုိရင္ပဲ ႏြားကေလး နက္ေခ်ာ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာနဲ႔ အၿမီးကေလးေထာင္ၿပီး သူ႔မိခင္ အဘြားအုိဆီ ခုန္ေပါက္ေျပး သြားသတဲ့။ ကေလးေတြကလည္း ေနာက္ကေန တေပ်ာ္တပါးၾကီး ေအာ္ဟစ္လုိက္သြားၾကတာ ေပါ့ ။ သူ႔ပုိက္ဆံ လုယူမွာစုိးလုိ႔ ကေလးေတြကုိ နက္ေခ်ာက အနားကပ္မခံဘဲ ေျခာက္ထုတ္ၿပီး ဒုန္းစုိင္း ေျပးတာတဲ့ကြယ္ ။
ဆူဆူညံညံ အသံၾကားလုိ႔ အဘြားအုိ အိမ္အျပင္ထြက္ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါမွာေတာ့…..
“အမယ္ေလး သားေလးရယ္…..ေခၽြးေတြသံေတြရႊဲနစ္ေနလုိ႔ပါလား……မ်က္လုံးေတြက လည္း နီရဲေနတာပဲ…. ဘာေတြမ်ား ပင္ပင္ပန္းပန္း သြားလုပ္လာခဲ့တာလဲကြယ္……”
“ကေလးတုိ႔ေရ……ဟဲ့……ကေလးတုိ႔…….အဘြားကုိေျပာၾကစမ္းပါဦး…….အဘြားသား ေလး ဘာေတြျဖစ္လာခဲ့တာလဲ……. အဘြား ရင္တုန္ပန္းတုန္ ရွိလုိက္တာကြယ္….”
ကေလးေတြျပန္ေျပာျပလုိ႔ အေၾကာင္းစုံ သိလုိက္ရတဲ့အခါမွာေတာ့ အဘြားအုိလည္း မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာတာေပါ့ ။ ႏြားကေလး နက္ေခ်ာရဲ ႔ လည္ပင္းကုိ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာစြာ တယုတယ ေပြ႔ဖက္ထားၿပီး…….
“သားေလးရယ္…….ေနာက္ကုိဒီလုိအပင္ပန္းမခံပါနဲ႔ေတာ့ကြယ္….. အေမ့သားေလး ေက်းဇူးသိတတ္တာ လူသာမန္ေတြထက္ေတာင္ ပုိပါတယ္ …… သားေလးေပးတဲ့ ပုိက္ဆံနဲ႔ အေမတစ္သက္လုံး ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနနိုင္ပါၿပီ…….အေမ့အတြက္သားေလးဘာမွစိတ္မပူနဲ႔ ေတာ့ေနာ္….”
ႏြားကေလး နက္ေခ်ာကလည္း……
“၀မ္းသာလုိက္တာ…….အခုမွပဲ ငါ့အေမရဲ ႔ေက်းဇူးကုိ ငါဆပ္ခြင့္ရေတာ့တယ္…” လုိ႔ တစိမ့္စိမ့္ေတြးၿပီး အဘြားအုိရဲ ႔ လက္ကုိ လွ်ာေလးနဲ႔ တယုတယ ျပန္လ်က္ေပးေနလုိက္သတဲ့ကြယ္…..။
ညီငယ္ညီမငယ္တုိ႔ေရ……..
ေက်းဇူးတရားဆုိတာေမ့ပစ္သင့္တဲ့အရာမဟုတ္ဘူး……...အၿမဲသတိရေနသင့္တဲ့အရာ ကြယ့္ ။ သတိရေနရုံနဲ႔လည္းမၿပီးေသးဘူး..တုံ႔ျပန္သင့္တဲ့အခ်ိန္ ေက်းဇူးတုံ႔ျပန္ရဦးမယ္..ေနာ္။
စိတ္ထားေကာင္းျမတ္တဲ့သူေတြဟာ ကုိယ့္အေပၚရွိခဲ့ဖူးတဲ့ သူတစ္ပါးရဲ႔ ေက်းဇူးတရား ကုိသိလည္းသိ၊ တုံ႔လည္း တုံ႔ျပန္တတ္ၾကပါတယ္ ။ စိတ္ထားယုတ္ညံ့တဲ့သူေတြကေတာ့ သိ လည္းမသိ ၊ တုံ႔လည္းမတုံ႔ျပန္တတ္ၾကပါဘူး ။
ညီငယ္ ညီမငယ္တုိ႔ရဲ႔ ဘ၀မွာ ဘယ္လုိမွ ေရွာင္လႊဲလုိ႔မရတဲ့ အနီးကပ္ေက်းဇူးရွင္ေတြ ကေတာ့ ညီငယ္ ညီမငယ္ တုိ႔ရဲ ႔ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမပါပဲ ။
ေဖေဖနဲ႔ ေမေမကသာ ထမင္းေကၽြးမထားရင္ညီငယ္ ညီမငယ္တုိ႔ ေသတာၾကာလွၿပီ ေပါ့ ။ မေသဘူးပဲထား…..ခုေလာက္ဆုိလူတကာဆီလက္ျဖန့္ေတာင္းစားရတဲ့သူေတာင္းစား ျဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္ ။
ေဖေဖ နဲ႔ ေမေမကသာ အ၀တ္အစားဆင္မေပးရင္ ညီငယ္ ညီမငယ္တုိ႔ ကုိယ္တုံးလုံး ေလးနဲ႔ ရွက္စရာၾကီးျဖစ္ေနမွာေပါ့ ။ ေအးတဲ့ဒဏ္ ၊ ပူတဲ့ဒဏ္ေတြ အလူးအလဲခံရမယ္အျပင္
အသားေတြလညး္ မည္းတူးေနမွာ မလြဲပါဘူး ။
ေဖေဖနဲ႔ ေမေမကသာ ေက်ာင္းထားမေပးရင္ ညီငယ္ ညီမငယ္တုိ႔ ဘာစာမွမတတ္ ၊ ဘာပညာမွ မတတ္ဘဲ ငတုံးငအေလးေတြ ျဖစ္ေနမွာေပါ့ ။ ပညာမတတ္ ၊ စာမတတ္ရင္ လူ တကာခိုင္းတာ လုပ္ၿပီး ဆင္းဆင္းရဲရဲ အသက္ေမြးရမယ္….. လူတကာရဲ ႔ အႏွိမ္ခံရမယ္ကြယ့္။
ေဖေဖနဲ႔ ေမေမကသာ အိပ္မွာ ေနခြင့္မေပးရင္ ညီငယ္ ညီမငယ္တုိ႔လမ္းေဘးမွာပဲေန ၊ လမ္းေဘးမွာပဲအိပ္၊ လမ္းေဘးမွာစား ဘယ္ေလာက္ဒုကၡေရာက္ရမလဲ ။
ေက်းဇူးၾကီးမားလွတဲ့ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမကုိ ညီငယ္ညီမငယ္တုိ႔က စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ မလုပ္ဘူးဆုိရင္ အဲဒါ မိဘေက်းဇူးဆပ္တာပါပဲ ။ ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္တာ ၊စာမွန္မွန္က်က္တာ၊ ကုိယ္တတ္နိုင္သေလာက္ မိဘအလုပ္ကူလုပ္ေပးတာ ၊ မိဘေျပာစကားနားေထာင္တာ ၊မိဘကုိ အေညာင္းအညာေျပေအာင္နွိပ္နယ္ေပးတာ ၊ မိဘရဲ ႔လုံခ်ည္အကၤ ီ်ေလွွ်ာ္ဖြပ္ေပးတာ ၊ တစ္ခါ တစ္ရံ ကုိယ့္မုန္႔ဖုိးေလးနဲ႔ မိဘကုိမုန္႔၀ယ္ေကၽြးတာ…….ဒါေတြအားလုံးဟာ မိဘေက်းဇူးဆပ္ တာေတြခ်ည္းပါပဲ ။
တိရ စၦာန္ျဖစ္တဲ့ ႏြားကေလးနက္ေခ်ာေတာင္ မိခင္ေက်းဇူး သိတတ္ေသးရင္ လူျဖစ္တဲ့ ညီငယ္ ညီမငယ္တုိ႔က မိဘေက်းဇူးကုိပုိၿပီးသိတတ္ရမွာေပါ့ ။ကုိယ့္အရြယ္နဲ႔လုိက္ဖက္တဲ့ေက်း ဇူးဆပ္နည္းနဲ႔လညး္ ေက်းဇူးဆပ္ၾကရမွာေပါ့ကြယ္ ။
ညီငယ္ ညီမငယ္တုိ႔အားလုံး မိဘေက်းဇူးကုိ သိလည္းသိ ၊ ဆပ္လညး္ဆပ္တဲ့ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းေလးေတြျဖစ္ၾကပါေစ………လုိ႔ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလုိက္ပါတယ္…….။

ေမတၱာျဖင့္
ယဥ္ေက်းလိမၼာဂ်ာနယ္မွေရးသားလုိက္ရပါသည္။
ကိုမိုး(ေျဖာင္းထက္)